Μια πρώτη παράσταση-παρουσίαση του μύθου της Ιφιγένειας. Το θύμα και η εξιλέωση, η από μηχανής θεά ¶ρτεμις, ένα κορίτσι που εξαφανίζεται, ένα ελάφι που θυσιάζεται. Πώς αυτό θα μπορούσε να διαβαστεί σήμερα; Γιατί οι θύτες και τα θύματα παραμένουν κάποιες φορές εξίσου ανυπεράσπιστοι όταν καλούνται να υπηρετήσουν τις ιδιότητές τους; Βασιλιάς, Στρατηγός, Πατέρας. Βασίλισσα, Μητέρα. Παιδί, Πριγκίπισσα, Νύφη για τον Αχιλλέα, Σφάγιο προκειμένου να φύγουν τα καράβια για την Τροία. Υπάρχει άραγε πραγματικά επιλογή; Γιατί η Ιφιγένεια δεν έφυγε;

Σε αυτό το ταξίδι μπήκαμε με τον Κωνσταντίνο και την Αντιγόνη διαβάζοντας, μελετώντας, κάνοντας –τι άλλο;- πρόβα .

Με αφορμή αυτό το εξαιρετικό κείμενο , αυτό τον αρχαίο μύθο, συνδυάσαμε και την ανάγνωση της σημερινής πραγματικότητας από τους γονείς θύτες –άθελά τους και μη- και τα παιδιά αιώνια θύματα. Των πολέμων, των συγκυριών, των αποφάσεων των άλλων. Των «μεγάλων».-

Παίζουν: Κωνσταντίνος Σημαιοφορίδης, Αντιγόνη Μαυραγάνη
Σκηνοθεσία: Γωγώ Μπρέμπου
Κείμενα: Κωνσταντίνος Σημαιοφορίδης, Αντιγόνη Μαυραγάνη (βασισμένα στην «Ιφιγένεια Εν Αυλίδι» του Ευριπίδη και στο «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη)
Μουσική: από τους «Αλιείς Μαργαριταριών» του Georges Bizet
Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα Μπρέμπου.