Ο Γιώργος Παπαναστασίου είναι ένα παλικάρι που δεν έχει κλείσει τα 20 χρόνια ζωής (9/12/2005) και πριν από λίγες ώρες στο Μπέργκεν της Νορβηγίας φόρεσε στο στήθος του το ασημένιο μετάλλιο από τη σφυροβολία στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Στίβου Κ23.

Σε ένα βάθρο μόνο με άρωμα Ελλάδας, καθώς το χρυσό μετάλλιο πήγε στον Κύπριο, Ιωσήφ Κεσίδη και το χάλκινο στο Γιάννη Κορακίδη.

Ο Παπαναστασίου αμέσως μετά τον τελικό στη δήλωσή του στο γραφείο Τύπου του ΣΕΓΑΣ, εξέφρασε την ευχή αυτή η επιτυχία να ανοίξει μια νέα πόρτα στην αθλητική του καριέρα, να μη χρειαστεί να εργαστεί ξανά και να αφοσιωθεί στον αθλητισμό.

Αθλητής του ΓΣ Κηφισιάς, τον ανακάλυψε στην 5η Δημοτικού o κάτοχος της πανελλήνιας επίδοσης στο αγώνισμα Αλέξανδρος Παπαδημητρίου κι έπειτα από ένα χρόνο τον εμπιστεύτηκε στον μέχρι σήμερα προπονητή του Γιώργο Κουκουβιτάκη.

Παπαναστασίου: «Μέχρι πριν ένα μήνα δούλευα για 800 ευρώ, μετά το μετάλλιο μάλλον πρέπει να βρω ξανά δουλειά»

Το Gazzetta επικοινώνησε με τον Γιώργο Παπαναστασίου στην πόλη της Νορβηγίας, λίγο μετά την απονομή των μεταλλίων, θέλοντας να μας μιλήσει για την ανάγκη να εργάζεται και παράλληλα να προσπαθεί να συνδυάσει την προπόνηση στο επίπεδο του πρωταθλητισμού

«Η αλήθεια είναι ότι πριν από πέντε περίπου μήνες, κάπου τον Φεβρουάριο, ήθελα να τα παρατήσω. Τότε και μέχρι πριν από ένα μήνα εργαζόμουν σε εργοστάσια που κατασκεύαζε χάρτινα ράφια. Οκτάωρο από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, ορθοστασία, δούλευα για 800 ευρώ τον μήνα, όταν όμως χρειαζόμουν 200 με 250 ευρώ τον μήνα μόνο για τα συμπληρώματα, συν τα άλλα έξοδα, μου έμεναν γύρω στα 400 ευρώ για να περάσω τον μήνα. Είχα απογοητευτεί, από την ορθοστασία οι γάμπες μου είχαν πρόβλημα, ο φυσιοθεραπευτής μού έλεγε "σταμάτα τη δουλειά".

Κάποιες ημέρες έκανα προπόνηση, κάποιες άλλες όχι, βολές έριχνα μια φορά τη βδομάδα στους Θρακομακεδόνες, ήμουν απογοητευμένος, γι' αυτό δήλωσα πως ήρθα εδώ στο ευρωπαϊκό χωρίς να έχω καν βλέψεις για μετάλλιο» μας είπε αρχικά ο Γιώργος Παπαναστασίου.

Τι ήταν αυτό όμως που του έδωσε την ώθηση να συνεχίσει την προσπάθεια, να βρεθεί στο Μπέργκεν και τώρα να έχει τον τίτλο του δευτεραθλητή Ευρώπης;

«Ξεκάθαρα η κοπέλα μου, αυτή είναι ο άνθρωπός μου, αυτή με παρότρυνε να μην τα παρατήσω, μου έλεγε "μη σταματάς να προσπαθείς, το έχεις". Στην κοπέλα μου αφιερώνω το μετάλλιο και βέβαια στον προπονητή μου και στην οικογένειά μου».

Στις αρχές του Ιουνίου στα «Παπαναστάσεια» που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος στην Κυψέλη, ο αθλητής πέτυχε το ατομικό του ρεκόρ στα 73.74μ., αυτό ήταν το έναυσμα που ζητούσε.

Ο ίδιος μας εξηγεί: «Όταν εξασφάλισα την παρουσία μου στο ευρωπαϊκό, σταμάτησα τη δουλειά τον Ιούνιο και για ένα μήνα έκανα σοβαρή προπόνηση, και με αυτή την προπόνηση βγήκε το μετάλλιο».

«Μέχρι πριν ένα μήνα δούλευα για 800 ευρώ, μετά το μετάλλιο μάλλον πρέπει να βρω ξανά δουλειά»

Πώς όμως σταματώντας την εργασία στο εργοστάσιο, αντεπεξήλθε οικονομικά και τι ρόλο έπαιξε ο ΣΕΓΑΣ απέναντι σε ένα πολλά υποσχόμενο αθλητή;

«Κοιτάξτε, πέρυσι είχα την ατυχία να έχω τρεις άκυρες στον προκριματικό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23 στο Περού. Ετσι δεν μπήκα στον σχεδιασμό του ΣΕΓΑΣ, απλά η Ομοσπονδία με έβαλε στην κατηγορία ειδικής στήριξης κι αυτά τα χρήματα τα πήρα αρκετά αργά και με αυτά πέρασα από τον Ιούνιο μέχρι τώρα».

Και η επόμενη ημέρα ποια είναι μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου;

«Τι να σας πω, δεν ξέρω, στην Ελλάδα ζούμε, ίσως επιστρέφοντας να χρειαστεί να ψάξω και πάλι για δουλειά. Ενας αθλητής από μικρός δείχνει στοιχεία κατά πόσο μπορεί να προοδεύσει, να βάλει στόχους, να επιδιώξει να πάει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, κι εγώ έχω όνειρα, ελπίζω αυτό το μετάλλιο να φέρει κάτι καλύτερο» καταλήγει ο νεαρός αθλητής.