1925 – Πεθαίνει σε συμπλοκή με την χωροφυλακή ο θρυλικός λήσταρχος Γιαγκούλας

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1925, πεθαίνει ο θρυλικός λήσταρχος Γιαγκούλας, ο»βασιλιάς των ορέων» όπως τον έλεγαν, ύστερα από 8ωρη συμπλοκή με την χωροφυλακή. Μαζί του σκοτώνονται ο λήσταρχος Τσαμήτρας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Τα κεφάλια των ληστών εκτέθηκαν πάνω σε παλούκι στην Κατερίνη για παραδειγματισμό. Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, καθώς και το θρυλικό του μαχαίρι, η «Παρδάλα», εκτίθενται στο Εγκληματολογικό Μουσείο.

Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που έγινε για μια μακρά περίοδο, ο φόβος και ο τρόμος του Ολύμπου αλλά και της Κοζάνης, της Πιερίας και της Ελασσόνας. Η εκτίμηση λέει πως ο Γιαγκούλας, ευθύνεται για 54 φόνους, όμως έκανε και εκατοντάδες αγαθοεργίες. Όπως σχεδόν όλοι οι λήσταρχοι πίστευε ότι διορθώνει τις αδικίες, ότι τιμωρεί την εξουσία, τους προδότες και συγχρόνως βοηθά τους φτωχούς και αδικημένους....

Ξεχώρισε για το θράσος του και για τον τρόπο που αντιμετώπιζε τις διωκτικές αρχές. Χωρίς κανένα φόβο. Οι αρχές είχαν ανοίξει «βεντέτα» μαζί του, κυρίως από την ντροπή που τους προξένησε όταν απέδρασε σιδηροδέσμιος από το τρένο που τον μετέφερε στις φυλακές του Γκεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης. Οι εφημερίδες της εποχής έλεγαν πως ξεγέλασε τους φύλακες, βάζοντας τους να πιούν κρασί και αφού έκανε τον κοιμισμένο, πήδηξε από το τρένο ενώ εκείνοι κοιμόντουσαν ζαλισμένοι.

Διασκέδαζε συχνά και έκανε πολλές αγαθοεργίες. Ήταν όμως και άκρως επικίνδυνος. Η χρονολογία γέννησής του δεν είναι γνωστή. Ο Γιαγκούλας υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς λήσταρχους στην Ελλάδα, μαζί με τον Νταβέλη και τον φίλο του, Θωμά Καντάρα.

1960 – Ανοίγει τις πύλες του το 1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Το 1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πύλες του στις 20 Σεπτεμβρίου και τελείωσε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1960.

Από την πρώτη διοργάνωση, το φεστιβάλ φιλοξενήθηκε στον κινηματογράφο «Ολύμπιον», με τις παραγωγές που φιλοξενήθηκαν να μην είναι πολλές αλλά να είναι πολύ σημαντικές. Αυτές ήταν οι «Μια του κλέφτη» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου, «Το ποτάμι» του Νίκου Κούνδουρου, «Έγκλημα στα παρασκήνια» του Ντίνου Κατσουρίδη και «Μανταλένα» του Ντίνου Δημόπουλου.

Η πρώτη διοργάνωση ή «η γενική δοκιμή» για μια μελλοντική διοργάνωση με αίγλη, όπως πολλοί την χαρακτήρισαν, μαγνήτισε όλη την καλλιτεχνική αφρόκρεμα της εποχής. Ανάμεσα στους καλεσμένους βρέθηκε ο Μάνος Χατζηδάκις, η Αλίκη Βουγιουκλάκη (που βραβεύτηκε για τον ρόλο της στην ταινία «Μανταλένα») και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.

Σήμερα, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει γίνει Διεθνές (από το 1992) και έχει φτάσει τις 57 διοργανώσεις (φέτος τον Νοέμβριο), όντας το πιο σημαντικό κινηματογραφικό φεστιβάλ στην Ελλάδα.

1971 – Πεθαίνει ο Έλληνας νομπελίστας ποιητής, Γιώργος Σεφέρης

Γεννήθηκε το 1900 στην Σμύρνη, ως Γιώργος Σεφεριάδης. Ξεκίνησε το σχολείο στην Σμύρνη το 1906 και το ολοκλήρωσε στην Αθήνα 12 χρόνια αργότερα. Φοίτησε στην Σορβόννη, σπουδάζοντας νομικά (ο πατέρας του ήταν δικηγόρος), από την οποία πήρε διδακτορικό το 1924. Εκεί θα έρθει σε πρώτη επαφή και με την ποίηση.

Το 1926 διορίστηκε ως υπάλληλος στο υπουργείο Εξωτερικών. Από εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα ως διπλωμάτης, που το 1957 έφτασε στο απόγειό της, όταν και διορίστηκε πρεσβευτής της Ελλάδας στην Μεγάλη Βρετανία.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, εκδόθηκε το 1931, με τίτλο «Στροφή», με πολλούς να λένε ότι η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή εγκαινίασε την καινούργια εποχή της ελληνικής ποίησης. Η καθιέρωση του ως ποιητής έγινε 4 χρόνια αργότερα, με την συλλογή «Μυθιστόρημα».

Ο Σεφέρης, δεν έγραψε μόνο ποιήματα αλλά και δοκίμια. Από την δεκαετία του ’50, η ποίηση του μεταφράστηκε και εκτιμήθηκε και εκτός Ελλάδας. Συνεπεία αυτού ήταν η βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας τον Δεκέμβριο του 1963, «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας.

Στις αρχές Αυγούστου του 1971, εισέρχεται στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός και εγχειρίζεται στον δωδεκαδάκτυλο. Τα ξημερώματα της 20ης Σεπτεμβρίου, πεθαίνει από μετεγχειρητικές επιπλοκές. Στην κηδεία του, που έλαβε αντιδικτατορικό χαρακτήρα, παραβρέθηκε πλήθος κόσμου. Στη νεκρώσιμη πομπή προς το Α' Νεκροταφείο, μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος σταματά την κυκλοφορία και αρχίζει να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη Άρνηση (Στο περιγιάλι το κρυφό, όπως είναι πιο γνωστό).

Ο Σεφέρης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Ελλάδας και είναι ο πρώτος που κέρδισε Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η συνεισφορά του στα γράμματα και ειδικότερα στην ποίηση, θεωρείται τεράστια, με πολλούς μεταγενέστερους ποιητές να ακολουθούν το ύφος του.