Οι εξεγέρσεις κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν ουκ ολίγες. Οι περισσότερες όμως δεν ήταν οργανωμένες και δεν είχαν συνέχεια. Η πιο γνωστή από αυτές, ίσως γιατί κόντεψε να γενικευτεί και να μετατραπεί σε επιτυχία, συνέβη 51 χρόνια πριν την επανάσταση του 1821. Κι έμεινε στην ιστορία ως «Ορλοφικά».

Ονομάστηκε έτσι επειδή το σχέδιο της ρωσικής επέμβασης στην Ελλάδα ανήκε στα αδέλφια Ορλόφ, Αλέξιο και Θεόδωρο, κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου του 1768-1774. Στις 28 Φεβρουαρίου ο Θεόδωρος Ορλόφ έφτασε στη Μάνη και ξεκίνησε την επανάσταση. Οι επαναστάτες κατέλαβαν τον Μυστρά και όρισαν προσωρινή κυβέρνηση. Οι επιτυχίες στην αρχή ήταν τόσες ώστε να εμπνεύσουν τους υποδουλωμένους Έλληνες στην Ήπειρο, στην Κρήτη και την υπόλοιπη Πελοπόννησο να επαναστατήσουν.

Τον Μάρτιο, μετά την απελευθέρωση της Λακωνίας, ο λοχαγός Μπάρκοφ πήρε διαταγή από τον Ορλόφ να καταλάβει την Τριπολιτσά, με 8.000 Έλληνες επαναστάτες και 50 Ρώσους. Λίγο όμως πριν φτάσουν στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας, 1.000 περίπου Τουρκαλβανοί κατάφεραν να σπάσουν τον αποκλεισμό του Ισθμού και να ενισχύσουν την άμυνα της πόλης.

Η ήττα στα Τρίκορφα τα τέλη Μαρτίου ήταν εξοντωτική. Ακολούθησε σφαγή 3.000 Ελλήνων μέσα στην Τριπολιτσά. Η αντίσταση συνεχίστηκε για μερικές εβδομάδες. Όμως η Καλαμάτα και ο Μυστράς έπεσαν ξανά στα χέρια των Τούρκων. Μόνο Η Μάνη κατάφερε να παραμείνει ελεύθερη. Ο ρωσικός στόλος τελικά αποχώρησε από την Πελοπόννησο στις 26 Μαΐου. Η νίκη των Ρώσων στο Τσεσμέ τον επόμενο Ιούνιο αναπτέρωσε τις ελπίδες των Ελλήνων αλλά η τύχη της εξέγερσης είχε ήδη κριθεί.

Πολλοί θεωρούν τα «Ορλοφικά» το μεγαλύτερο επαναστατικό κίνημα στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα πριν το 1821. Η σπίθα είχε δοθεί πάντως και 51 χρόνια αργότερα η εξέγερση έγινε επανάσταση και οδήγησε στην απελευθέρωση.