21 Νοεμβρίου του 1995, μια νεαρή γυναίκα βγαίνει από μια πολυκατοικία στο Αιγάλεω, καλυμμένη από αίματα σε πρόσωπο και ρούχα και κρατώντας ένα μωρό. Ο κόσμος που τη συναντάει πανικόβλητος καλεί την αστυνομία, αλλά ξέρουν πως είναι ήδη αργά και το κακό έχει γίνει.

Η Καλλιόπη Αναγνωστίδου, μια γυναίκα που δεν εργάζονταν και έμενε σπίτι να φροντίζει τον 3χρονο γιο της, το 4ο παιδί της, κατα σειρά, ήταν γνωστό πως αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.

Μετά τον χωρισμό της μεθούσε συχνά και η Πρόνοια είχε πάρει τα δύο από τα 4 παιδιά της που φιλοξενούνταν σε κάποιο ίδρυμα.

Η φυγή του άντρα της από το σπίτι την ώθησε στην κατάρρευση και συχνά οι γείτονες παρατηρούσαν πως δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα.

Όταν οι αστυνομικοί κατάφεραν να την συνεφέρουν, καθώς μιλούσε χωρίς ειρμό για ώρες, εκείνη υποστήριξε πως κάποιος έσπασε τη πόρτα και μαχαίρωσε την ίδια και το παιδί της.

Όλα ήταν δημιούργημα της φαντασίας της, αφού το μοιραίο χτύπημα το είχε κάνει η ίδια στο νεαρό αγγελούδι.

Το δικαστήριο αποφάσισε πως πρέπει να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική.