Ο Χρήστος Κούγιας παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στα parapolitika.gr και στην Αλεξάνδρα Καϋμένου. Ο γιος του Αλέξη Κούγια μίλησε για τον θάνατο του πατέρα του, για τα δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν για την περιουσία του, για τη μητέρα του κλπ…

«Το αν σκέφτομαι τον θάνατο του πατέρα μου έχει να κάνει με το πρόγραμμά μου. Όταν μέσα στην ημέρα μου έχω να κάνω πράγματα, είμαι συγκεντρωμένος σε αυτά, οπότε εκεί δεν το σκέφτομαι. Το βράδυ όταν κάθομαι κάποιες φορές μόνος μου το σκέφτομαι. Μου λείπουν τα πάντα από τον μπαμπά μου. Είναι πολύ μεγάλη απουσία για την οικογένειά μας. Μια κλασική συνήθεια που είχα με τον πατέρα μου ήταν ότι μιλάγαμε πάρα πολύ για ποδόσφαιρο και μπάσκετ, οπότε μετά από κάθε παιχνίδι συζητούσαμε τι γινόταν στους αγώνες. Σε πρόσφατο αγώνα που πήγα, στο τέλος, καθώς κατευθυνόμουν προς το αυτοκίνητό μου, πήγα να πάρω τον πατέρα μου τηλέφωνο από συνήθεια και εκεί μου έκατσε λίγο στραβά», είπε αρχικά ο Χρήστος Κούγιας.

Για τα δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν για τη περιουσία του Αλέξη Κούγια, ο Χρήστος Κούγιας απάντησε: «Δεν ισχύει ότι ο πατέρας μου έχει αμύθητη περιουσία. Αυτά που ακουγόντουσαν, τα έβγαλε ένας δημοσιογράφος, ο οποίος όταν πέθανε ο πατέρας μου, τρεις ημέρες έκανε ένα ασύλληπτο πόλεμο. Εγώ δεν θα κάτσω να κοροϊδέψω τον κόσμο, ούτε να πω ότι πεινάμε. Πρέπει κάπως να το διαχειριστούμε όλο αυτό».

Ο Χρήστος Κούγιας ανέφερε επίσης: «Μετανιώνω που δεν είπα στον πατέρα μου αυτά που ήθελα, όσο ακόμα καταλάβαινε. Όταν μπήκαμε στην εντατική και μας είπαν ότι είναι θέμα λεπτών το να πεθάνει, μπαίναμε ένας ένας και πηγαίναμε να του μιλήσουμε. Του είπα κάποια πράγματα και κάποια αυτά του τα είχα ξαναπεί όταν έμαθα ότι θα πεθάνει. Νιώθω περήφανος για τον μπαμπά μου, αλλά δεν θέλω να του μοιάσω σε όλα».

Κλείνοντας, ο Χρήστος Κούγιας είπε: «Δεν υπάρχει άνθρωπος, εκτός από την αδελφή μου, που να ξέρει πώς νιώθω μέσα μου. Απογοητεύτηκα από ανθρώπους που πίστευα ότι θα είναι δίπλα μου. Χρειάστηκα τη βοήθεια ψυχολόγου, γιατί πρέπει να έχω το κεφάλι μου εδώ, δεν μπορώ να αφεθώ σε οτιδήποτε άλλο. Αν με άκουγε τώρα ο πατέρας μου θα του έλεγα ότι θα έπρεπε να με εμπιστευτεί μικρότερο και όχι να έχει εμπιστευτεί άλλου. Το έχω λίγο άχτι αυτό, με είχε ενοχλήσει».