Η ακτιβιστική δράση του Χάρβεϊ Μιλκ για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έλαβε χώρα σε μια περίοδο που η ομοφυλοφιλία μόλις είχε πάψει να θεωρείται ψυχική ασθένεια από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Δεν περιορίστηκε μόνο στα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, αλλά και των γυναικών, των ΑΜΕΑ, των μειονοτήτων και ανθρώπων της τρίτης ηλικίας.
Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1930 έξω από τη Νέα Υόρκη σε μια εβραιοαμερικανική μεσοαστική οικογένεια. Το 1951 αποφοίτησε από το Κολλέγιο Δασκάλων και υπηρέτησε στη βάση του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια κατά την διάρκεια του πολέμου της Κορέας. Το 1955 επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος, βοηθός παραγωγής σε Μιούζικαλ του Broadway και χρηματιστής.
Ωστόσο φαίνεται πως τίποτα από αυτά δεν του ταίριαζε. Θεωρούσε ότι η δυτική πλευρά των ΗΠΑ ήταν ένα καλύτερο μέρος για να ζήσεις. Έτσι πήγε στο μέρος απ’ όπου έχουν ξεκινήσει όλες οι εξεγέρσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το Σαν Φρανσίσκο. Θα ξεκινούσε ακόμα μια και ο ίδιος.
Μετακόμισε στην οδό Κάστρο, στην καρδιά της γκέι κοινότητας της πόλης. Αν και αρκετά συντηρητικός στα νεανικά του χρόνια όσον αφορά στην πολιτική (είχε υποστηρίξει και ακροδεξιό υποψήφιο για αρχηγό των Ρεπουμπλικάνων), η επαφή του με τους Χίπις, τους γκέι ακτιβιστές και ο πόλεμος του Βιετνάμ, του άλλαξαν την οπτική.
Ξεκίνησε να ασχολείται με το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ και αποφάσισε να ενεργοποιηθεί πολιτικά, βάζοντας υποψηφιότητα το 1973 με το Δημοκρατικό κόμμα για δημοτικός σύμβουλος. Κατάφερε να εκλεγεί 4 χρόνια αργότερα, συνδεόμενος με το φιλελεύθερο δήμαρχο της πόλης Τζωρτζ Μοσκόουν, ο οποίος είχε καταργήσει και τον ως τότε σε ισχύ νόμο «κατά του σοδομισμού».
Ήταν ο πρώτος ανοιχτά γκέι εκλεγμένος σε οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμα στην ιστορία των ΗΠΑ. Έκανε ότι μπορούσε ενάντια στις διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων και κατά την διάρκεια της θητείας του στο Σαν Φρανσίσκο πέρασε ψήφισμα κατά αυτών των διακρίσεων, σε τομείς όπως η εξεύρεση κατοικίας, η εργασία και η δημόσια στέγη. Ο πιο έντονος αγώνας του ήταν ενάντια του νομικού αποκλεισμού των ομοφυλοφίλων από την εργασία ως εκπαιδευτικοί.
Μετά από μερικούς μήνες καλής συνεργασίας, βρέθηκε αντιμέτωπος με τον δημοτικό σύμβουλο Νταν Γουάιτ, βετεράνου του Βιετνάμ και πρώην αστυνομικό και πυροσβέστη. Λέγοντας πως ο μισθός του δεν φτάνει για να καλύψει τα έξοδα της οικογένειάς του παραιτήθηκε. Ωστόσο δέχτηκε πιέσεις από τις ενώσεις των αστυνομικών και των πυροσβεστών και ζήτησε πίσω τη θέση του. Αλλά ο δήμαρχος Μοσκόουν αρνήθηκε.
Ο Γουάιτ αποφάσισε να εκδικηθεί. Μπήκε με όπλο στο δημαρχείο στις 27 Νοεμβρίου του 1978, πυροβόλησε 4 φορές τον δήμαρχο και ύστερα πήγε στο γραφείο του Μίλκ. Αφού του ζήτησε αν μπορεί να τον δει ένα λεπτό, τον πυροβόλησε 5 φορές, τις δυο από αυτές στο κεφάλι. Το στυγερό έγκλημα συγκλόνισε την πόλη του Σαν Φρανσίσκο, με πάνω από 25.000 ανθρώπους να περνούν από το δημαρχείο για να αποτίσουν φόρο τιμής στους δυο αθώους δολοφονηθέντες.
Η δίκη που ακολούθησε ήταν σκανδαλώδης. Οι δικηγόροι του κατάφεραν να αναγνωριστούν ελαφρυντικά, όπως εκείνο της κατάθλιψης λόγω του ότι έτρωγε πολύ junk food. Η ποινή του ήταν 8 χρόνια, απόφαση που προκάλεσε την οργή της γκέι και όχι μόνο κοινότητας του Σαν Φρανσίσκο. Ακολούθησαν συγκρούσεις με την αστυνομία που έμειναν γνωστές στην ιστορία ως «Εξέγερση της Λευκής Νύχτας».
Ο Γουάιτ βγήκε από την φυλακή μετά από 5 χρόνια, αλλά η ζωή του είχε ήδη καταστραφεί. Αυτοκτόνησε το 1985, όταν και δηλητηριάστηκε με μονοξείδιο του άνθρακα. Η ζωή του Χάρβεϊ Μίλκ μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2008 με την ταινία «Milk», με τον Sean Penn στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
