Ήταν αναμφίβολα ένας από τους πολιτικούς που σημάδεψαν τη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου μας.

Κι ενώ ο κοινοβουλευτικός του βίος διέτρεξε όλη τη Μεταπολίτευση, δεν εξαντλούνταν κατά κανέναν τρόπο εκεί.

Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η μακρά θητεία του οποίου στα έδρανα της Βουλής δεν έχει προηγούμενο στα ελληνικά δημοκρατικά χρονικά. Ούτε και επόμενο φυσικά.

Με εξαίρεση τη μαύρη Επταετία και μια τριετία που έμεινε εκτός Βουλής των Ελλήνων, ο Μητσοτάκης εκλεγόταν από το 1946-2004!

Ο «ψηλός» βγήκε για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων στα 28 του, στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946, με τον συνδυασμό της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης. Ήταν ο νεότερος βουλευτής της πρώτης μεταπολεμικής Βουλής.

Έκτοτε εκλέγεται ανελλιπώς βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων ή τις παρατάξεις του Κέντρου, μέχρι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Συγκεκριμένα, εκλέχτηκε το 1950 και το 1951 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, το 1952 με τον συνδυασμό ΕΠΕΚ/Φιλελεύθεροι, το 1956 με τη Δημοκρατική Ένωση, το 1958 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και με την Ένωση Κέντρου το 1961, το 1963 και το 1964.

Τη μόνη εκλογική μάχη που θα έχανε θα ήταν η πρώτη μετά τη Μεταπολίτευση. Ο Μητσοτάκης δεν συμπεριλήφθηκε στους συνδυασμούς της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 1974, κι έτσι έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος υποψήφιος στον νομό Χανίων. Δεν βγήκε.

Βγήκε όμως σε όλες τις επόμενες! Τον Νοέμβριο του 1977 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, τον Οκτώβριο του 1981 με τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα με το οποίο επανεκλεγόταν αδιαλείπτως σε όλες τις επόμενες αναμετρήσεις: Ιούνιος 1985, Ιούλιος 1989, Νοέμβριος 1989, Απρίλιος 1990, Οκτώβριος 1993, Σεπτέμβριος 1997 και Απρίλιος 2000. Παρέμεινε στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας ως τις 11 Φεβρουαρίου 2004.

Μετά από τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, η Νέα Δημοκρατία σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση σε εκείνες τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 και ο 72χρονος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ορκίζεται πρωθυπουργός τρεις μέρες αργότερα.

Κυβερνητικά καθήκοντα ανέλαβε για πρώτα φορά στα 32 του, ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου (Φεβρουάριος 1951 - Νοέμβριος 1951), και υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων κατόπιν. Υπουργός Συντονισμού χρημάτισε ακόμα στις κυβερνήσεις Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα και Στέφανου Στεφανοπούλου, αλλά και υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη (1980-1981)

Οι 18 κοινοβουλευτικές εκλογές του και τα 48 χρόνια του στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν έχουν δεύτερό τους…