Η δηλητηρίαση από υδράργυρο παρατηρείται πλέον πολύ σπάνια. Ο υδράργυρος είναι το μόνο μέταλλο που σε θερμοκρασία δωματίου είναι υγρό και υπάρχει σε θερμόμετρα, θερμοστάτες και στο οδοντιατρικό αμάλγαμα

Η ανόργανη μορφή υδραργύρου που βρίσκεται στα άλατα υδραργύρου, απορροφάται ελάχιστα από τον ανθρώπινο οργανισμό. Η οργανική μορφή του υδραργύρου βρίσκεται σε ορισμένα ψάρια και στα βιομηχανικά απόβλητα. 

Οι πιο κοινές πηγές δηλητηρίασης από υδράργυρο είναι στη βιομηχανία από την εισπνοή ατμών υδραργύρου από χρώματα και άλλα υλικά και από την άμεση επαφή με τον υδράργυρο από σπασμένα θερμόμετρα ή από τα σφραγίσματα των δοντιών. 

Ο υδράργυρος απορροφάται κυρίως με την εισπνοή, αλλά μπορεί επίσης να απορροφηθεί μέσω του δέρματος και της γαστρεντερικής οδού. Στη συνέχεια διανέμεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και τα νεφρά όπου και απεκκρίνεται στα ούρα, έχοντας ένα χρόνο ημίσειας ζωής έως 25 ημέρες. 

Η χρόνια δηλητηρίαση από υδράργυρο, γνωστή και ως υδραργυρικός τρόμος, παλαιότερα ονομαζόταν και «ασθένεια των καπελάδων» είναι νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει κυρίως ολόκληρο το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Τα συμπτώματα σε περίπτωση δηλητήριασης είναι η έντονη νευρικότητα, άγχος, μανία, διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη, προβλήματα ακοής, παραισθήσεις.

Όσο περισσότερο καιρό εκτίθεται κάποιος στον υδράργυρο ακολουθούν προβλήματα με τα άκρα, υπερβολική κούραση, αναίτιες κρίσεις τρόμου και φοβίες που πριν δεν υπήρχαν( π.χ. στο νερό ή στον ήλιο)

Σε τελικό στάδιο καταρρέουν τα νεφρά, και επέρχεται ο θάνατος.