Γεννήθηκε στο Βόλο και η μπάλα του μπάσκετ δεν ξεκολλούσε από τα χέρια του. Ο Παναγιώτης Λιαδέλης είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες περιπτώσεις μεγάλων ταλέντων της χώρας μας, που οι ειδικοί προσπαθούν να βρουν ακόμη γιατί δεν έκανε τη μεγάλη καριέρα, μιας και όλοι παραδέχονται ότι ήταν από τους μεγαλύτερους σκόρερ που έχουν περάσει από τα ελληνικά παρκέ.

Πρώτος μεγάλος σταθμός της καριέρας του ο Άρης Θεσσαλονίκης. Δύσκολα χρόνια για τον Άρη, αλλά ο Παναγιώτης δείχνει το ταλέντο από τη πρώτη επίσημη εμφάνιση και δεν σταμάτησε να είναι ο ηγέτης του στα 7 χρόνια που έμεινε εκεί.

Με τον Άρη κατέκτησε το κύπελλο Κόρατς το 1997, και το κύπελλο Ελλάδος το 1998. Μάλιστα η εμφάνιση του στο τελικό του κυπέλλου ήταν εξωπραγματική.

Μέ ένα στυλ περίεργο που δεν άφηνε περιθώριο στους αντίπαλους αμυντικούς, ο Παναγιώτης ήταν ο ιδανικός παίκτης για να σπάσει τις άμυνες ζώνης. Ο παίκτης που θα πάει η μπάλα όταν η ομάδα καίγεται για πόντους.

Με δυνατό πάτημα νικούσε ακόμα και τους πολύ ψηλότερους του στον αέρα και παρότι τα φυσικά προσόντα δεν ήταν υπέρ του, για την εποχή του ήταν ένας σύγχρονος παίκτης που μπορούσε να παίξει τουλάχιστον σε 3 θέσεις.

Τα οικονομικά προβλήματα του Άρη τον αναγκάζουν να φύγει, αλλά δεν αλλάζει πόλη. Μετακομίζει στον συμπολίτη ΠΑΟΚ όπου μένει για ενάμιση χρόνο. Μετά ακολουθεί το ρωσικό πρωτάθλημα και η Ούραλ Γκρέιτ. Μη προσπερνάτε τόσο εύκολα τη μεταγραφή στο εξωτερικό, τότε δεν συνηθίζονταν να επενδύουν ομάδες σε ξένους και ειδικά σε μη Αμερικανούς.

Μακεδονικός, Βαλένθια, Ολυμπιακός, Απόλλων Πάτρας και ξανά εξωτερικό και ουκρανικό πρωτάθλημα. Ο Παναγιώτης Λιαδέλης έπαιξε πολλά χρόνια επαγγελματικά, αλλά δεν κέρδισε τίτλους ούτε την αναγνώριση που του άξιζε. Ήταν ένας παίκτης εργαλείο στα χέρια του προπονητή, που όμως οι προπονητές δεν προτιμούσαν και αυτό παραμένει μυστήριο. 

Το σίγουρο είναι ότι όσοι τον είδαμε να αγωνίζεται, τον χαρήκαμε και με το παραπάνω...