Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες λογοτέχνες. Υπήρξε δημοσιογράφος και μεταφραστής και έγραψε ποιήματα, μυθιστορήματα και διηγήματα.

Πολλοί θεωρούν δύσκολη την γραφή του, καθώς χρησιμοποιεί καθαρεύουσα, που όμως ποτέ δεν γίνεται δυσνόητη, αφού ο Παπαδιαμάντης φρόντιζε πάντα να γράφει για όλους τους ανθρώπους, που ήταν άλλωστε και το επίκεντρο της συγγραφής του.

Έμεινε γνωστός ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων» αφού αφιέρωσε την ζωή του στην ασκητική αλλά και στην εκκλησία. Ο Καβάφης τον χαρακτήρισε ως «την κορυφή των κορυφών». Και πολλές φορές τα νοήματα που πηγάζουν από την γραφή του, επιβεβαιώνουν αυτόν τον ισχυρισμό...

«Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος».

«Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν».

«Άνευ ψεύδους ουδεμία υπόθεσις ευοδούται».

«Αχ! κάθε αμαρτία έχει και τη γλύκα της».

«Ζωή είναι αυτό, πόλεμος είναι».

«Ο κόσμος θα εξακολουθή πάντοτε να βαδίζη εμπρός, πότε κούτσα – κούτσα, πότε σήκω – πέσε με σκιρτήματα μονοπόδαρα, με σκοντάμματα, ή με βήματα καρκίνου. Και αλλοίμονον εις τους όσοι εγήρασαν κι εκουράσθησαν και δεν δύνανται να παρακολουθήσουν».

«Αυτός ο κόσμος είναι μάταιος. Ανόητος είναι όστις περιμένει ευτυχίαν εδώ».

«Α! Αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφότου ηλευθερώθημεν, αφότου δηλαδὴ μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα, ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον, όπως μη αποδειχθή ψευδές το δημώδες λόγιον – «Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχ’ αλλοιώς».

«Πας άνθρωπος εργάζεται δι’ εαυτόν, επί τη προφάσει, ότι εργάζεται δια τους άλλους».

«Πώς δύναταί τις να γίνει ανήρ χωρίς ν’ αγαπήσει δεκάκις τουλάχιστον, και δεκάκις ν’ απατηθεί ;».