Oι απόγονοι του Ηρακλή καταδιωκόμενοι από τον βασιλιά του Άργους, Ευρυσθέα, καταφεύγουν στην Αθήνα όπου ζητούν να τους δοθεί  άσυλο. Η δημοκρατική πόλη τούς το παρέχει  παρά τις απειλές του Άργους για πόλεμο, και δεν υποκύπτει στο συμφέρον του δυνατού. Η πόλη είναι ελεύθερη γιατί παραμένει δίκαιη.  Στην μάχη, η Αθήνα κερδίζει και  οι ρόλοι αντιστρέφονται. Ο Ευρυσθέας είναι πλέον  αιχμάλωτος ικέτης και  οι Ηρακλείδες ισχυροί  νικητές. Το δίκαιο επιβάλλει  να σωθεί η ζωή του αιχμαλώτου, αλλά η Αλκμήνη, μητέρα του Ηρακλή, αποφασίζει τον θάνατο του Ευρυσθέα. Η πόλη της Αθήνας δεν  παρεμβαίνει.

Η  τραγωδία του Ευριπίδη «Ηρακλείδαι», παίζεται σπάνια και είναι σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό. Πρόκειται για μία κατ’ εξοχήν πολιτική τραγωδία, ένα έργο  αντιπολεμικό όπου συγκρούονται οι  αρχές  της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης  με αυτές της  ιδιοτέλειας,  της βίας και του συμφέροντος του ισχυρού. Η ελεύθερη πόλη, μετράει στις αποφάσεις της την ντροπή πιο πολύ από τον φόβο. Όταν όμως οι άνθρωποι αλλάζουν θέσεις και ρόλους, μετακινείται και η οπτική τους. Ο πόλεμος  τα σαρώνει όλα και το δίκαιο της βίας και της εκδίκησης θριαμβεύει.

Η διδασκαλία της τραγωδίας του Ευριπίδη τοποθετείται στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου και συγκεκριμένα το 417 π.Χ., τέσσερα χρόνια από την έναρξή του.