Το χρονικό της διάρρηξης στο κτίριο Γουοτεργκέιτ

Στις 17 Ιουνίου του 1972 ο φύλακας των γραφείων του Δημοκρατικού κόμματος στην Ουάσιγκτον (στο κτίριο Γουοτεργκέιτ), παρατήρησε πως οι πόρτες του κτιρίου είχαν κολλητική ταινία, ώστε να μην κλειδώνουν. Κάλεσε αμέσως την αστυνομία, η οποία ανακάλυψε μέσα στο κτίριο πέντε διαρρήκτες, που έβγαζαν φωτογραφίες και προσπαθούσαν να εγκαταστήσουν κοριούς. Οι πέντε διαρρήκτες συνελήφθησαν και το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της Αμερικής είχε μόλις ξεκινήσει...

Το κτίριο Γουοτεργκέιτ το 2006

@wikipedia.org

Η οργάνωση της διάρρηξης έφτανε πολύ ψηλά...

Ανάμεσα στους πέντε διαρρήκτες ήταν ένας πρώην πράκτορας της CIA και ένας πρώην πράκτορας του FBI, με την έρευνα να φτάνει μέχρι τον ειδικό σύμβουλο του προέδρου Νίξον, Τζον Ντιν. Η διάρρηξη ήταν μέρος του προεκλογικού σχεδίου των Ρεπουμπλικάνων για την επανεκλογή του Νίξον. Η δράση της ομάδας, που ονομάστηκε «οι υδραυλικοί του Λευκού Οίκου», είχε ως στόχο την αποτροπή της διαρροής πληροφοριών στον τύπο, για θέματα φυσικά που αφορούσαν τους Ρεπουμπλικάνους και τις ευαίσθητες πληροφορίες γύρω από την «υπόγεια» δράση του κόμματός τους.

Το FBI ξεκίνησε την έρευνα. Όμως ο πρόεδρος Νίξον διέταξε την CIA να μην συνεργαστεί, για λόγους Εθνικής Ασφαλείας. Το θέμα πήγε να κουκουλωθεί. Και Ο Νίξον θα τα είχε καταφέρει, αν δυο δημοσιογράφοι της Washington Post δεν έψαχναν σε βάθος την υπόθεση.

Οι δημοσιογράφοι και το «βαθύ λαρύγγι»

Δυο δημοσιογράφοι της Washington Post, ο Καρλ Μπέρνστιν και ο Μπομπ Γούντγορντ, δεν πίστεψαν πως το θέμα είχε λυθεί. Αποφάσισαν λοιπόν να ψάξουν σε βάθος την υπόθεση, με την έγκριση της εκδότριας της εφημερίδας, που όμως τους ζήτησε να διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους από τρείς πηγές και πάνω. Με τις πληροφορίες που κατάφεραν να αποσπάσουν από ένα ανώνυμο πληροφοριοδότη του FBI, γνωστό τότε ως το «βαθύ λαρύγγι», μπόρεσαν να αποδείξουν πως μια επιταγή από το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων είχε κατατεθεί στο όνομα ενός εκ των διαρρηκτών.

Οι δυο δημοσιογράφοι της Washington Post

@washingtonpost.com

Σαν να μην έφτανε αυτό, η υπόθεση άρχισε ξανά να ερευνάται, και έφτασε σε μεγαλύτερες αποκαλύψεις. Οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν στήσει ολόκληρο μηχανισμό για την επανεκλογή του Νίξον. Ο Τζον Μιτσελ, πρώην εισαγγελέας που συμμετείχε σε αυτές της ανορθόδοξες πρακτικές, είχε διαχειριστεί ένα κονδύλι που τον βοήθησε να βρίσκει πληροφορίες κατά των δημοκρατικών. Επίσης, ένας από τους διαρρήκτες δούλευε ως σύμβουλος ασφαλείας στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα.

Ύστερα από χρόνια, αποκαλύφθηκε πως το «βαθύ λαρύγγι» ήταν ο αναπληρωτής διευθυντής του FBI, Μάρκ Φέλτ

@brittanica.com

Μέχρι τον Οκτώβριο, το FBI είχε συνδέσει την υπόθεση του Γουοτεργκέιτ με τις προσπάθειες για την επανεκλογή του Νίξον. Όμως τον επόμενο μήνα ο Νίξον κατάφερε να επανεκλεγεί!

Όταν το σκάνδαλο παραίτησε τον Νίξον

Ήταν πλέον σίγουρο πως υπήρχε μια συγκάλυψη. Κάτι που δεν διορθώθηκε όταν ο Νίξον αρνήθηκε πως γνώριζε για την δράση των κατηγορουμένων. Δεν διορθώθηκε επίσης, όταν ο Νίξον ζήτησε την παραίτηση του Τζον Ντιν και του Τζον Μίτσελ. Ο ίδιος δεν εννοούσε να παραιτηθεί.

