Οι Twilight Sad, μία από τις καλύτερες μπάντες της Σκωτίας και της Fat Cat Records, έρχονται για πρώτη φορά στην χώρα μας για μια mini-περιοδεία! Συγκεκριμένα, θα εμφανιστούν, κατά σειρά, στην Αθήνα (Kookoo Live Music Bar) την Πέμπτη 31/1, στη Λάρισα (Stage) την Παρασκευή 1/2 και στη Θεσσαλονίκη (Γαία Live) το Σάββατο 2/2/13.

Έχοντας στις αποσκευές τους το τρίτο album της μέχρι τώρα πορείας τους, “No One Can Never Know”, το οποίο κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 και το τέλος της χρονιάς το βρίσκει ψηλά σε αρκετές από τις συνήθεις – για την εορταστική περίοδο – λίστες με τα καλύτερα, οι Twilight Sad μας επισκέπτονται ίσως στην καλύτερη στιγμή τους.

Από το ξεκίνημά τους, το 2003, έδωσαν το στίγμα τους σαν ένα συγκρότημα που κατορθώνει να συνδυάζει τον indie rock ήχο με ένα αδυσώπητο κιθαριστικό wall of sound υπόβαθρο, που παραπέμπει στο shoegaze αλλά συχνά περνάει και στην αντίπερα όχθη του noise rock. Με τα φωνητικά του James Graham – με τη χαρακτηριστική σκωτσέζικη προφορά - σε πρώτο πλάνο, να θυμίζουν συχνά τη χροιά των Editors και των Interpol, οι Twilight Sad δημιουργούν μία μελαγχολική, όπως υποδηλώνει και το όνομά τους, και υποβλητική ατμόσφαιρα που στις ζωντανές τους εμφανίσεις εξελίσσεται σε μια εμπειρία γεμάτη ένταση και συναίσθημα, ενώ στο πιο πρόσφατο υλικό τους έχουν προσθέσει πολλά στοιχεία από την ηλεκτρονική μουσική και το krautrock.

Οι ίδιοι, μιλώντας για τη μουσική τους, ξεκίνησαν χαρακτηρίζοντάς την – στο πρώτο album – ως “folk με στρώματα θορύβου”, αναφέροντας συχνά ως επιρροές τους τα ονόματα των Daniel Johnston, Serge Gainsbourg, Phil Spector, Arab Strap, Leonard Cohen. Εν έτει 2012, αναζητούν την έμπνευση και στους Cabaret Voltaire, Magazine, Public Image Ltd, Can, Autechre, Liars.

Το ουσιαστικό βήμα στην καριέρα τους έγινε το 2005, όταν ο Alex Knight, συνιδρυτής της Fat Cat Records, πήγε στη Γλασκόβη και τους παρακολούθησε να δίνουν το (μόλις τρίτο) live τους. Τους ζήτησε να υπογράψουν αμέσως! Το ντεμπούτο τους, “Fourteen Autumns & Fifteen Winters”, κυκλοφόρησε το 2007 παίρνοντας τον τίτλο του album της χρονιάς σε μεγάλο μέρος των ανασκοπήσεων του σκωτσέζικου Τύπου. Ορισμένα από τα κομμάτια αυτού του album εμφανίστηκαν σε νέες εκτελέσεις στο “Here, It Never Snowed. Afterwards It Did”, ένα mini-album που παρουσίασαν τον Ιούνιο του 2008.

Στο μεσοδιάστημα, πραγματοποίησαν σειρά εμφανίσεων μαζί με ονόματα όπως οι Mogwai, Smashing Pumpkins, Beirut, Snow Patrol, Battles, Idlewild, ενώ κυκλοφόρησαν και μία συλλογή από live ηχογραφήσεις / demos / ακυκλοφόρητα κομμάτια, με τον τίτλο “Killed My Parents And Hit The Road”.

Το δεύτερο album τους, “Forget The Night Ahead”, ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2009 και τους χάρισε μία καθολική κριτική αποδοχή, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι το χαρακτήριζαν “πιο θορυβώδες και μεγαλύτερο” από τον προκάτοχό του.

Η πιο πρόσφατη δουλειά τους, το εξαιρετικό “No One Can Never Know”, κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2012 και σηματοδότησε μία αξιοσημείωτη αλλαγή στον ήχο τους, ο οποίος τώρα εμπλουτίζεται και με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία, με τη βοήθεια του διάσημου παραγωγού Andrew Weatherall που τους βοήθησε να πειραματιστούν με τα αναλογικά synthesizers. Τα δύο πρώτα singles, “Sick” και “Another Bed”, αποτέλεσαν σαφή δείγματα γραφής αυτής της εξέλιξής τους.

Επί σκηνής, όπως είπαμε και πριν, τα πράγματα παραμένουν διαφορετικά. Οι εμφανίσεις τους είναι μία ιδαίτερα... θορυβώδης και έντονη εμπειρία, κάτι που ανέκαθεν επεδίωκαν. Και παρότι συχνά έχουν θεωρηθεί ως μία μπάντα που μπορεί να περάσει στο επόμενο στάδιο δημοτικότητας – με χαρακτηρισμούς όπως “anthemic” και “radio-friendly” – οι ίδιοι προτιμούν να κρατούν τις φιλοδοξίες τους απλές και συγκεκριμένες: “Δεν θέλουμε να γίνουμε headliners σε festivals. Απλά, θέλουμε να βγάζουμε αρκετά χρήματα ώστε να εξακολουθούμε να κάνουμε αυτό που μας αρέσει, δηλαδή να παραμείνουμε στη μπάντα και να φτιάχνουμε τη μουσική μας.”