Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ανιχνευτές ψεύδους δεν ανιχνεύουν στην πραγματικότητα ψέματα. Είναι τόσο αναξιόπιστοι, μάλιστα, που τα αποτελέσματα του πολύγραφου δεν επιτρέπονται στα δικαστήρια ως αποδεικτικά στοιχεία. Μετρούν τις φυσιολογικές αντιδράσεις ενός ερωτώμενου καθώς ο συνεντευξιαστής θέτει ερωτήσεις, όπως καρδιακό ρυθμό, αρτηριακή πίεση, αναπνοή, γαλβανική απόκριση του δέρματος (αλλαγές στην αγωγιμότητα του δέρματος) κ.λπ.
Θα υπάρξουν μερικές βασικές ερωτήσεις όπως, «Είναι το όνομά σας το τάδε;» και στη συνέχεια ερωτήσεις που έχουν σκοπό να προκαλέσουν μια φυσιολογική αντίδραση. Η πεποίθηση είναι η εξής: Αν κάποιος πανικοβάλλεται που τον έπιασαν να λέει ψέματα, τα ζωτικά του σημάδια θα το δείξουν. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: Αν κάποιος δεν αισθάνεται συγκεκριμένες συναισθηματικές αντιδράσεις, τότε το μηχάνημα δεν πρόκειται να ανιχνεύσει τίποτα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κατά συρροή δολοφόνοι φέρονται να είναι τόσο καλοί στο να περνούν το τεστ του ανιχνευτή ψεύδους. Ο συνταξιούχος πράκτορας του FBI, John Douglas, συγγραφέας του βιβλίου «Mindhunter: Inside the FBI's Elite Serial Crime Unit» (το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η σειρά «Mindhunter»), το υποστηρίζει αυτό. «Πολλοί κατά συρροή δολοφόνοι όπως ο Ted Bundy και ο δολοφόνος του Γκριν Ρίβερ έχουν περάσει ανιχνευτή ψεύδους ξανά και ξανά", είπε στο Masterclass του, προσθέτοντας ότι δεν βιώνουν το άγχος που θα βιώνει ο μέσος άνθρωπος. "Η καρδιά τους δεν χτυπάει δυνατά, ξέρετε, όπως η δική σας».
Συνολικά, ο Douglas απορρίπτει τα αποτελέσματά του επειδή δεν υπάρχει τρόπος να προσδιοριστεί πώς μπορεί να αντιδράσει ένα άτομο σε ερωτήσεις σε μια κατάσταση υψηλής πίεσης. Στην πραγματικότητα, οι ανιχνευτές ψεύδους έχουν περίπου 50% πιθανότητα να παράγουν ψευδώς θετικό αποτέλεσμα, που σημαίνει ότι λένε ότι ένα άτομο λέει ψέματα ενώ δεν λέει. Και στην περίπτωση των κατά συρροή δολοφόνων, οι οποίοι μπορεί να επιδεικνύουν ή όχι ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά, τα πολυγραφήματα μπορεί να είναι άχρηστα.
Η λέξη «ψυχοπαθής» ακούγεται αρκετά συχνά. «Τι ψυχοπαθής!» ή «Είναι εντελώς ψυχοπαθής», όλοι έχουμε ακούσει κάποιον να το λέει, ή το έχουμε πει οι ίδιοι. Ενώ πολλοί εκλαμβάνουν τη λέξη «ψυχοπαθής» ως κάτι σαν «χειριστικός», «αδιάφορος», «ανήσυχος» κ.λπ., αυτή η γενική ιδέα παραλείπει ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά όπως η έλλειψη ενσυναίσθησης, τύψεων, ακόμη και συναισθημάτων γενικότερα. Διαδικτυακές συνεντεύξεις με αυτοαποκαλούμενους ψυχοπαθείς όπως ο Lewis Raymond Taylor επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός. Λέει ευθέως ότι δεν ξέρει πώς είναι οι τύψεις.
