Πολλοί που έχουν ακούσει τη μελαγχολική κραυγή του περιστεριού μπορεί να αναρωτηθούν: Θλίβονται τα πουλιά για τους αγαπημένους τους;

Το να καλούν το ένας το άλλο, να μαζεύονται γύρω και να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε έναν πεθαμένο σύντροφο τους είναι σύνηθες φαινόμενο μεταξύ των εξαιρετικά ευφυών πτηνών, μιας ομάδας πουλιών που περιλαμβάνει κίσσες και κοράκια, λέει η Kaeli Swift, φοιτήτρια διδακτορικού στο περιβάλλον στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα πουλιά θρηνούν για τον χαμένο τους φίλο. Μάλλον, είναι πιθανό να προσπαθούν να ανακαλύψουν εάν υπάρχει απειλή στο σημείο που συνέβη ο θάνατος, ώστε να μπορούν να την αποφύγουν στο μέλλον.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour, η Swift διαπίστωσε ότι τα αμερικανικά κοράκια συνδέουν ανθρώπους που βλέπουν να χειρίζονται τα νεκρά κοράκια και μπορεί να είναι επιφυλακτικοί στο να τρέφονται κοντά σε ανθρώπους.

Στην αρχή του διετούς πειράματός της, η Swift έβγαζε φαγητό σε πάνω από εκατό τοποθεσίες στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, που προσέλκυσαν κοράκια.

Στη συνέχεια, πήρε μαζί της περίπου 25 ανθρώπους εθελοντές με μάσκες και τους ζήτησε να σταθούν κοντά στο φαγητό για 30 λεπτά, με καθαρή θέα στα κοράκια. Οι μάσκες έκρυβαν τις εκφράσεις του προσώπου των εθελοντών, καθώς και επέτρεψαν σε αρκετούς ανθρώπους να εμπλακούν στο πείραμα.

Κάθε εθελοντής είτε κρατούσε ένα νεκρό κοράκι, είτε στεκόταν κοντά σε ένα νεκρό γεράκι με κοκκινοουρά, είτε κοντά σε ένα νεκρό γεράκι με κοκκινοουρά που κρατούσε το νεκρό κοράκι.

Σχεδόν καθολικά, τα κοράκια ανταποκρίνονταν στο να δουν τους ανθρώπους και τα νεκρά πουλιά κάνοντας μια κλήση συναγερμού σε άλλα κοράκια. Από τις τέσσερις καταστάσεις, ο συνδυασμός γεράκι και νεκρό κοράκι προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις. Τα κοράκια δεν αντέδρασαν στον εθελοντή ελέγχου με άδεια χέρια.

Οι εθελοντές στους οποίους αντέδρασαν τα κοράκια επέστρεφαν στο σημείο περιοδικά για έξι εβδομάδες, αν και πήγαιναν με άδεια χέρια. Ακόμα κι έτσι, τα κοράκια συνέχισαν να κράζουν σε αυτό το άτομο σε όλη τη διάρκεια του πειράματος και ήταν πιο επιφυλακτικά με την περιοχή για αρκετές ημέρες υποδηλώνοντας ότι θεωρούν ότι οι άνθρωποι που χειρίζονται νεκρά κοράκια αποτελούν απειλή.

Σε ένα δεύτερο πείραμα, η Swift διαπίστωσε επίσης ότι τα κοράκια είχαν μια πολύ πιο ήπια ανταπόκριση σε ένα μασκοφόρο άτομο που κρατούσε ένα περιστέρι, υποδεικνύοντας ότι «τα κοράκια είναι πιο ευαίσθητα στα νεκρά κοράκια παρά σε άλλα είδη πουλιών».

Συνολικά, η έρευνα έδειξε ότι το συμπέρασμα του κινδύνου ήταν αρκετό για να κάνει τα κοράκια δύσπιστα με τους ανθρώπους.