Σε μια ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτικά περίοδο που διανύουμε παγκοσμίως, θεωρούμε χρέος μας να θυμίσουμε τους λόγους που κανένα φασιστικό μόρφωμα δεν έχει θέση στον πολιτικό χάρτη της δικής μας χώρας, αλλά και καμίας άλλης.

Η 9η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού και μας φέρνει στο νου μερικές από τις πιο κορυφαίες ταινίες του παγκόσμιου σινεμά, που αφορούν την πάταξη κάθε μορφής τους.

American History X (1999)

Ο Edward Norton ως Derek Vinyard ανατριχιάζει με αυτή την ερμηνεία του. Ένας πρώην Νεοναζί καταλαβαίνει ότι οι πράξεις του έχουν ανεπανόρθωτες συνέπειες για τους γύρω του. Αντιλαμβάνεται από πρώτο χέρι πόσο επιζήμια είναι η φιλοσοφία του μίσους που παλιότερα ασπαζόταν με τόσο πάθος. Θα μπορέσει άραγε να αναστρέψει το κακό που έχει προκαλέσει ή θα του αποδείξει η ίδια η ζωή ότι "η βία φέρνει μόνο βία";

The Great Dictaror (1940)

Ο Charlie Chaplin, ο οποίος μέχρι το 1940 ήταν συνηθισμένος σε κωμωδίες με πρωταγωνιστή τον Σαρλό, στράφηκε στην κωμωδία που μεταφέρει το μήνυμα του αντιφασισμού με τρόπο που θα ζήλευαν οι περισσότερες δραματικές ταινίες. Δε χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτή την ταινία παρά μόνο ότι είναι απολαυστική και συγκινητική, ακόμα κι αν κυκλοφόρησε πριν από 82 χρόνια (!). Συνεχίζει να είναι εξίσου επίκαιρη μετά από τόσο καιρό και παρακολουθείται πολύ εύκολα παρά την «ηλικία» του. Ο παραπάνω μονόλογος του Chaplin είναι ίσως ένας από τους κορυφαίους λόγους που έχουν ειπωθεί ποτέ, τουλάχιστον στον κινηματογράφο.

Inglourious Basterds (2009)

Η απολαυστική ταινία του Quentin Tarantino, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν έχει τα πιο ουσιαστικά αντιφασιστικά μηνύματα. Λογικό, αφού είναι του Tarantino. Αλλά είναι μια ιστορία που δείχνει μια διαφορετική τροπή της ιστορίας, όπου η προσωπική εκδίκηση εναντίον των Ναζί οδηγεί στην εξόντωση του Χίτλερ πριν από το τέλος που έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

La Haine (1995)

Η ατμοσφαιρική ασπρόμαυρη ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Mathieu Kasovich, αποδεικνύεται σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Τρεις νεαροί μετανάστες – ανάμεσά τους ο Vincent Cassel, ζητούν εκδίκηση για τον άτυχο φίλο τους, που έπεσε θύμα αστυνομικής βίας. Περιπλανώμενοι άσκοπα στις φτωχογειτονιές της γαλλικής πρωτεύουσας με ένα περίστροφο στο χέρι, θα ζήσουν ένα σπαρακτικό 24ωρο. Η ταινία αυτή, μας δείχνει το πραγματικό Παρίσι, όχι αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις ρομαντικές κωμωδίες και τα αριστουργήματα του κλασικού κινηματογράφου. Μιλάμε για το Παρίσι των γκέτο και της κοινωνικής και ταξικής ανισότητας.