Όταν ακούμε το όνομα «Άλμπερτ Αϊνστάιν», το μυαλό μας πάει στη θεωρία της σχετικότητας, στην εμβληματική εξίσωση E=mc² και στη συμβολή του στη σύγχρονη φυσική.

Ωστόσο, ο μεγάλος επιστήμονας δεν περιορίστηκε μόνο στην κοσμολογία και στη θεωρητική έρευνα. Στη δεκαετία του 1920, έβαλε το όνομά του και σε μια εφεύρεση που είχε στόχο να βελτιώσει την καθημερινότητα: ένα ψυγείο που δεν χρειαζόταν ηλεκτρικό ρεύμα.

Το «ψυγείο του Αϊνστάιν»

Το 1926, μαζί με τον Ούγγρο μηχανικό Λέο Σιλάρντ, ο Αϊνστάιν κατοχύρωσε πατέντα για ένα ψυγείο που λειτουργούσε χωρίς κινούμενα μέρη και χωρίς ηλεκτρική ενέργεια. Η συσκευή βασιζόταν σε ένα μείγμα αμμωνίας, βουτανίου και νερού: η εξάτμιση και συμπύκνωση αυτών των ουσιών δημιουργούσε την απαραίτητη ψύξη.

Η ιδέα του δεν ήταν απλώς μια τεχνική περιέργεια. Εκείνη την εποχή, πολλά ψυγεία λειτουργούσαν με αέρια όπως το θειώδες οξύ και η μεθυλική αμμωνία, που ήταν ιδιαίτερα τοξικά. Δεν ήταν λίγα τα ατυχήματα σε σπίτια, με διαρροές που οδηγούσαν ακόμα και σε θανάτους. Ο Αϊνστάιν, συγκλονισμένος από μια τέτοια ιστορία, θέλησε να βρει μια ασφαλέστερη λύση.

Γιατί δεν επικράτησε

Το «ψυγείο του Αϊνστάιν» δεν έφτασε ποτέ σε μαζική παραγωγή. Παρότι ήταν πιο ασφαλές, η αποδοτικότητά του ήταν χαμηλή σε σχέση με τα ηλεκτρικά ψυγεία που βελτιώνονταν ραγδαία. Η εφεύρεση έμεινε στα χαρτιά, με περισσότερες από 45 διαφορετικές πατέντες που κατατέθηκαν σε διάφορες χώρες, αλλά χωρίς εμπορική επιτυχία.

Μια ιδέα μπροστά από την εποχή της

Σήμερα, ωστόσο, το ενδιαφέρον για το «ψυγείο του Αϊνστάιν» έχει αναζωπυρωθεί. Σε απομακρυσμένες περιοχές χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και σε συζητήσεις για πιο βιώσιμες τεχνολογίες ψύξης χωρίς φθοριούχα αέρια που επιβαρύνουν το κλίμα, το παλιό αυτό σχέδιο θεωρείται ξανά επίκαιρο. Μια υπενθύμιση ότι η επιστήμη, ακόμα και μέσα από τα πιο απρόσμενα μονοπάτια, μπορεί να βρει λύσεις για την καθημερινή ζωή.