1956 – Ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και άλλοι αντάρτες αποβιβάζονται στην Κούβα για να ξεκινήσουν την Κουβανική Επανάσταση

Από το 1952, ο στρατηγός Φουλχένσιο Μπατίστα με την βοήθεια του στρατού κατέλυσε το πολίτευμα και ακύρωσε το αποτέλεσμα των εκλογών που είχαν διεξαχθεί τρείς μήνες νωρίτερα και στις οποίες είχε καταταγεί τρίτος. Έτσι πήρε την εξουσία με πραξικόπημα και επέβαλλε δικτατορία στην Κούβα. Αμέσως, οι ΗΠΑ αναγνώρισαν το καθεστώς και ο Μπατίστα έμεινε στην εξουσία μέχρι και το 1959.

Η ανατροπή του καθεστώτος έγινε σύνθημα στα χείλη πολλών Κουβανών, και μη, ανταρτών. Η έναρξη της επανάστασης θεωρείται η 26η Ιουλίου του 1953 («Κίνημα της 26ης Ιουλίου»), όταν μια ομάδα ανταρτών, με επικεφαλής των Φιντέλ Κάστρο, απέτυχε να καταλάβει το στρατόπεδο της Μονκάδα. Ο Φιντέλ Κάστρο μαζί με άλλους αντάρτες συνελήφθη και καταδικάστηκε από το καθεστώς το Μπατίστα σε 15 χρόνια φυλάκιση.

Δυο χρόνια αργότερα πήρε χάρη και κατέφυγε στις ΗΠΑ. Εκεί προσπάθησε να «στρατολογήσει» εξόριστους Κουβανούς στον αγώνα για την επανάσταση εναντίον του δικτάτορα. Η αμερικάνικη κυβέρνηση όμως έμαθε για τα σχέδια του με την αντίδραση της να είναι άμεση. Ο Κάστρο κατέφυγε στο Μεξικό και συνέχισε να οργανώνει τον ένοπλο αγώνα κατά του καθεστώτος Μπατίστα.

Δυο χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα επανάστασης, τον Ιούλιο του 1955, ο Κάστρο θα συναντήσει στο Μεξικό, έναν νεαρό γιατρό με επαναστατικές ιδέες για ολόκληρη την Λατινική Αμερική, που θέλησε να ακολουθήσει τα βήματα του Σιμόν Μπολιβάρ. Ο νεαρός γιατρός από την Αργεντινή, ήταν ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, που είχε γίνει ήδη γνωστός από την πολιτική του δράση στην Γουατεμάλα. Μαζί με τον Κάστρο ηγήθηκαν του ένοπλου κουβανικού αγώνα που ακολούθησε.

Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, ο Φιντέλ με τον αδελφό του Ραούλ, τον Τσε Γκεβάρα και 82 αντάρτες, ταξίδεψαν με το πλοιάριο «Γκρανμα» από το Μεξικό στην Κούβα. Στις 2 Δεκεμβρίου αποβιβάστηκαν στο κουβανικό έδαφος, όπου δέχθηκαν επίθεση από στρατεύματα του καθεστώτος. Από την επίθεση επέζησαν περίπου 20 (ίσως και λιγότεροι) αντάρτες, οι οποίοι κατέφυγαν στα βουνά της «Σιέρα Μαέστρα» ώστε να ανασυνταχθούν.

Ο Τσε Γκεβάρα ανέλαβε να εκπαιδεύσει πολλούς αντάρτες που εντάχθηκαν στον επαναστατικό στρατό, παίρνοντας το αξίωμα του διοικητή (Κομαντάντε). Τα επόμενα χρόνια, τα στρατεύματα του Μπατίστα και ο επαναστατικό στρατός της Κούβας επιδόθηκαν σε έναν εκτεταμένο ανταρτοπόλεμο. Οι δυνάμεις του Μπατίστα ήταν ισχυρότερες και είχαν την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Όμως στις 29 Δεκεμβρίου του 1958, οι αντάρτες κατακτούν την Σάντα Κλάρα, με τον δρόμο προς την πρωτεύουσα Αβάνα να ανοίγει πλέον διάπλατα. Τρεις ημέρες αργότερα, την πρωτοχρονιά του 1959, ο Μπατίστα θα εγκαταλείψει την Κούβα και θα διαφύγει στην Δομινικανική Δημοκρατία. Ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός της χώρας.

