Ποιος πηγαίνει στη μάχη και ποιος μένει πίσω; Τι διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο; Θα γυρίσω ποτέ πίσω; Και αν γυρίσω, θα έχει μείνει κάτι να με περιμένει;

Μια γλυκόπικρη ιστορία καθημερινής μάχης που δίνεται αιώνες τώρα. Ένας χορός πολεμιστριών μιλάει για τη μάχη, τραγουδάει, χορεύει, γλεντάει, πολεμάει, κάτι κερδίζει, κάτι χάνει. Αποσπάσματα συνεντεύξεων μεταναστριών από τη Γεωργία που φροντίζουν ηλικιωμένους και παιδιά, αποσπάσματα συνεντεύξεων γυναικών προσφύγων από τη Συρία που συνεχίζουν το ταξίδι τους προς ένα όνειρο για μια καλύτερη ζωή και θραύσματα κειμένου της Ιλιάδας του Ομήρου και των Τρωάδων του Ευριπίδη συνθέτουν αυτό το “Έπος των γυναικών”. Στο πρώτο μέρος της παράστασης οι Γεωργιανές συνομιλούν με την Ιλιάδα και στο δεύτερο μέρος βλέπουμε τις Σύριες ως Τρωάδες, ενώ ακούμε τις απαγγελίες από ελληνίδες ηθοποιούς.

-Είχα πει δυο χρόνια θα μείνω, τώρα πέντε, έξι, εφτά….σε λίγο οχτώ.

“Αγαπητέ Μενέλαε δεν έχω ελπίδα πλέον να γύρωμεν απ’ τον πόλεμον εμείς εις την πατρίδα.”

Η Σοφία, η Φάτμα, η Αισά, η Μάγκυ, η Ναχίντα, η Όλγα, η Εύα, η Ξένια είναι κόρες, μανάδες, σύζυγοι, γιαγιάδες, αδερφές, συνυφάδες, μετανάστριες, πρόσφυγες, δικηγόροι, καθαρίστριες, καθηγήτριες, φοιτήτριες, ηθοποιοί, νοικοκυρές, Σύριες, Γεωργιανές, Ελληνίδες, ζωντοχήρες, ανύπαντρες, παράνομες, νόμιμες, ανεπιθύμητες, αγαπημένες, ξεπεσμένες, κρυμμένες πίσω από υφάσματα, κρυμμένες πίσω από άντρες, δραπέτισσες, θαρραλέες, αυτές που μας κλέβουν τις δουλειές, νέες και γριές, όμορφες και όμορφες, αστείες, συγκλονιστικές, πολεμίστριες.

“Και τα δάκρυα πέφτουν πάνω στα δάκρυα για τα σπίτια που χάσαμε”

-And my kitchen is very big and my veranda it’s very good, I have flowers, it’s very beautiful house. And I left it there.

-Κορίτσιααααα, όταν θα γυρίσουμε πατρίδα θα είμαστε γιαγιάδες και θα θέλουμε εμείς κοπέλες. Θα σας μαζέψω όοοολες ν’ ανοίξουμε ένα γηροκομείοοοοο!!!!

-Και μετά με ρωτάει κύριος: στη Γεωργία τρώτε σκυλιά;

Και όλα αυτά μέσα στο συνεχώς επαναλαμβανόμενο τραγουδάκι “σφουγγαρίζω, σφουγγαρίζω αααα!”.

Οι ηθοποιοί είναι επαγγελματίες ή μέλη της Χορωδίας Εξαρχείων που έχουν από καμία έως μεγάλη προηγούμενη σκηνική εμπειρία. Η φυσικότητα με την οποία προσεγγίζουν το κείμενο κάνει την παρουσία τους καθηλωτική και το “σφουγγαρίζω” από ένα σαχλό τραγουδάκι μετατρέπεται σε σύμβολο.

Τις συνεντεύξεις έχει διεξάγει η Αφροδίτη Μητσοπούλου, από τις γεωργιανές γυναίκες στα ελληνικά και από τις σύριες γυναίκες στα αγγλικά. Θα ακουστούν στην παράσταση από τις ηθοποιούς, με την υποστήριξη υπέρτιτλων.

