Την Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου, στα πλαίσια του αφιερώματος στο ακορντεόν ως σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας, στο «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης», στις 22.30΄, το πρόγραμμα επιμελείται ο σολίστας Δήμος Βουγιούκας και περιλαμβάνει σκοπούς και τραγούδια από τη Μικρά Ασία και την Πόλη, πολύ σημαντικά στην εξέλιξη του ρεμπέτικου. Με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη και την Κατερίνα Τσιρίδου καθώς και τους: Αντώνη Ξηντάρη (μπουζούκι), Νίκο Πρωτόπαπα (κιθάρα). Φιλική συμμετοχή: Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι).

Ο Δήμος Βουγιούκας γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία Μαγνησίας το 1982. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στo ακορντεόν σε ηλικία 11 χρόνων στο Δημοτικό Ωδείο Ν. Ιωνίας από όπου και αποφοίτησε ως πτυχιούχος με άριστα παμψηφεί τον Ιούνιο του 2002. Συνέχισε τις σπουδές του στο ακορντεόν στο ωδείο “Φίλιππος Νάκας” με τον Ηρακλή Βαβάτσικα. Έχει συνεργαστεί με γνωστούς σολίστες του ακορντεόν των Βαλκανίων όπως o Ionica Minune και ο Petar Ralchev. Επίσης έχει συνεργαστεί με ερμηνευτές όπως: Αγάθωνας Ιακωβίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Νένα Βενετσάνου, Μπάμπης Τσέρτος, Χρίστος Τσιαμούλης, ο Πέτρος Γαϊτάνος, η Σοφία Παπάζογλου, Παντελής Θαλασσινός, Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία κ.ά. Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας. Το ενεργητικό του εμπλουτίζεται και με πολλές συναυλίες στο εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί με την ορχήστρα νυκτών εγχόρδων «¶ττικα» παίζοντας μουσικές ρετρό, καντσονέτες κ.λπ. Έχει διδάξει το Βαλκανικό και λαϊκό ιδίωμα στο ακορντεόν στα πλαίσια σεμιναρίων του Μουσικού χωριού στον ¶γιο Λαυρέντιο Πηλίου. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες δισκογραφικές δουλειές σε Ελλάδα και Εξωτερικό.

«Το ακορντεόν στην ελληνική μουσική» είναι η παρουσίαση από σύγχρονους σολίστες του ακορντεόν μιας σειράς διαφορετικών προγραμμάτων ο καθένας, με κοινό σημείο αναφοράς τη «θέση» του οργάνου στην ορχήστρα. Δηλαδή, προγράμματα επικεντρωμένα σε μουσικές και τραγούδια όπου το κυρίαρχο σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας θα είναι το ακορντεόν, όπως τότε, την περίοδο 1920-1932, που το μπουζούκι εξέλειπε σαν κυρίαρχο σολιστικό όργανο της λαϊκής ορχήστρας και πρωταγωνιστούσαν, κυρίως, το βιολί, το μαντολίνο και η αρμόνικα, που μεσουρανούσε επί 30 χρόνια ως λαϊκό όργανο στην Ελλάδα, πριν αντικατασταθεί από το ακορντεόν. Πρόκειται για μια ιδέα του δεξιοτέχνη του ακορντεόν και συνθέτη Ηρακλή Βαβάτσικα, που αγκαλιάστηκε από το «Πέραν» και βασίζεται στη μελέτη του σχετικά με τη «θέση» της αρμόνικας στη μουσική της περιόδου 1920-1932 και, ιδιαίτερα, στον προπολεμικό μουσικό Αντώνη Αμιράλη, ή αλλιώς «Παπατζή».

Ο Αντώνης Αμιράλης γεννήθηκε το 1896 στο Κορδελιό της Σμύρνης και ήταν συνθέτης, στιχουργός και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες δεξιοτέχνες της αρμόνικας, ο οποίος είναι άγνωστος στον κόσμο. Είχε ηχογραφήσει 68 ορχηστρικά κομμάτια, εκ των οποίων τα 25 είναι γνωστά, ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται σε χέρια συλλεκτών. Ήταν μουσικός μιας εποχής που οι συνθέτες με τους οργανοπαίχτες, τους στιχουργούς, τους τραγουδιστές είναι όλοι ένα, όταν το δημοτικό τραγούδι μεταλλάσσεται στην πρώτη του –καταγεγραμμένη, τουλάχιστον- ρεμπέτικη μορφή. Αυτή η εποχή ουσιαστικά «εκπαιδεύει» την επόμενη γενιά του ρεμπέτικου, που όλοι γνωρίζουμε και έχει περάσει πια στο DNA μας, τον Μάρκο, τον Τσιτσάνη κτλ. Οι νέοι μουσικοί που ήρθαν από τη Σμύρνη έδωσαν την αισθητική πλευρά αυτής της μουσικής. Η συγκεκριμένη μελέτη του Ηρακλή Βαβάτσικα αποσκοπεί στην ανάδειξη ενός ρεπερτορίου, το οποίο ήταν κρυμμένο σε συρτάρια συλλεκτών.

Αφιερωμένες -και αφοσιωμένες- βραδιές, λοιπόν, στην, παρεξηγημένα χαμένη στο χρόνο, αρμόνικα και την τεχνική του μουσικού θρύλου και βιρτουόζου Αμιράλη, ο οποίος μπόρεσε να περικλείσει, αλλά και να αναπτύξει τα κυρίαρχα μουσικά μοτίβα της εποχής εκείνης και να δημιουργήσει, ταυτόχρονα, έναν δικό του κώδικα παιξίματος στα κουμπιά του, εκφράζοντας με ένα συναρπαστικό τρόπο τη μουσική της εποχής του.