Η Γιούλη Τσαγκαράκη για τις «Σέρρες»: Τα μηνύματα υποστήριξης του κόσμου για τη «θεία Σταματίνα»
Από το NEWSROOM Δημοσίευση 10/11/2025 | 20:54

Η Γιούλη Τσαγκαράκη μίλησε για τη συγκίνηση και την αγάπη που δέχτηκε μέσα από τον ρόλο της «θείας Σταματίνας» στη σειρά «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη, έναν χαρακτήρα που άφησε βαθύ αποτύπωμα στο τηλεοπτικό κοινό. Ήταν η πρώτη φορά που ένας ίντερσεξ χαρακτήρας παρουσιάστηκε στην ελληνική τηλεόραση με τόση ευαισθησία και ανθρωπιά, κάτι που έκανε τη σειρά ορόσημο για τη διαφορετικότητα και την αποδοχή.
Μιλώντας στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», η ηθοποιός αποκάλυψε ότι η ανατροπή που επιφύλασσε ο Καπουτζίδης για τον ρόλο της αποτέλεσε μια μεγάλη πρόκληση:
«Ο Γιώργος έκανε την ανατροπή σχολιάζοντας πως είναι ένα ίντερσεξ άτομο. Είναι ένας άνθρωπος, έχει τον καημό της και έχει το τραύμα της. Το έκανε πολύ ωραία ο Γιώργος. Εγώ με αυτό ασχολήθηκα πολύ, με αυτή τη ρωγμή, τη βαθιά μοναξιά, την οποία δεν μπορούσε και αυτή να εξηγήσει. Ο κόσμος συνδέθηκε πάρα πολύ με αυτό το στοιχείο. Ήταν πολύ συγκινητικό».
Η Τσαγκαράκη ανέφερε πως το κοινό αγκάλιασε τη «θεία Σταματίνα» με πρωτοφανή θέρμη:
«Αν μπορούσα να σηκωθώ τώρα και να υποκλιθώ όπως κάνουμε στο θέατρο, θα το έκανα. Το 99,9% των μηνυμάτων ήταν “ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό το άνοιγμα”. Οι περισσότεροι έγραφαν: “Γέλασα πολύ, αλλά έκλαψα κιόλας, γιατί συναντήθηκα με το δικό μου κομμάτι”. Αυτό ήταν πολύ συγκινητικό».
Η ηθοποιός εξήγησε ότι η Σταματίνα μπόρεσε να απελευθερωθεί μόνο όταν ανακάλυψε την πραγματική της ταυτότητα:
«Βοηθιέται η ίδια όταν ανοίγεται και βοηθάει. Δηλαδή πρώτα κάνει σε εκείνη καλό αυτό το άνοιγμα και μετά το μεταδίδει στους άλλους. Το έκανε στη Νάνσυ, το έκανε και στον Άγγελο. Πάει και του λέει: “Δεν υπάρχει λόγος να κρύβεσαι. Γιατί; Εγώ το έζησα αυτό, αυτή τη χαραμάδα την έχω περάσει. Γιατί εσύ να είσαι πίσω από τις κουρτίνες; Φτάνει.”».
Κλείνοντας, η Γιούλη Τσαγκαράκη εξήρε τον Γιώργο Καπουτζίδη για το θάρρος και την ευαισθησία του:
«Μ’ αρέσει που ο Γιώργος τόλμησε να τη δείξει έτσι. Συνειδητοποίησε το τραύμα της και είπε “Φτάνει, μέχρι εδώ”. Έδωσε φωνή σε έναν άνθρωπο που υπήρχε πάντα δίπλα μας, απλώς δεν τον βλέπαμε».