Πεντε χρόνια μετά από την επέτειο της απόβασης στην Κούβα, στις 2 Δεκεμβρίου του 1961, ο Φιντέλ Κάστρο σε μια ιστορική ομιλία, δηλώνει Μαρξιστής –Λενινιστής και ανακοινώνει πως θα υιοθετήσει τον κομμουνισμό στην Κούβα.

1993 – Οι αστυνομικοί σκοτώνουν τον βαρόνο της κοκαΐνης, Πάμπλο Εσκομπάρ

Ο Πάμπλο Εσκομπάρ είναι μέχρι και σήμερα ο πιο διαβόητος βαρόνος ναρκωτικών στην ιστορία. Γεννήθηκε την 1η Ιουλίου του 1949 σε ένα φτωχό χωριό στα προάστια του Μεντεγίν. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και η μητέρα του δασκάλα.

Η οικογένεια τα έφερνε πέρα δύσκολα, με την μητέρα του Πάμπλο να παραπονιέται για την έλλειψη χρημάτων, με τον 5χρονο τότε Πάμπλο να την καθησυχάζει λέγοντας της πως όταν μεγαλώσει θα της δώσει όσα λεφτά θέλει. Όταν ο Πάμπλο και ο αδερφός του θα αποβληθούν από το σχολείο γιατί δεν είχαν παπούτσια, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για την οικογένειά του, οδηγήθηκε στην παρανομία.

Μαζί με τον αδερφό του, έκλεβαν ταφόπλακες που τις πουλούσαν σε μαυραγορίτες από τον Παναμά, ενώ ταυτόχρονα πουλούσαν λαθραία τσιγάρα και ψεύτικους λαχνούς για την λοταρία. Από ένα σημείο και μετά, αφού δημιούργησε μια συμμορία, άρχισε να κλέβει και αυτοκίνητα.

Οι φιλοδοξίες του για πλούτη όλο και μεγάλωναν. Την δεκαετία του ’70 ξεκινά την διακίνηση ναρκωτικών. Το εμπόριο κάνναβης τον κάνει γνωστό στον υπόκοσμο και αρχίζει να βγάζει καλά χρήματα. Τα χρήματα έγιναν πολύ περισσότερα όταν κατάφερε να παίρνει φύλλα κόκας από το Περού και την Βολιβία και να τα επεξεργάζεται στην πατρίδα του, κατασκευάζοντας κοκαΐνη. Το 1975 γίνεται ο επικεφαλής του καρτέλ του Μεντεγίν και ξεκινά να χτίζει την αυτοκρατορία του.

Ο Εσκομπάρ μετέφερε κοκαΐνη στις ΗΠΑ και στην Κεντρική Αμερική με ιδιωτικά αεροπλάνα. Πολλές φορές το έκανε ο ίδιος. Το 80% περίπου από την κοκαΐνη που κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ προερχόταν από αυτόν.

Στα χρόνια της μεγάλης του κυριαρχίας κέρδιζε έως και 420 εκατ. δολάρια την εβδομάδα. Περνούσε λαθραία στις ΗΠΑ 15 τόνους την ημέρα και σπαταλούσε πάνω από 2.500 δολάρια τον μήνα για να αγοράζει λάστιχα, ώστε να κάνει ματσάκια τα χρήματα που έβγαζε. Πολλές φορές έθαβε τα χρήματα του στην ζούγκλα της Κολομβίας. Μέχρι και σήμερα, πολλοί ψάχνουν ακόμα για ξεχασμένα σεντούκια με εκατομμύρια δολάρια.

Το 1976 παντρεύτηκε την αδερφή ενός φίλου του που τότε ήταν 15 ετών. Έκανε δυο παιδιά μαζί της και παρόλο που είχε αμέτρητες εξωσυζυγικές σχέσεις, σαν πατέρας ήταν ιδιαίτερα προστατευτικός. Λίγο αργότερα βάλθηκε να ασχοληθεί με την πολιτική με απώτερο στόχο να γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Το 1982 εκλέχθηκε στην βουλή των αντιπροσώπων του Κογκρέσου της Κολομβίας.

