Σε μία από τις κρισιμότερες, ίσως, εβδομάδες της σύγχρονης πολιτικής της ιστορίας εισέρχεται η Γαλλία, στον βαθμό που από την ερχόμενη Πέμπτη, 18 Ιουλίου, κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση ακυβερνησίας.

 Και αυτό διότι θα συγκληθεί σε σώμα η Γαλλική Εθνοσυνέλευση και στην παρούσα φάση ουδείς μπορεί να εγγυηθεί αν η κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γκαμπριέλ Ατάλ, τον οποίο είχε διορίσει στην αρχή του χρόνου ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρον, θα είναι στη θέση της, ή ενδεχομένως θα πέσει μετά από πρόταση μομφής με την οποία θα συμφωνήσει η απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών της Εθνοσυνέλευσης.

Συν τοις άλλοις ως την ερχόμενη Πέμπτη, τα δεκαεπτά μέλη του σημερινού κυβερνητικού σχηματισμού, που εξελέγησαν βουλευτές, θα πρέπει να έχουν αποφασίσει, αν – στην περίπτωση που δεν έχει παραιτηθεί η κυβέρνηση Ατάλ – προτιμούν να είναι προσωρινοί υπουργοί, ή αντιθέτως βουλευτές, αφού ανάμεσα στα δυο αξιώματα, υπάρχει ασυμβίβαστο.

Το μείζον πρόβλημα στην παρούσα φάση είναι ότι για να υπάρξει μία κυβέρνηση που θα έχει αυτοδυναμία, δηλαδή θα στηρίζεται από τουλάχιστον 289 βουλευτές, θα πρέπει να επιτευχθεί κάποιας μορφής πολιτική συμφωνία ανάμεσα στις δύο πρώτες σε έδρες παρατάξεις, ήτοι της αριστεράς και του προέδρου Μακρον, που αθροιστικά ελέγχουν πάνω από 340 εκ των 577 εδρών της Εθνοσυνέλευσης. Ωστόσο, οι δύο αυτές παρατάξεις εμφανίζουν σημάδια εσωτερικού διχασμού.

Ως προς τον χώρο της αριστεράς τέσσερις ημέρες μετά τις εκλογές είναι εμφανής η δυστοκία σε σχέση με τον προσδιορισμό του πολιτικού προσώπου που υπό κανονικές συνθήκες οφείλει να προτείνει για πρωθυπουργό στον πρόεδρο Μακρόν, αφου είναι η μεγαλύτερη σε έδρες πολιτική παράταξη. Δυστοκία η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι εντός της αριστερής παράταξης δεν έχει συμφωνηθεί αν αυτό το πολιτικό πρόσωπο θα πρέπει να προέλθει από την πρώτη σε έδρες συνιστώσα του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Που και αυτό ακόμα δεν είναι σαφές, λόγω πιθανολογούμενων μεταγραφών και μετακινήσεων από συνιστώσα σε συνιστώσα. Το ζήτημα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το αργότερο ως την ερχόμενη Πέμπτη, όποτε η Εθνοσυνέλευση θα συγκροτηθεί σε Σώμα, θα εκλέξει τον πρόεδρο της και θα γίνει γνωστό πόσες και ποιες είναι οι αναγνωρισμένες, εκ του κανονισμού της Εθνοσυνέλευσης, κοινοβουλευτικές ομάδες.

Ωστόσο, ιθύνοντες της αριστεράς βεβαιώνουν ότι η πρόταση για τον νέο πρωθυπουργό θα υποβληθεί εντός της εβδομάδας, ενδεχομένως και σήμερα Πέμπτη. Στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση πάντως η αριστερά ήταν χωρισμένη σε τέσσερις κοινοβουλευτικές ομάδες και η παράταξή Μακρόν σε τρεις.

