Στις 14 Ιουλίου του 1943, στην κατεχόμενη Ελλάδα, οι Γερμανοί με ανακοίνωσή τους παραχωρούσαν τα εδάφη ανατολικά του Αξιού ποταμού στη Βουλγαρία, που ήταν σύμμαχός τους.

Οι Βούλγαροι τότε ήδη κατείχαν τα εδάφη ανατολικά των Σερρών και με την απόφαση των Γερμανών (που δεν παραχωρούσαν ωστόσο τη Θεσσαλονίκη), θα επέκτειναν τη δική τους κατοχή στα ελληνικά εδάφη. Το ελληνικό αντάρτικο απασχολούσε άλλωστε τους Γερμανούς περισσότερο απ’ όσο θα ήθελαν, οπότε αποφάσισαν να «ξεφορτωθούν» ένα μέρος του.

Η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας ήταν άμεση. Οι Έλληνες ξεπέρασαν κάθε φόβο και βγήκαν στους δρόμους μπροστά από τα γερμανικά τάγματα, για να διαδηλώσουν. Στις 22 Ιουλίου, οι διαδηλωτές στην Αθήνα ήταν μεταξύ 200.000 και 500.000. Το πλήθος κρατώντας ελληνικές σημαίες, φώναζε συνθήματα όπως «Όχι στην Επέκταση» και «Έξω οι Βούλγαροι φασίστες από τη Μακεδονία και τη Θράκη».

Τα κατοχικά θωρακισμένα οχήματα προσπάθησαν να τους διαλύσουν. Η σύρραξη γενικεύτηκε. Ο απολογισμός ήταν 30 νεκροί και 300 τραυματίες, ενώ ακόμα 500 άτομα συνελήφθησαν. Πρόσωπο της ημέρας ήταν η 17χρονη τότε Παναγιώτα Σταθοπούλου, που έβαλε το σώμα της μπροστά από τα τανκς και έπεσε νεκρή από τα εχθρικά πυρά.

Μπροστά στη μαχητικότητα των Ελλήνων, ο Χίτλερ πήρε πίσω την προ οκταημέρου απόφασή του και τα εδάφη δεν παραχωρήθηκαν ποτέ στους Βούλγαρους.