Ο πιανίστας και συνθέτης, Tigran Hamasyan, γεννήθηκε στο Γκιουμρί της Αρμενίας το 1987, σε ένα περιβάλον γεμάτο μουσική.

Ο πατέρας του άκουγε ροκ μουσική ενώ ο θείος του λάτρης της τζαζ. Ενώ ήταν ακόμα μωρό, ο Tigran έπαιζε με κασετόφωνα και το πιάνο κάτι ασυνήθιστο για τα παιδιά της ηλικίας του, ενώ ήδη απο την ηλικία των 3 ετών έπαιζε στο πιάνο κομάτια των Beatles, Louis Armstrong, Led Zeppelin, Deep Purple, Black Sabbath και των Queen. και μετανάστευσε με την οικογένεια του στο Los Angeles το 2003, ενώ αυτή την εποχή έχει εγκατασταθεί και πάλι στην Αρμενία. Γρήγορα γνώρισε την fusion περίοδο του Miles Davis και όταν σε ηλικία 10 ετών η οικογένεια του μετακόμισε στο Γερεβάν, ήρθε σε επαφή με την κλασσική τζαζ με την βοήθεια του δασκάλου του Vahag Hayrapetyan, ο οποίος είχε μαθητεύσει δίπλα στον Barry Harris. “Μου δίδαξε το bebop. Ήταν ένας υπέροχος δάσκαλος”, λέει ο Tigran.

Άρχισε να συμετέχει σε φεστιβάλ και διαγωνισμούς απο έντεκα χρονών και το 2003 κέρδισε τον διαγωνισμό πιάνου στο Montreux Jazz Festival. Το πρώτο του άλμπουμ (World Passion) κυκλοφόρησε το 2005 όταν ήταν μόλις δεκαεπτά χρονών, και την επόμενη χρονιά, κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό πιάνου Thelonious Monk.

Στις συνθέσεις του η αυτοσχεδιαστική τζαζ αναμιγνύεται με την πλούσια φολκλορική παράδοση της πατρίδας του, της Αρμενίας. Το 2017 ο Tigran κλείνει τα 30 και είναι ήδη ένας απο τους σημαντικότερους και πιο ξεχωριστούς τζαζ-ροκ πιανίστες της γενιάς του. Είναι ένας βιρτουόζος πιανίστας με έντονο το ρυθμικό στοιχείο, χαρακτηριστικά που συναντάμε στον τελευταίο του δίσκο, και δεύτερο προσωπικό του, An Ancient Observer, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2017. Όπως φαίνεται και απο τον τίτλο πρόκειται για ενα σπαραχτικό άλμπουμ που είναι εμπνευσμένο απο την τέχνη της παρατήρησης.

“Όταν κοιτάω έξω απο το παράθυρο μου και βλέπω το βιβλικό όρος Αραράτ με την μονίμως χιονισμένη κορυφή και σε πρώτο πλάνο τους στύλους του ηλεκτρικού με τα καλώδια τους να εμποδίζουν την θέα, και τα δορυφορικά πιάτα πάνω σε παλιά και καινούργια σπίτια, τον καπνό των προγόνων να βγαίνει απο τις καμινάδες και τα πουλιά να πετάνε πάνω απο τα δέντρα με τα περιστασιακά σημάδια που αφήνουν στην απεραντοσύνη του ουρανού, παρατηρώ έναν διάλογο, την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην αρχαική φύση που μας χάρισε ο Θεός και τα σύγχρονα ανθρώπινα επιτεύγματα. Μπορώ να δω και να παρατηρήσω τα ίδια πουλιά, ζώα, ποτάμια και βουνά που ένας τεχνίτης ζωγράφισε σε ένα πήλινο δοχείο πριν 4.000 χρόνια. Ο τεχνίτης παρατηρούσε τα ίδια πράγματα που παρατηρώ εγώ, τώρα, και αυτό που διασώζεται είναι ένα πανέμορφο κομάτι τέχνης”.