Ένα άλλο ζήτημα που φαίνεται να ταλανίζει την αριστερή παράταξη είναι το αν θα επιδιώξει, έχοντας την πρωθυπουργία, να έχει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ή αν θα προτιμήσει να έχει κυβέρνηση μειοψηφίας, όπως άλλωστε είχε από το 2022 και μετά ο πρόεδρος Μακρόν. Στην περίπτωση αυτή βεβαίως τα νομοσχέδια που δεν συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των βουλευτών θα πρέπει να εγκρίνονται με προεδρικά διατάγματα, να φέρουν δηλαδή την υπογραφή του προέδρου Μακρόν. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Υπέρ της διακυβέρνησης της Γαλλίας με προεδρικά διατάγματα και με αποκλειστικά αριστερή κυβέρνηση έχει ταχθεί ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν Λυκ Μελανσόν, ενώ σε άλλο μήκος κύματος δείχνουν λίγο πολύ να κινούνται οι υπόλοιπες συνιστώσες της αριστερής συμπαράταξης. Στην περίπτωση βεβαίως που καταστεί σαφές ότι κυβέρνηση με αυτοδυναμία δεν μπορεί να υπάρξει στην Γαλλία, τότε ουδείς μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας της παράταξης Μακρόν με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα (το οποίο χθες αποφάσισε την μετονομασία του σε Ρεπουμπλικανική Δεξιά) που από κοινού ναι μεν δεν έχουν την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, πλην όμως έχουν περισσότερες έδρες από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς και συνεπώς δικαιούνται να διεκδικήσουν τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Επί του ζητήματος αυτού η παράταξη Μακρόν εμφανίζεται διχασμένη με την δεξιόστροφη συνιστώσα της να τάσσεται υπέρ της συνεργασίας με τους Ρεπουμπλικάνους και την αριστερόστροφη συνιστώσα της να τάσσεται υπέρ μίας ευρύτερης συνεργασίας, η οποία θα εκτείνεται από τους Ρεπουμπλικάνους ως και το Κομμουνιστικό κόμμα και που δεν θα κινδυνεύει να πέσει μετά από πρόταση μομφής. Μία πρόταση μομφής που, ας σημειωθεί, ότι για να εγκριθεί προαπαιτούμενη θα είναι η συνεργασία των βουλευτών του ακροδεξιού Έθνικού Συναγερμού της Μαρίν Λεπέν με μη ακροδεξιούς βουλευτές που εξελέγησαν επειδή άλλοι μη ακροδεξιοί βουλευτές αποσύρθηκαν για να τους διευκολύνουν απέναντι στην Ακροδεξιά.

Μία κάποια προσομοίωση του τι μέλλει γενέσθαι στο επίπεδο της διακυβέρνησης ενδέχεται πάντως να υπάρξει στο κοινοβουλευτικό επίπεδο την ερχόμενη Πέμπτη, με την ευκαιρία της εκλογής του νέου προέδρου της Εθνοσυνέλευσης, ο οποίος αν δεν έχει την έγκριση της απόλυτης πλειοψηφίας των βουλευτών, εκλέγεται έχοντας την έγκριση της σχετικής πλειοψηφίας, δηλαδή της πρώτης σε αριθμό εδρών παράταξης.

Αν η κάθε παράταξη κατεβάσει δικό της υποψήφιο τότε πρόεδρος θα εκλεγεί βουλευτής προερχόμενος από τον χώρο της αριστεράς. Αν ωστόσο η παράταξη Μακρόν συνεργαστεί με τους Ρεπουμπλικάνους θα έχουν τη δυνατότητα να εκλέξουν πρόεδρο της επιλογής τους.

Στο μεταξύ ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας Μπρούνο Λεμέρ δήλωσε σήμερα ότι στο πλαίσιο του καταρτισμού του κρατικού προϋπολογισμού προβλέπεται η εξοικονόμηση 25 δισεκατομμυρίων ευρω και ότι στην αντίθετη περίπτωση η γαλλική οικονομία απειλείται με ναυάγιο, ενώ ο διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας Φρανσουά Βιλρουά ντε Γκαλό εμφανίστηκε μάλλον απαισιόδοξος τόσο σε σχέση με τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας όσο και σε σχέση με την μείωση του γαλλικού δημόσιου χρέους.

Τέλος, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, η CGT, ανακοίνωσε την πραγματοποίηση διαδήλωσης στις 18 Ιουλίου στη Γαλλία, όπου σιγά-σιγά αρχίζουν να καταφθάνουν οι αθλητές και θεατές τον Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού.