H παράσταση La obra εκκινεί από τη «πραγματική ιστορία» του Σίμον Φρανκ, ενός Πολωνοεβραίου και τελευταίου επιζώντα του Ολοκαυτώματος από την οικογένειά του, ο οποίος μετακομίζει σε ένα χωριό της Αργεντινής τη δεκαετία του 1960.

Αρχίζει να χτίζει τεράστια θεατρικά σκηνικά, που αναπαριστούν σκηνές από τη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε αλλά και από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο δολοφονήθηκαν οι γονείς του.

Ο μονόλογος που διατρέχει ολόκληρη τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια διανθίζεται σιγά σιγά με την αναπαράσταση πραγματικών τόπων και περιστατικών με τη συμμετοχή αμέτρητων κομπάρσων, κατοίκων του χωριού, που εντέλει γίνεται διάσημο και πλουτίζει χάρη σ’ αυτή την ατραξιόν. Πολλά χρόνια αργότερα, αποκαλύπτεται ωστόσο ότι ο Πολωνοεβραίος δεν ήταν αυτός που ισχυριζόταν ότι είναι.

Στα έργα του, ο διεθνώς αναγνωρισμένος, πρωτοποριακός Αργεντίνος σκηνοθέτης Μαριάνο Πενσότι εστιάζει στη σχέση ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, φαντασίας και πραγματικότητας, αντλώντας συχνά από τη δική του ζωή ή αυτή των συνεργατών του. Στο La Obra επινοεί ως alter ego του τον θεατρικό σκηνοθέτη Ουαλίντ Μανσούρ. Σύμφωνα με την πλοκή, ο Μανσούρ έρχεται στην Αργεντινή για να ανεβάσει ακριβώς μια παράσταση με υλικό αφηγήσεις των κατοίκων που συμμετείχαν στο έργο του Σίμον Φρανκ, εκθέτοντας το πώς η εμπειρία αυτή επηρέασε τις ζωές τους. Η καλειδοσκοπική αυτή οπτική κλονίζει τις βεβαιότητές μας τόσο για το τι σημαίνει σήμερα «θύτης» και «θύμα», όσο και για την έννοια της αναπαράστασης καθαυτήν.