Tο μανιφέστο της βραδυάς απο τον συγγραφέα Ίκαρο “The Godfather’’ Μπαμπασάκη

Όνειρο#1 / Διπλοτσεκάροντας memories, γυρίζω τέσσερις δεκαετίες πίσω, η Λένα στο στούντιο ηχογραφεί το θρυλικό/κλασικό Σαμποτάζ, ο Γιάννης ιερουργεί με την πολύπτυχη  φωνή του, θαρρείς βγαλμένος από το σύμπαν των Genesis και του Peter Gabriel, με έχει πάει ο Άκης Λαδικός εκεί, γράφαμε στα μουσικά περιοδικά τότε, μας απογειώνουν οι στίχοι της Μαριανίνας, η μουσική της Λένας να είναι ένας post-punk industrial λυγμικός λυρισμός, μετά στο σπίτι της στον Χολαργό, Ίκαρε, μου λέει, άλλοτε πήγαιναν από φυματίωση, εμείς θα πάμε από ηλεκτροπληξία, το μεγάλο πιάνο, δεκάδες καλώδια, συνθεσάιζερ, αντάπτορες, πολύπριζα, ο Γιάννης χορεύει και τραγουδάει, εμείς τρώμε σουβλάκια και τα λέμε, έρχεται και η τότε σύζυγός μου, η Ντόρια, τακιμιάζουν με τη Λένα, συνεργάζονται, παραμύθια του Ροντάρι, εμφανίσεις, η Ντόρια στο εξώφυλλο του δίσκου Μάσκες Ηλίου, κι εκεί ο Θάνος τραγουδάει/απαγγέλλει την Κυψέλη: Η κυψέλη είναι απόρρητη, είτε φορητή, είτε αφόρητη, είτε ιδιόκτητη, είτε νοικιασμένη,η ζωή στην κυψέλη είναι οργανωμένη, μέσα σε κομμάτια καθρέφτες, από φίλους, από μύθους, από δίσκους, από sεξ, ενώ ο Μάρκος από το Γκάλοπ, ενώ ο Καρυωτάκης της Λένας, ενώ η Araschnia Levana από τα Λεπιδόπτερα δεν παύουν να με επισκέπτονται στα ενύπνιά μου. 

Όνειρο#2 / Στο σχεδόν σήμερα, Μάρκος η Λένα, Μάρκος και ο Λόλεκ, συγκλονιστική καταβύθιση στης καταγωγής τα καταγώγια, η ευγενική μορφή του τροβαδούρου στον Βάρσο της Κηφισιάς, η κιθάρα του στον ναό μας, το Au Revoir της Πατησίων, ταξίδια και ταξίμια, το υποβλητικό και επιβλητικό βίντεο για τον Μάρκο από τον Χαριτίδη, τα τύμπανα να με βουρλίζουν λυτρωτικά, η φωνή του Λόλεκ να τρέμει τραγουδώντας, τρένα/τρίλιες, οι Άλλοι/Η Γλυκιά σου ματιά, φλερτ με το noise, αλλά πάντα ο ρομαντισμός κρατάει τα ηνία, είμαστε πείσμονες ρακοσυλλέκτες στιγμών, πείσμονες εθνογράφοι των δρόμων, πείσμονες λαχειοπώλες τ᾽ ουρανού, προχθές ο Λόλεκ στο Gararin, ακούμε μαζί τα Παιδιά της Παλαιότητας, σε λίγο ο Λόλεκ στο Gagarin θα μας τραγουδήσει: Και όλα εκείνα όμως τα σπουδαία συμπεράσματα της λογικής / που θεωρώ οτι κατέκτησα / Κι αυτά με δυσκολεύουν / Στερούνται ευαισθησίας και είναι άκαμπτα / Επιβάλλονται, πιέζουν.. / Μπορείς να μ’ αγκαλιάσεις πάλι; / Η γλυκιά σου ματιά, / Να κυλάει απαλά, στην δικιά μου…

Όνειρο#3 /  Σαν να μπαίνω στη Ζώνη με τον Στάλκερ, καθημαγμένα/ρημαγμένα τοπία, η λαγνεία των ερειπίων, μια δυστοπική επικράτεια, έχω μεταφράσει, αρχές δεκαετίας του ενενήντα το Crash του Ballard μαζί με τη Σώτη, διαβάζουμε μετά μανίας Ballard εκείνα τα χρόνια, μέσω της αείμνηστης Μάγδας Κοτζιά γνωρίζω τον   Gilad Atzmon, παρουσιάζω το μεταναμποκοφικό μυθιστόρημά του Οδηγός για μπερδεμένους, συζητάμε περί Heidegger, μου δωρίζει ένα cd του, αδιανόητη τζαζ μείξη από Πιατσόλα και φολκ, τώρα παίζει σαξόφωνο στην Αθήνα, παίζει στο  Apolithoma του Veslemes που παραπέμπει στον Ballard και όλα συνδέονται όπως λέει ο Thomas Pynchon, όλα γίνονται ονειρικά τοπία, άλλοτε απειλητικά, άλλοτε ψυχωμένα, άλλοτε καλειδοσκοπικά, μνήμες από Godard, φελιζόλ και σελιλόιντ, Πάρνηθα και post-modern επιστημονική φαντασία, στο βάθος ο Boy, όλα συνδέονται, όλα θα συνδεθούν στις 4 Μαρτίου, στον ναό Gagarin, φεύγετε να φεύγουμε, έλεγε ο Καρούζος, οι stereo nova παίζουν στο σπίτι μου, τραγουδάει ο Γιάννης, τρεις Γιάννηδες στο Gagarin, Παλαμίδας, Αναγνωστάτος, Βεσλεμές, η Λένα να δεσπόζει, κι εμείς να ταξιδεύουμε στο διάστημα με μια ηλεκτρική κουβέρτα, ενώ ο λατρεμένος Τρίδης σίγουρα θα τραντάζει τα ουράνια με τα φαλσταφικά του γέλια χαράς.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Κυψέλη, 23.01.2023