1920 – Γεννήθηκε η ηθοποιός και πολιτικός Μελίνα Μερκούρη

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Καταγόταν από φημισμένη οικογένεια πολιτικών, αφού ο παππούς της ήταν ο Σπυρίδων Μερκούρης, που είχε διατελέσει πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων. Ο πατέρας του, αξιωματικός του Ιππικού, είχε διατελέσει βουλευτής και υπουργός.

Το 1938, θα γίνει δεκτή στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την επόμενη χρονιά θα παντρευτεί τον Παναγή Χαροκόπο. Θα εμφανιστεί στο θέατρο με το τέλος της γερμανικής κατοχής σε σπουδαίες παραστάσεις, όπως «Ανατολικά του Σουέζ» και «Λεωφορείον ο Πόθος».

Από το 1951 θα αρχίσει να πρωταγωνιστεί παράλληλα και στην γαλλική θεατρική σκηνή. Γίνεται η μούσα ενός μεγάλου θεατρικού συγγραφέα, του Μαρσέλ Ασάρ. Θα συνεχίσει να βρίσκεται μεταξύ Αθήνας και Παρισίου, όταν το 1955 θα παίξει στην πρώτη της ταινία, την θρυλική «Στέλλα», στο πλευρό του Γιώργου Φούντα. Την επόμενη χρονιά θα συνεργαστεί για πρώτη φορά με τον Ζυλ Ντασέν στην ταινία, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Ο Ζυλ Ντασέν γίνεται ο μεγάλος έpωτας της ζωής της. Το 1958 θα ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή», που θα βραβευτεί με Όσκαρ τραγουδιού, το οποίο θα λάβει ο Μάνος Χατζιδάκις για «Τα παιδιά του Πειραιά». Η ίδια ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην ίδια ταινία και κατάφερε να κερδίσει το βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ των Καννών.

Το 1964, η Μέλινα Μερκούρη και ο Ζυλ Ντασέν, αποφασίζουν να δεσμευτούν. Κάτι που θα κάνουν δυο χρόνια αργότερα, στις 18 Μαΐου του 1966, στο δημαρχείο της Λωζάνης. Ο μόνος Έλληνας που παραβρέθηκε στην κλειστή τελετή ήταν ο Νίκος Κούρκουλος.

Την επταετία της δικτατορίας, πολέμησε με όλες της τις δυνάμεις την χούντα, χρησιμοποιώντας την φήμη της και τις γνωριμίες της. Για τον λόγο αυτό της αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα. Το 1974 θα επιστρέψει και θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1974 δεν καταφέρνει να εκλεγεί, αλλά το 1977 εξελέγη βουλευτής της Β’ Πειραιά.

Την οκταετία 1981-1989, θα διατελέσει υπουργός Πολιτισμού, δίνοντας έναν τεράστιο αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, τα οποία είχαν κλαπεί από την Ακρόπολη από τον Λόρδο Έλγιν και βρίσκονταν (μέχρι και σήμερα) στο Βρετανικό Μουσείο.
Επίσης, θεωρείται η εμπνεύστρια του θεσμού της Πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης, όταν το ξεκίνησε το 1985, με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα. Το 1990 διεκδίκησε και την δημαρχία της Αθήνας αλλά ηττήθηκε από τον Αντώνη Τρίτση.

Άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Memorial» της Νέας Υόρκης στις 6 Μαρτίου του 1994, καταπονημένη από την πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ελλάδα δυο μέρες αργότερα και τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα ενώ ταυτόχρονα κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. Η Μελίνα των Ελλήνων, «έφυγε» σε ηλικία 74 ετών. Ο σύζυγός της Ζυλ Ντασέν, ίδρυσε σύμφωνα με την επιθυμία της και την βοήθεια πολλών προσωπικοτήτων, το «Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη», του οποίου κύριος στόχος είναι η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.

1918 – Γεννήθηκε ο πολιτικός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1918 στην συνοικία Χαλέπα των Χανίων. Ο πατέρας του, Κυριάκος, ήταν πολιτικός και βουλευτής. Είναι εγγονός της Κατίγκως Βενιζέλου, αδελφής του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σπούδασε νομική, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό πολεμώντας ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός στην Μακεδονία. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική αντίσταση. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο. Την δεύτερη φορά, απελευθερώθηκε στο πλαίσιο ανταλλαγής Βρετανών και Γερμανών αιχμαλώτων. Μάλιστα για την αντιστασιακή του δράση, τιμήθηκε από την Βουλή των λόρδων το 1986.

Από το 1946 εκλέγεται βουλευτής με την Ένωση Κέντρου, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Θα συνεχίσει να εκλέγεται και την διετία 1961-1963 λαμβάνει μέρος στον επονομαζόμενο «Ανένδοτο Αγώνα», κατά της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή που οδήγησε την κεντρώα παράταξη στην εξουσία μετά από μια μεγάλη περίοδο.

Το 1965 θα διαφωνήσει όμως με τον Γεώργιο Παπανδρέου και μαζί με άλλα στελέχη θα πρωταγωνιστήσει στην κρίση του Ιουλίου του 1965, στα λεγόμενα και «Ιουλιανά». Οι βουλευτές που αποχωρούν από την Ένωση κέντρου, χαρακτηρίζονται «προδότες» και αποστάτες», μαζί τους και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Κατά την διάρκεια της δικτατορίας θα τεθεί αρχικά σε κατ’ οίκον περιορισμό και αργότερα θα διαφύγει της σύλληψης περνώντας με πλοιάριο στην Τουρκία από όπου θα μεταβεί αργότερα στο Παρίσι.

Μετά την πτώση της χούντας, θα ιδρύσει το «Κόμμα Νεοφιλελευθέρων» το οποίο και θα αποσπάσει δυο βουλευτικές έδρες στις εκλογές του 1977. Βουλευτές εκλέχθηκαν ο ίδιος και ο Παύλος Βαρδινογιάννης.

Αργότερα προσχώρησε στην Νέα Δημοκρατία, της οποίας εξελέγη πρόεδρος το 1984. Θα ηττηθεί στις εκλογές του 1985 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και θα θέσει θέμα ηγεσίας στο κόμμα. Θα επανεκλεγεί και θα καταφέρει να εκλεγεί πρωθυπουργός ύστερα από τριπλή εκλογική αναμέτρηση, στις 9 Απριλίου του 1990.

Τρία χρόνια αργότερα θα χάσει ξανά τις εκλογές και θα παραιτηθεί. Μέχρι το 2004 εκλεγόταν συνεχόμενα βουλευτής. Από το 1993 είναι Επίτιμος Πρόεδρος του κόμματος. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να παίρνει δημόσια θέση για φλέγοντα ζητήματα της πολιτικής. Σήμερα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γίνεται 98 ετών.