Γοήτευσε τους πάντες με το αυστηρό του ύφος, την σιγουριά του και την μελαχρινή του ομορφιά. Ο Ομάρ Σαρίφ ήταν από την Αίγυπτο αλλά κατάφερε να κάνει διεθνή καριέρα και να πρωταγωνιστήσει σε αξέχαστες ταινίες δίπλα σε αστέρες του Χόλιγουντ. Η πιο χαρακτηριστική από της ταινίες του ήταν όταν υποδύθηκε τον γοητευτικό Δόκτωρ Ζιβάγκο στην ομώνυμη ταινία του 1965.
Γεννήθηκε ως Μισέλ Ντιμίτρι Σαλούμπ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 10 Απριλίου του 1932. Η οικογένειά του ήταν χριστιανοί ρωμαιοκαθολικοί και έιχαν καταγωγή από τον Λίβανο. Όταν τελείωσε το σχολείο σπούδασε φυσική και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου και αργότερα εργάστηκε στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας του πατέρα του.
Αργότερα αποφάσισε να σπουδάσει σε δραματική σχολή και έφυγε για το Λονδίνο. Η γνωριμία του με τον κινηματογράφο έγινε το 1953, όταν συμμετείχε στην αιγυπτιακή ταινία «Μάχη στην Κοιλάδα». Ακολούθησαν πολλοί ρόλοι σε ρομαντικές ταινίες και έτσι ο αναδείχθηκε περισσότερο η γοητεία του Ομάρ Σαρίφ.
Το 1955 ασπάστηκε την μουσουλμανική θρησκεία για να παντρευτεί την συμπρωταγωνίστριά του Φατέν Χαμαμά, με την οποία είχε παίξει σε πολλές ταινίες της αιγυπτιακής περιόδου. Απέκτησαν έναν γιο με τον γάμο τους να κρατά 19 χρόνια.
Το υποκριτικό του ταλέντο αναγνωρίσθηκε διεθνώς το 1962, όταν υποδύθηκε τον Σαρίφ Aλί στην ταινία των 7 Όσκαρ, «Ο Λόρενς της Αραβίας». Ήταν η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του και του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου και την βράβευση με τη Χρυσή Σφαίρα Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Τρία χρόνια αργότερα ήρθε η ταινία που αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του. Το «Δόκτωρ Ζιβάγκο» ήταν η μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας σοβιετικού συγγραφέα, Μπορίς Πάστερνακ. Ο μύθος του είχε ήδη χτιστεί και έγινε πρότυπο ομορφιάς και αρρενωπότητας.
Πέρασαν άλλα τρία χρόνια για να βρεθεί στο πλευρό της Μπάρμπρα Στρέιζαντ στο μιούζικαλ «Ένα αστείο κορίτσι», όπου υποδύθηκε τον αθεράπευτα τζογαδόρο Νίκι Αρνστάιν. Αφού υποδύθηκε τον Τσε Γκεβάρα στην ομώνυμη ταινία του 1969, ακολούθησαν ταινίες όπως «Η τελευταία κοιλάδα» το 1971 και το «Αγάπησα έναν κατάσκοπο» στο πλευρό της Τζούλι Άντριους το 1974. Υποδύθηκε ξανά τον Νίκι Άρνσταιν το 1975 στην ταινία «Μια Παράξενη Κυρία» και από τότε τα μίντια ασχολήθηκαν μαζί του κυρίως για τις επιδόσεις του στο επαγγελματικό μπριτζ, να και ποτέ δεν παράτησε την υποκριτική.
Ο τελευταίος ρόλος που συγκίνησε τους πάντες και όλοι θαύμασαν ξανά το αστείρευτο ταλέντο του ήταν στην ταινία «Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου» το 2003. Βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ το 2005 βραβεύτηκε και από την UNESCO για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Το 2006 αποχώρησε από την υποκριτική για να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του την οποία, όπως είπε, είχε παραμελήσει λόγω της δουλειά του και του πάθους του για τον τζόγο. Αναίρεσε την απόφασή του βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις.
Το 2015, ο γιος του Ταρέκ, αποκάλυψε πως ο πατέρας του αποσύρθηκε γιατί είχε προσβληθεί από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και δεν θυμόταν πια ούτε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, όπως «Ο Λόρενς της Αραβίας» που του άνοιξε τις πόρτες για διεθνή καριέρα. Πέθανε στις 10 Ιουλίου του ίδιου έτους σε ηλικία 83 ετών. Είναι μέχρι και σήμερα ο σπουδαιότερος Αιγύπτιος ηθοποιός και ένας από τους πιο γοητευτικούς άντρες στην ιστορία του κινηματογράφου.
