Πώς φτάνουν τα χωροκατακτητικά ψάρια σε απομονωμένα υδάτινα σώματα; Συχνά, η απάντηση είναι προφανής: οι άνθρωποι απελευθέρωσαν σκόπιμα τα ψάρια ή δραπέτευσαν από μια κοντινή εγκατάσταση υδατοκαλλιέργειας. Άλλες φορές, ο ένοχος είναι λιγότερο σαφής.
Νέα έρευνα δείχνει ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ψάρια μπορεί να εισαχθούν με άλλο τρόπο: από τα περιττώματα της πάπιας.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ και η εργασία επικεντρώθηκε σε ένα ελεγχόμενο πείραμα που τάισε τις αγριόπαπιες με αυγά κοινού κυπρίνου και πρωσικού κυπρίνου. Τα αυγά ανακτήθηκαν από τα περιττώματα της πάπιας και υπήρχαν αυγά που επέζησαν μετά την εκκόλαψη.
Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς στην εργασία, «Μόνο το 0,2% των καταπιεσμένων αυγών επέζησαν από το έντερο, ωστόσο, δεδομένης της αφθονίας, της διατροφής και των κινήσεων των πάπιων στη φύση, τα αποτελέσματά μας έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και τη δυναμική της εισβολής στα οικοσυστήματα γλυκού νερού».
Τα είδη υδρόβιων πτηνών είναι γνωστοί διασπορείς τόσο ιθαγενών όσο και χωροκατακτητικών υδρόβιων φυτών. Με τα χρόνια που καλύπτουν ζητήματα χωροκατακτητικών ψαριών, έχουμε ακούσει οικολόγους να εικάζουν ότι οι πάπιες και άλλα πουλιά θα μπορούσαν να μεταφέρουν αυγά ψαριών από ένα υδάτινο σώμα σε άλλο με τα πόδια ή τα φτερά τους. Αυτή η έρευνα δείχνει ότι μπορούν επίσης να μεταδώσουν αυγά που επιβιώνουν από το πεπτικό τους σύστημα.
«Υπάρχει μεγάλη ποικιλία φυτικών ειδών που μπορούν να μεταδοθούν με αυτόν τον τρόπο», λέει η Orsola Vincze, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Σκεφτόμαστε την πιθανότητα τα αυγά κυπρίνου να μπορούν να επιβιώσουν από το έντερο, αλλά εκπλαγήκαμε από το αποτέλεσμα».
Η Vincze, ερευνήτρια της Ομάδας Έρευνας για την Οικολογία Υγροτόπων στην Ουγγαρία, δήλωσε ότι οι αγριόπαπιες επιλέχθηκαν καθώς είναι το πιο συνηθισμένο είδος πάπιας στην Κεντρική Ευρώπη (και σε μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής). Σημειώνει επίσης ότι οι πάπιες έχουν γρήγορο πεπτικό σύστημα και τα περισσότερα αυγά μεταβιβάστηκαν μέσα σε μία ώρα.
«Οι πάπιες έχουν μέση ταχύτητα πτήσης 60 χιλιομέτρων την ώρα (περίπου 37 μίλια/ώρα)», λέει. «Μερικά αυγά ήταν στο πεπτικό σύστημα για τέσσερις ώρες, επομένως μια πάπια μπορεί να απλώσει τα αυγά σε αρκετά μεγάλη απόσταση. Αλλά σε απομονωμένα νερά, ακόμη και μια μικρή απόσταση μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες, καθώς τα εισαγόμενα ψάρια θα εξαπλωθούν ελεύθερα προς τα πάνω και προς τα κάτω μόλις εισαχθούν σε απομονωμένα νερά».
Τα είδη κυπρίνου είναι ιδιαίτερα παραγωγικά, παράγοντας εκατοντάδες χιλιάδες αυγά όταν γεννούν και αν οι θερμοκρασίες του νερού το επιτρέπουν, θα γεννήσουν αρκετές φορές το χρόνο. «Πολλά νερά έχουν μεγάλο αριθμό ψαριών και μεγάλο αριθμό αυγών», λέει ο Vincze. «Αυτό αυξάνει την πιθανότητα να μεταδοθούν τα ψάρια από τα πουλιά».
Και οι πάπιες καταβροχθίζουν πολλά αυγά ψαριών, με ένα μόνο παπάκι να έχει καταπιεί έως και 217 αυγά σε ένα γεύμα του. Ο απόλυτος κάτοχος του ρεκόρ είναι ένας γλαυκός γλάρος, του οποίου το περιεχόμενο στομάχου ήταν 63.501 αυγά ρέγγας του Ειρηνικού. «Αυτή είναι μια από τις πολλές περιοχές που χρειάζονται περαιτέρω μελέτη», λέει ο Vincze. «Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν οι πάπιες καταναλώνουν τυχαία τα αυγά ή αν τα προτιμούν. Πιστεύουμε ότι το υψηλό επίπεδο κατανάλωσης δείχνει ότι προτιμούν να τρώνε αυγά λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες και λιπίδια, αλλά πρέπει να διεξάγουμε περισσότερη έρευνα».
