Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, μια πολυκατοικία στο Τόκιο, ήρθε αντιμέτωπη με μία ιστορία, που αναστάτωσε τους ενοίκους.

Ένας ένοικος επέμενε σε συγγενείς και φίλους, ότι πράγματα μέσα στο διαμέρισμά του, μετακινούνταν συχνά, από μόνα τους, ότι αντικείμενα και τρόφιμα εξαφανίζονταν. Φυσικά όλοι τον κατηγορούσαν, ότι όσα λέει είναι εικασίες, και απλά πρέπει να είναι πιο προσεκτικός, για το που αφήνει τα πράγματά του.

Χωρίς να το γνωρίζει, το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπιζαν σχεδόν όλοι οι ένοικοι της πολυκατοικίας. Το πρόβλημα έφτασε στις αρχές, μετά από την καταγγελία μίας ηλικιωμένης για ληστεία, αφού δήλωσε ότι κάποιος έκλεψε τα ψώνια της εβδομάδας, που έφερε ο εγγονός της, στο διαμέρισμα, ενώ αυτή ήταν στο γιατρό.

Όταν οι αστυνομικοί ρώτησαν τους γείτονες αν είδαν κάτι περίεργο, έβαλαν τον προαναφερθέντα ένοικο, σε υποψίες. Αποφάσισε να βάλει κάμερες που θα κατέγραφαν τι συνέβαινε όσο αυτός κοιμόταν ή έλειπε. 

Το αποτέλεσμα ήταν απρόβλεπτο, αλλά τουλάχιστον ήταν ανακουφιστικό, αφού δεν ήταν φάντασμα, όπως αρχικά φοβόταν ο Ιάπωνας ένοικος. Μία άστεγη, είχε δημιουργήσει ειδική κρύπτη, στις σωληνώσεις του μπάνιου, όπου εκεί έμενε, και από εκεί έμπαινε στα διαμερίσματα της πολυκατοικίας, για να φάει και να κλέψει αντικείμενα μικρής αξίας, για να μη τους βάλει σε υποψίες. Και εν μέρει τα κατάφερε, αφού έμενε εκεί και δρούσε ανενόχλητη για 2 χρόνια.