Στον φυσικό κόσμο, το σeξ υπάρχει για έναν και μόνο λόγο: την αναπαραγωγή. Για τα περισσότερα είδη, η πράξη τελειώνει εκεί, μηχανιστικά, ενστικτωδώς, χωρίς συναίσθημα. Όμως υπάρχουν τρία πλάσματα στη Γη που… ξέφυγαν από τον κανόνα: ο άνθρωπος, τα δελφίνια και οι χιμπατζήδες.

Οι ερευνητές έχουν παρατηρήσει ότι αυτά τα είδη κάνουν σeξ όχι μόνο για τεκνοποίηση, αλλά και για κοινωνικούς και συναισθηματικούς λόγους, από καθαρή απόλαυση, περιέργεια ή δεσμό.

Τα δελφίνια είναι ίσως τα πιο “ανθρώπινα” σε αυτό το επίπεδο. Οι θαλάσσιοι αυτοί εγκέφαλοι χρησιμοποιούν τη σeξουαλικότητα για παιχνίδι, για κοινωνική συνοχή, ακόμη και για επίλυση συγκρούσεων. Παρατηρήσεις έδειξαν ότι ζευγαρώνουν συχνά χωρίς να υπάρχει ωορρηξία, επιδίδονται σε «στοργικές» χειρονομίες και χρησιμοποιούν ακόμα και αντικείμενα ως παιχνίδια κατά τη διάρκεια της πράξης.

Οι χιμπατζήδες, και ειδικά οι μπονόμπο, οι “ειρηνιστές συγγενείς” τους, αντιμετωπίζουν το σeξ σαν μέσο επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης. Μέσα στις κοινότητές τους, η σeξουαλική επαφή χρησιμοποιείται για συμφιλίωση, ανταλλαγή, ή απλώς για χαλάρωση. Είναι το είδος που ήρθε πιο κοντά στο να “πολιτικοποιήσει” την επιθυμία.

Και φυσικά, υπάρχει ο άνθρωπος, το μόνο ον που μετέτρεψε τη σeξουαλικότητα σε τέχνη, αφήγημα, μυστήριο και εμπειρία. Από το ένστικτο στην επιθυμία, από την επιθυμία στο συναίσθημα, και από εκεί στη δημιουργία δεσμών.

Η επιστήμη έχει ακόμη πολλά να μάθει για το πώς ο εγκέφαλος συνδέει τον οpγασμό με τη χαρά. Αλλά ίσως αυτό να είναι που κάνει αυτά τα τρία είδη, τον άνθρωπο, τον χιμπατζή και το δελφίνι, λίγο πιο κοντά το ένα στο άλλο απ’ ό,τι θα φανταζόμασταν.