Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου - Το γαλλικό θέατρο a la Grecque, παρουσιάζει το έργο του Jean Genet, Elle (Εκείνη), από τη bijoux de kant, για τέσσερις παραστάσεις στις 6, 7, 8 & 9 Μαϊου 2014.

«Εκείνη», ένα μονόπρακτο του Ζενέ σε 27 φύλλα. Πρωταγωνιστεί ο Πάπας. Η αιώνια μούσα. Το πρόσωπο που ο συγγραφέας αγαπούσε να μισεί όσο κανέναν. Για αυτό κι ανοίγει εισαγωγικά και λέει: δεν είναι Εκείνη, αλλά «Εκείνη», η ιερότης και η αγιοσύνη της κλεισμένη, περίφρακτη, προστατευμένη. Αυτά τα εισαγωγικά είναι όλο το έργο.

Ο Πάπας καλεί τον φωτογράφο να τον απαθανατίσει. Η φωτογραφία λειτουργεί ως σφραγίδα του «ιερού», ως πειστήριο «αγιοσύνης». Χωρίς την εικόνα, χωρίς το τεκμήριο κανείς δεν έχει όνομα, κανείς δεν υπάρχει. Η ιερότητα υφίσταται μαζί με την απόσταση, όσο δεν αγγίζεται. Όταν απογυμνωθεί, όλα ανατρέπονται. Τα πεζά γλιστρούν σε κεφαλαία και τα κεφαλαία πέφτουν στην πεζότητα. Γράμματα, που περιμένουν να μπουν στη σειρά.

«Εκείνη», ακροβατεί ανάμεσα στο φως και τη σκιά, το αληθινό και το κατασκευασμένο, το σώμα και το ρούχο. Ένα έργο σκληρό και λυρικό, σοβαρό και γελοίο, πάνω στο μηχανισμό της εξουσίας και στα γοητευτικά της δόκανα. Μια τρυφερή ματιά πάνω στον εαυτό, την εικόνα και το θλιβερό τους ενδιάμεσο.

Το μονόπρακτο «Εκείνη» με θέμα τα μαρτύρια της Αγιότητας του Πάπα γράφτηκε από τον Ζενέ το 1955 πάνω σΆ έναν κατάλογο ξενοδοχείου την ίδια χρονική περίοδο με το «Μπαλκόνι», αποτελώντας τη φυσική του προέκταση. Μπορεί να είναι μικρό, μόλις 27 φύλλα χειρογράφου, αλλά συμπυκνώνει μία ολόκληρη δημιουργική εποχή κλείνοντας τον κύκλο της τελετουργικής και μυσταγωγικής έκρηξης που διακρίνουμε τόσο στα μυθιστορήματά του, όσο και στα θεατρικά του έργα , όπως στις «Δούλες», στην «Υψηλή Εποπτεία» και ολοφάνερα στο «Μπαλκόνι». Ακόμη και σήμερα αποτελεί μυστήριο γιατί ο Ζενέ, ενώ στις 9 Νοεμβρίου 1955 υπογράφει συμβόλαιο με τον εκδότη του Mark Barbezat για την έκδοση του έργου, του ζήτησε αυτό να γίνει μετά το θάνατό του. Ο Ζενέ πεθαίνει στις 19 Απριλίου 1986 και το έργο εκδίδεται το 1988. Ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Festival de Parme στις 26 Απριλίου 1989 με την Maria Casares στον ομώνυμο ρόλο σε σκηνοθεσία Bruno Bayen. Στην Ελλάδα ανεβαίνει για πρώτη φορά.

Μετάφραση: Ασημένια Ευθυμίου
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Σκηνογραφία: Γιάννης Σκουρλέτης, Περικλής Πραβήτας, Δήμητρα Λιάκουρα
Επιμέλεια Κίνησης: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Φωτογραφία: Πάνος Μιχαήλ

Παίζουν: Στράτος Τζώρτζογλου, Πολύδωρος Βογιατζής , Ορέστης Καρύδας

Διάρκεια 75 λεπτά
Κατάλληλο για θεατές άνω των 15 ετών