Ένα τεράστιο πείραμα κοινωνικής πολιτικής εκτυλίσσεται στον Καναδά για να παρέχει σε οικογένειες σε όλη τη χώρα παιδική φροντίδα με μέσο όρο 10 $ την ημέρα.

Το σχέδιο, το οποίο εισήχθη το 2021 εν μέσω της πανδημίας, στοχεύει να δαπανήσει έως και 30 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2026 για να μειώσει το κόστος φροντίδας των παιδιών για τους γονείς.

Η προσπάθεια φέρνει το "δίχτυ ασφαλείας" του Καναδά πιο κοντά σε αυτό άλλων δυτικών δημοκρατιών που έχουν ενισχύσει τη φροντίδα των παιδιών, όπως η Φινλανδία, η Σουηδία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Αυστραλία, και θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για άλλες χώρες των οποίων τα συστήματα εξακολουθούν να υστερούν.

Σχεδόν τρία χρόνια μετά, οι καναδικές οικογένειες είναι σε καλύτερη οικονομική κατασταση, πληρώνοντας εκατοντάδες δολάρια λιγότερα για φροντίδα κάθε μήνα από ό,τι πριν από το 2021. 

5 από τις 13 επαρχίες και περιοχές του Καναδά έχουν ήδη επιτύχει τον στόχο παιδικής φροντίδας των 10 $ την ημέρα νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, ενώ άλλες έχουν μειώσει τα τέλη τους κατά περισσότερο από 50 τοις εκατό.

Εκτός από τη μείωση του κόστους για τους γονείς, το σχέδιο έχει δημιουργήσει περίπου 52.000 νέα σημεία παιδικής φροντίδας και σε ορισμένες επαρχίες, όπως η Νέα Σκωτία, η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση βοήθησε στην αύξηση των μισθών των νηπιαγωγών.

Ο Καναδάς είναι μια λιγότερο πυκνοκατοικημένη χώρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες (περίπου 40 εκατομμύρια άτομα έναντι των 340 εκατομμυρίων των ΗΠΑ) και ενώ δεν είχε ποτέ στο παρελθόν εθνική πολιτική παιδικής μέριμνας, έχει από καιρό υιοθετήσει ένα πιο ανθεκτικό δίχτυ ασφαλείας, παρέχοντας στους πολίτες με καθολική υγειονομική περίθαλψη και ετήσια οικογενειακά επιδόματα στους γονείς. Επιπλέον, ο Καναδάς παρέχει στους γονείς που θέλουν να μείνουν σπίτι με τα βρέφη τους μερική άδεια μετ' αποδοχών έως και 18 μηνών.

Το εθνικό σχέδιο παιδικής μέριμνας του Καναδά βρίσκεται σε μια δυνητικά μεταμορφωτική τροχιά, αλλά δεν προέκυψε από το πουθενά. Μάλλον, τα χρόνια τοπικής οργάνωσης αποδείχθηκαν καθοριστικής σημασίας για την τελική μετακίνηση της βελόνας σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Ξεκινώντας το 1997, η επαρχία του Κεμπέκ επένδυσε σε ένα καθολικό και προσιτό σύστημα παιδικής φροντίδας με στόχους την αύξηση των δημόσιων εσόδων, τη βοήθεια περισσότερων γυναικών στο εργατικό δυναμικό και τη βελτίωση της ανάπτυξης των παιδιών.

Ενώ η εξάπλωση της προσπάθειας ήταν άνιση τα τελευταία 25 χρόνια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμετοχής του γυναικείου εργατικού δυναμικού και ότι οι δημόσιες επενδύσεις υπερπλήρωσαν για τον εαυτό τους.

Επιπλέον, όταν τα κέντρα παιδικής μέριμνας έκλεισαν σε όλο τον Καναδά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα δημόσια επιδοτούμενα κέντρα στο Κεμπέκ, τα οποία εξαρτώνται λιγότερο από τη λειτουργία υψηλών τελών από τους γονείς, μπορούσαν να παραμείνουν ανοιχτά...