Στην καρδιά του ήταν πάντα η πολύ φτωχή περιοχή του Μεντεγίν. Ενίσχυσε οικονομικά την κοινότητά του, έχτισε γήπεδα ποδοσφαίρου, αγόρασε εκτάσεις όπου έμεναν άποροι χωρίς αντάλλαγμα. Έφτιαξε επίσης, σχολεία, νοσοκομεία και ήταν ο κύριος χρηματοδότης της ομάδας που υποστήριζε από μικρός, της Atletico Nacional.

Μερίδα του λαού τον έβλεπε σαν θεό. Οι υπόλοιποι τον έβλεπαν σαν έναν επικίνδυνο εγκληματία. Αποκορύφωμα της κοινωνικής και οικονομικής του δράσης ήταν όταν το 1980, προσφέρθηκε να πληρώσει όλο το χρέος της Κολομβίας, που ανερχόταν σε 10 δισ. δολάρια.

Δωροδοκούσε τους πάντες και τα πάντα. Όποιος δεν συμφωνούσε μαζί του όμως, βρισκόταν νεκρός από... ατύχημα. Διαγράφηκε από το κόμμα και ο υπουργός Δικαιοσύνης μάζεψε στοιχεία ώστε να τον διώξει και από το Κογκρέσο. Και τα κατάφερε. Όμως λίγες ημέρες μετά δολοφονήθηκε.

Το 1991, ύστερα από δυο χρόνια διώξεων, ο Εσκομπάρ κάνει συμφωνία με την κυβέρνηση να μείνει σε μια φυλακή που είχε κατασκευάσει ο ίδιος. Η πολυτελής φυλακή έγινε το ορμητήριο του, αφού συνέχισε από εκεί να ελέγχει όλες τις δουλειές του.

Όταν σκότωσε τους αδερφούς Moscada μέσα στην φυλακή, φυλακίστηκε για ένα χρόνο στις κρατικές φυλακές. Απέδρασε ανενόχλητος από την κεντρική πύλη στις 22 Ιουλίου του 1992 και έφυγε από την χώρα.

Το 1990, το περιοδικό Forbes τον κατέταξε στην 7η θέση των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Όμως οι άνθρωποι του Εσκομπάρ φέρονται να ευθύνονται για 27.100 θανάτους, συμπεριλαμβανομένων και 600 αστυνομικών. Το ανθρωποκυνηγητό που ακολούθησε ήταν γεμάτο ένταση, όμως ο Εσκομπάρ αρχικά κατάφερνε να ξεφύγει.

Οι αμερικάνικες αρχές που συνεργάζονταν με αυτές της Κολομβίας, κυνηγούσαν τον Πάμπλο Εσκομπάρ για 16 μήνες. Μέχρι που έκανε το λάθος να τηλεφωνήσει στον γιό του, με τον οποίο μίλησε για λίγα λεπτά. Οι αρχές ανίχνευσαν την κλήση και στις 2 Δεκεμβρίου του 1993, μια μέρα μετά τα 44α γενέθλιά του, έπεσε νεκρός από πολλαπλές σφαίρες αστυνομικών. Μια άλλη εκδοχή λέει πως ο Εσκομπάρ αυτοκτόνησε. Οι φωτογραφίες με τους αστυνομικούς να ποζάρουν πάνω από το πτώμα του χαμογελώντας, κατακρίθηκαν από μεγάλη μερίδα του κόσμου, καθώς θεωρούσαν πως ούτε ένας βαρόνος των ναρκωτικών άξιζε τέτοιο θάνατο.

Μέχρι και σήμερα, ο Εσκομπάρ είναι ίσως ο πιο γνωστός βαρόνος ναρκωτικών στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η σειρά «Narcos» που αφηγείται την ζωή του, έκανε ρεκόρ τηλεθεάσεων, αν και έκανε πρεμιέρα 22 χρόνια μετά τον θάνατό του.