Σύλληψη-σκηνοθεσία-δραματουργία: Αφροδίτη Μητσοπούλου | Με τους: Ευαγγελία Αστρίδου, Ειρήνη Γλαμπεδάκη, Νίκη Καράλη και τα μέλη της Χορωδίας Εξαρχείων: Dorothy A., Αφροδίτη Μητσοπούλου, Εύα Μυλωνά, Όλγα Συντυχάκη, Ξένια Χρυσοχόου | Μουσικός επί σκηνής: Ιάκωβος Μολυμπάκης | Διδασκαλία τραγουδιού: Santiago Quadri | Επιμέλεια κίνησης: Ιάκωβος Μολυμπάκης | Κοστούμια- σκηνικά: Μάνος Τσιχλής | Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης | Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Λεχρή-Κοτρώνη | Μετάφραση-υπέρτιτλοι: Νεκταρία Χαριτάκη

<sub>Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτιδα και την ομάδα

Αφροδίτη Μητσοπούλου

Διπλωματούχος της Πολυτεχνικής σχολής του Α.Π.Θ. του τμήματος Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης “Αρχή” της Νέλλης Καρρά. Ως αρχιτεκτόνισσα έχει εργαστεί ως ελεύθερη επαγγελματίας, σε τεχνική υπηρεσία δήμου και έχει πάρει το 1ο βραβείο σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό αστικού σχεδιασμού. Ως ηθοποιός έχει παίξει σε θεατρικές παραστάσεις και ταινίες, έχει συνεργαστεί με τη Λένα Φιλίπποβα, με την Άννα Κοκκίνου ως βοηθός σκηνοθέτη, με την ομάδα Peeping

Tom στην παράσταση “A louer” στο Φεστιβάλ Αθηνών, με τη Χάρη Μαρίνη στην ομάδα Part Suspended με τη Μαριλένα Τριανταφυλλίδου και την Κατερίνα Αλεξάκη στην ομάδα Artika κ.α. Έχει γράψει το σενάριο και έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία μικρού μήκους Fuck freedom σε σκηνοθεσία Νίκου Βουτενιώτη η οποία συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ της Δράμας. Έχει σκηνοθετήσει την παιδική παράσταση “Πούλια και Αυγερινός” στο Studio Μαυρομιχάλη για την οποία έχει φτιάξει και τα σκηνικά. Έχει σπουδάσει μουσική στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας καθώς και σύγχρονο τραγούδι, παίζει πιάνο και κιθάρα, διευθύνει από το 2011 τη “Χορωδία Εξαρχείων” και είναι μέλος της χορωδίας Musica στο Μέγαρο Μουσικής.

Χορωδία Εξαρχείων

Η χορωδία ξεκίνησε το 2011 όταν μαζευτήκαμε 5 άνθρωποι και είπαμε να φτιάξουμε μια χορωδία, γιατί μας αρέσει το τραγούδι και γιατί βρίσκουμε ότι το να τραγουδάνε πολλοί άνθρωποι μαζί χωρίς αποκλεισμούς είναι πολιτική πράξη. Από τότε γίναμε πολλοί, έχουμε φιλοξενηθεί σε διάφορους χώρους, ανάμεσά τους και το Θέατρο των Εξαρχείων. Έχουν περάσει από τη χορωδία εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, φύλων, τάξεων, εθνικοτήτων και τραγουδιστικών ικανοτήτων, καθώς η χορωδία είναι ανοιχτή σε όλους. Έχουμε από επαγγελματίες τραγουδιστές μέχρι ανθρώπους που δεν τολμούσαν πριν να τραγουδήσουν. Οι τελευταίοι φέρνουν συνήθως μια αφήγηση η οποία είναι πάνω κάτω ότι η δασκάλα στο σχολείο μου είπε ότι δεν τραγουδάω καλά και από τότε…

Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα πάντα και τραγουδάμε πάντα a capella. Πραγματοποιούμε δύο εμφανίσεις το χρόνο. Η χορωδία έχει συμμετάσχει σε διάφορα ξένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τις δομές αλληλεγγύης και την Αθήνα της κρίσης. Αυτή την άνοιξη ετοιμάζουμε μεγάλη εμφάνιση στο θέατρο των Εξαρχείων μαζί με άλλες αυτοοργανωμένες χορωδίες.</sub>