Βρέθηκε το «καταραμένο» ξύλινο ατμόπλοιο Adella Shores που εξαφανίστηκε στη λίμνη Superior το 1909 με 14 μέλη για πλήρωμα, σύμφωνα με την Ιστορική Εταιρεία Ναυαγίων των Μεγάλων Λιμνών.

Το Adella Shores, το οποίο οι ναυτικοί τότε φοβήθηκαν ότι ήταν καταραμένο αφού οι... νηφάλιοι ιδιοκτήτες του το «βάφτισαν» σπάζοντας ένα μπουκάλι νερό αντί για ποτό, εντοπίστηκε πάνω από 40 μίλια βορειοδυτικά του Whitefish Point του Μίσιγκαν.

Το πλοίο μήκους 195 ποδιών κατασκευάστηκε στο Γιβραλτάρ του Μίσιγκαν και ζύγιζε 735 τόνους, με ιδιοκτήτρια την εταιρεία Shores Lumber Company. Τα πλάνα που τραβήχτηκαν από τα συντρίμμια, φαίνεται να έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό άθικτο κάτω από το νερό.

Το σκάφος πήρε το όνομά του από την κόρη του ιδιοκτήτη της Shores Lumber Company, Adella. Η αδερφή της, Bessie, είχε ονομάσει το πλοίο με ένα μπουκάλι νερό, καθώς η οικογένεια ήταν αυστηρή σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ.

Οι ναυτικοί της παλιάς εποχής πάντως, θεωρούσαν ότι ήταν κακός οιωνός, με το Adella αργότερα να βυθίζεται δύο φορές σε ρηχά νερά μέσα σε δεκαπέντε χρόνια. Και τις δύο αυτές φορές ξαναφτιάχτηκε και «ρίχτηκε» στη θάλασσα, πριν εξαφανιστεί το 1909.

Στις 29 Απριλίου του 1909, το πλοίο κινούνταν για το Ντουλούθ της Μινεσότα με αλάτι για φορτίο ενώ ακολουθούσε ένα μεγαλύτερο ατμόπλοιο. Και τα δύο πλοία έφτασαν γύρω από το Whitefish Point, αλλά αντιμετώπισαν μια σφοδρή θύελλα κατά την οποία το Adella εξαφανίστηκε.

Το πλοίο και τα 14 μέλη του πληρώματος δεν εθεάθησαν ποτέ ξανά, με μερικά συντρίμμια να βρίσκονται αλλά όχι πτώματα. Ο καπετάνιος του μεγαλύτερου ατμόπλοιου που ήταν μαζί κατά τη διάρκεια της θύελλας, πιστεύει ότι το Adella χτύπησε σε πάγο με αποτέλεσμα να ανοίξει τρύπα και να βυθιστεί.

Ο Διευθυντής Ναυτικών Επιχειρήσεων Darryl Ertel και ο αδερφός του, Dan, βρήκαν το πλοίο. «Σχεδόν ήξερα ότι αυτό έπρεπε να είναι το Adella Shores όταν μέτρησα το μήκος του, επειδή δεν υπήρχαν άλλα πλοία που έλειπαν εκεί έξω με αυτό το εύρος μεγέθους. Μόλις τα έβαλα κάτω, ταίριαξαν τα μεγέθη».

Ο ναυτικός Fred Stonehouse πρόσθεσε: «Το κάθε ναυάγιο έχει να πει μια πολύ συγκλονιστική και συναρπαστική ιστορία. Οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί έξω και κυνηγούν ενεργά ναυάγια, βοηθούν να απαντηθεί αυτή η ιστορία. Και συνεχίζουν να ψάχνουν εκείνα που δεν έχουν ειπωθεί ακόμη και δεν έχουν βρεθεί ακόμη. Για αυτό, τους αξίζει ο υψηλότερος έπαινος».