Όταν όμως ήρθαν στην επιφάνεια οι κασέτες, έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα. Ένας υπάλληλος του Λευκού Οίκου ανέφερε πως ο Νίξον είχε εγκαταστήσει σύστημα καταγραφής στα γραφεία. Και πως κατέγραφε τα πάντα. Συζητήσεις και συναντήσεις!

Ο εισαγγελέας ζήτησε τις κασέτες από τον Νίξον, εκείνος αρνήθηκε. Όταν επέμεινε, ο Νίξον τον απείλησε με αποπομπή. Η εικόνα του είχε πληγεί θανάσιμα.

Όταν τελικά ο ανώτατος εισαγγελέας, τον Ιούλιο του 1974(!) πήρε στα χέρια του τις κασέτες, αποκαλύφθηκε πως ο Νίξον είχε δώσει έγκριση για τις πληρωμές όσων συμμετείχαν στο Γουοτεργκέιτ. Στις 5 Αυγούστου, έφτασε στα χέρια του εισαγγελέα μια κασέτα που είχε ηχογραφηθεί λίγο μετά τη διάρρηξη. Ο Νίξον έδινε και εκεί την έγκρισή του για την διάρρηξη και για την συγκάλυψη του θέματος.

Τρείς ημέρες αργότερα Ο Νίξον παραιτήθηκε με μια δημόσια δήλωση. Ο αντιπρόεδρος Τζέραλντ Φορντ που ανέλαβε καθήκοντα προέδρου, τον απήλλαξε από τις κατηγορίες.

Η δήλωση παραίτησης του Ρίτσαρντ Νίξον

Ο Έλληνας δημοσιογράφος και η «ελληνική πτυχή» του Γουοτεργκέιτ

Λίγοι ξέρουν για ποιες ακριβώς πληροφορίες, οι διαρρήκτες εισέβαλλαν στα γραφεία των Δημοκρατικών. Για την ακρίβεια, οι περισσότερες πληροφορίες μαθεύτηκαν δεκαετίες αργότερα.

Οι Ρεπουμπλικάνοι ήθελαν ως γνωστόν να μάθουν τί πληροφορίες είχαν οι Δημοκρατικοί εναντίον τους και να αποφύγουν την διαρροή τους. Μια από τις πιο σημαντικές πληροφορίες που υπήρχαν στα κιτάπια των Δημοκρατικών, ήταν τα χρήματα που είχε προσφέρει η χούντα των συνταγματαρχών στον Ελληνοαμερικανό και υποψήφιο αντιπρόεδρο, Σπύρο Άγκνιου. Την αποκάλυψη στους Δημοκρατικούς είχε κάνει ο επί χρόνια δημοσιογράφος της εφημερίδας «Καθημερινής» στην Ουάσιγκτον, Ηλίας Δημητρακόπουλος.

Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος (αριστερά), με τον Χένρι Κίσινγκερ (δεξιά)

@hellasjournal.com

Αυτό που ουσιαστικά ανακάλυψε ο δημοσιογράφος (που έφυγε από την ζωή το 2016 σε ηλικία 88 ετών), ήταν πως η χούντα, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, είχε στείλει στον γνωστό Ελληνοαμερικανό Πάππας, περίπου 600.000 δολάρια, για να στηρίξει την καμπάνια του Άγκνιου και του πρώην εισαγγελέα, Τζον Μίτσελ!

Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος εκτός από την ανάμιξή του στην υπόθεση του σκανδάλου Γουοτεργκέιτ, έγινε γνωστός όταν τα έβαλε και με τον Χένρι Κίσινγκερ, διπλωμάτη και κυρίαρχο στον σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, για τον ρόλο του στην τούρκικη εισβολή στην Κύπρο. Ο Δημητρακόπουλος είχε αποδείξεις για τα ψέματα του Κίσινγκερ που αφορούσαν την εισβολή αλλά και την απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακάριου. Επίσης, είχε μάθει πως υπήρξε σχέδιο απαγωγής του το οποίο είχε εγκρίνει ο ίδιος ο Κίσινγκερ. Ο Ηλίας Δημητρακόπουλος προσπαθούσε μέχρι τον θάνατό του να οδηγήσει τον Κίσινγκερ στην δικαιοσύνη. 

Η υπόθεση του σκανδάλου Γουοτεργκέιτ δεν έχει κλείσει απολύτως μέχρι σήμερα, αφού μιλάμε για ένα σκάνδαλο με παγκόσμιες διαστάσεις. Στο επίκεντρο του, για άλλη μια φορά, είναι οι διαβρωτικές συνέπειες που προκαλεί στην κοινωνία η άσκηση της καιροσκοπικής πολιτικής...