Η εικονιζόμενη Joanne Frances πλένει τα ρούχα της σε σκάφη, πηγαίνει στην τουαλέτα που είναι έξω από το σπίτι της και δεν έχει τηλεόραση ή υπολογιστή. Ο χρόνος για τη 41χρονη έχει «παγώσει» στο 1939- εξ ου και ορισμένες φορές της αρέσει να διανυκτερεύει στο καταφύγιο που έχει στον κήπο της.

Στη δουλειά της πηγαίνει με το ποδήλατο.

«Κάθε πρωί κατεβαίνω από το δωμάτιό μου και αδειάζω το δοχείο νυκτός στην τουαλέτα, που είναι έξω από το σπίτι. Ο κόσμος νομίζει πως είναι δύσκολο αλλά δεν είναι- το συνηθίζεις», λέει.

«Οι γείτονες στο North Lincolnshire κατάλαβαν πως μιλούσα σοβαρά όταν, μετακομίζοντας, ΅ξήλωσαΆ την κουζίνα και το μπάνιο. Μα πώς μπορούσα να έχω το 1939 τόσο μοντέρνα κουζίνα- και τζακούζι;», διερωτάται.

Η μόνη της «επαφή» με τη σύγχρονη ζωή είναι το γεγονός πως έχει κινητό τηλέφωνο- το οποίο χτυπά σαν σειρήνα!

Αυτό που η 41χρονη ομολογεί πως λείπει από τη ζωή της είναι ένας άνδρας. «Θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον», λέει, «δεν είχα πολλούς συντρόφους αλλά ξέρω πως είμαι καινοτόμος και είναι δύσκολο να ζήσει κάποιος μαζί μου».

Θα ήταν ωστόσο έτοιμη να συμπεριφερθεί σαν γυναίκα της εποχής της. «Θα έφερνα στον άνδρα μου το τσάι του στο τραπεζάκι, μόλις θα γυρνούσε από τη δουλειά, θα του έπλενα και θα του σιδέρωνα. Θα φρόντιζα τα πάντα. Το μόνο πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι που θα ήθελαν μια τέτοια σύζυγο είτε είναι 90 χρονών είτε έχουν πεθάνει. Ίσως πρέπει να παραδεχτώ πως γεννήθηκα με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση…».

Στο σπίτι της πάντως δεν έχει κεντρική θέρμανση αλλά ξυλόσομπα και κάθε πρωί κάνει τη… μπουγάδα της με νιφάδες σαπουνιού σε μια παλιά σκάφη.

Τις Παρασκευές ψωνίζει στην κοντινή αγορά.

Η Joanna λέει πως πάντα της άρεσε η περίοδος του πολέμου και ως παιδί ένιωθε σαν στο σπίτι της στα μουσεία ιστορίας.