Λοιπόν, πώς θα τα πήγαινε ένα άτομο σαν τον Taylor σε ένα τεστ ψεύδους που έχει σχεδιαστεί για να ελέγχει τις φυσιολογικές αντιδράσεις που σχετίζονται με συναισθήματα όπως το άγχος; Και για να προχωρήσουμε πολύ παραπέρα, τι γίνεται με έναν κατά συρροή δολοφόνο όπως ο Ted Bundy; Ο Bundy έλαβε βαθμολογία 39 στη λίστα ελέγχου ψυχοπάθειας Hare, μια μακροχρόνια ψυχολογική απογραφή 22 στοιχείων που ελέγχει για ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι ένα κάτω από το υψηλότερο δυνατό σκορ που είναι 40. Και ενώ υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με το αν ο Bundy όντως έκανε ποτέ τεστ ψεύδους, ένας άλλος κατά συρροή δολοφόνος, ο Gary Ridgway, το έκανε και πέρασε.
Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν είναι όλοι οι κατά συρροή δολοφόνοι ψυχοπαθείς, επειδή η «ψυχοπάθεια» δεν είναι διαταραχή. Ο όρος «ψυχοπαθής» είναι ένας άτυπος, χαλαρός όρος που περιγράφει ένα σύνολο χαρακτηριστικών προσωπικότητας που σχετίζονται με διαταραχές όπως η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας (APD) και η οριακή διαταραχή προσωπικότητας (BPD). Είναι λοιπόν πιθανό ένας κατά συρροή δολοφόνος να μην έχει μία από αυτές τις διαγνώσεις; Ναι. Είναι πιθανό ένας κατά συρροή δολοφόνος να μην πληροί ψυχολογικά τις προϋποθέσεις ως ψυχοπαθής; Ναι. Αλλά μπορεί ένας κατά συρροή δολοφόνος να αποφύγει ένα τεστ ψεύδους ανεξάρτητα από αυτό; Ναι.
Τελικά, δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίζουμε 100% γιατί ένας serial killer είναι καλός στο να περάσει ένα τεστ ανιχνευτή ψεύδους. Όπως αναφέρθηκε, άτομα όπως ο συνταξιούχος πράκτορας του FBI, John Douglas, ισχυρίζονται ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη άγχους και «επειδή οι serial killers αισθάνονται ότι τα εγκλήματα είναι δικαιολογημένα». Αλλά αυτό είναι απλώς ένα συμπέρασμα. Δεδομένης της αναξιοπιστίας των τεστ ανιχνευτών ψεύδους, της από καιρό απομυθοποιημένης θέσης τους ως πραγματικού εργαλείου ποινικής δικαιοσύνης, της τάσης τους να παράγουν ψευδώς θετικά και της αποσύνδεσης μεταξύ των υποτιθέμενων μεθόδων συναισθηματικής αντίδρασης και της ατομικής διακύμανσης σε αυτές τις αντιδράσεις, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα μόνο ότι ορισμένοι δολοφόνοι έχουν περάσει από τεστ ψεύδους. Αυτό περιλαμβάνει άτομα όπως ο Adrian Prout, ο Joseph Cambron και ο Jeffrey MacDonald. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κατά συρροή δολοφόνοι, δηλαδή άτομα που έχουν σκοτώσει πολλούς ανθρώπους για μεγάλο χρονικό διάστημα και με μεθοδολογικό τρόπο.
Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε μόνο έναν κατά συρροή δολοφόνο που πέρασε από τεστ ψεύδους: τον Gary Ridgeway, τον δολοφόνο του Γκριν Ρίβερ. Το 2003, δήλωσε ένοχος για τη δολοφονία 48 θυμάτων στις δεκαετίες του '80 και του '90. Η αστυνομία του έκανε τεστ ψεύδους νωρίς στις έρευνές της το 1984, αλλά πέρασε. Συνήθως, όπως στην περίπτωση του Jeffrey Dahmer, η πληθώρα φυσικών στοιχείων αποκλείει την ανάγκη για ανιχνευτή ψεύδους. Δεν ισχύει αυτό στην περίπτωση του Ridgeway. Όσο για το γιατί πέρασε, ίσως οφειλόταν σε ψυχοπαθητική έλλειψη άγχους. Αλλά επειδή οι ψυχοπαθείς δεν ξέρουν πώς είναι να αισθάνονται ορισμένα συναισθήματα, ο Ridgway και άλλοι μπορεί να μην μπορέσουν ποτέ να μας το πουν.
