Το αλάτι είναι σήμερα ένα απλό καρύκευμα που όλοι έχουμε στην κουζίνα μας. Ωστόσο, κατά τον Μεσαίωνα είχε τεράστια αξία, τόση ώστε να χρησιμοποιείται ως μέσο πληρωμής. Από αυτό το γεγονός προέρχεται και η αγγλική λέξη salary (μισθός), η οποία έχει ρίζες στη λατινική λέξη salarium, δηλαδή «αμοιβή σε αλάτι».

Η αξία του αλατιού εκείνη την εποχή δεν ήταν τυχαία. Ήταν το μοναδικό μέσο συντήρησης τροφίμων, πολύ πριν την ύπαρξη ψυγείων ή άλλων μεθόδων αποθήκευσης. Το αλάτι μπορούσε να διατηρήσει το κρέας, τα ψάρια και άλλα τρόφιμα για μήνες, κάτι που το καθιστούσε κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου για τις κοινωνίες του Μεσαίωνα.

Σε πολλές περιοχές της Ευρώπης το αλάτι λειτουργούσε ως «λευκός χρυσός». Χρησιμοποιούνταν ως νόμισμα, επιβαρυνόταν με βαρείς φόρους και αποτέλεσε αιτία πολέμων και εξεγέρσεων. Χαρακτηριστικό είναι ότι μεγάλες πόλεις όπως η Βενετία και η Γένοβα πλούτισαν από το εμπόριό του, ενώ δρόμοι ολόκληροι, όπως η περίφημη «Via Salaria» στη Ρώμη, πήραν το όνομά τους από αυτό.

Η γλωσσική του επιρροή παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα. Η λέξη salary είναι η πιο διάσημη κληρονομιά, αλλά και εκφράσεις όπως «worth one’s salt» (αξίζει τον κόπο) συνδέουν ακόμα το αλάτι με την έννοια της αξίας και της ανταμοιβής. Έτσι, ένα απλό υλικό που σήμερα κοστίζει λίγα λεπτά, κάποτε καθόριζε οικονομίες, κοινωνίες και αυτοκρατορίες.

Το παράδειγμα του αλατιού δείχνει πόσο οι ανάγκες μιας εποχής μπορούν να καθορίσουν την οικονομία και τον πολιτισμό. Από «μισθός» μέχρι εμπόριο και συγκρούσεις, η ιστορία του αποκαλύπτει γιατί το αποκαλούσαν «λευκός χρυσός». Και αν το σκεφτούμε, ίσως η αξία του να μην έχει χαθεί, απλώς να έχει πάρει άλλη μορφή στη σύγχρονη κοινωνία.