Ένα εύθυμο τραγούδι που αγαπάμε πολύ οι παλαιότεροι και έχουμε τραγουδήσει αρκετά. Το αθηναϊκο αυτό άσμα, είναι ένα αστικό δημοτικό τραγούδι. Ποια είναι η ιστορία του.

Η εφημερίδα Εστία μάλιστα το 1899 είχε ασχοληθεί με αυτό το τραγούδι το οποίο ήταν σμυρνιώτικο. Ο στιχουργός λεγόταν πως ήταν ένας κουρέας αν και πολλοί αμφισβητούν αυτές τις πληροφορίες. Λέγεται πάντως πως όσα γράφει το τραγούδι ήταν κοινό συνήθειο της εποχής - όταν μια κοπέλα δεν παντρευόταν από έρωτα και ήθελε να βρει έναν γαμπρό, η οικογένειά της μεθούσε κάποιον γνωστό τους, και τον έπειθε πως μέσα στο μεθύσι του, είχε συναινέσει σε αρραβώνα. Όπως ο Χαραλάμπης στο τραγούδι.

Στο Αθηναικό Καρναβαλι πάντως ο Π. Θεοδοσίου, που ασχολούνταν με τα καρναβαλίστικα άρματα είχε παρουσιάσει έναν γάιδαρο στον οποίο είχε φορέσει μια βλάχικη φορεσιά, πίσω από το ζώο κόλλησε την επιγραφή «Ο Χαραλάμπης» ενώ ένας δεύτερος γάιδαρος περπατούσε δίπλα του όπου ήταν υποτίθεται η νύφη, ενώ το υπερθέαμα συνεχιζόταν με μουσικές.

Το όλο σκηνικό έκλεψε τις εντυπώσεις, η δε Ελλανόδικος Επιτροπή πρόσθεσε ειδικό πέμπτο βραβείο (αφού στην τρίτη θέση είχαν ισοβαθμήσει δύο άρματα) και απένειμε στον Θεοδοσίου το ποσό των 100 δρχ. για το «γάμο του Χαραλάμπη».