Το έχεις ξανακούσει. Βρίσκεστε σε ένα ήσυχο δωμάτιο ανάμεσα σε μια ομάδα ανθρώπων, και τότε κρακ, ακούγεται ένας μικρός θόρυβος, ακολουθούμενος από έναν ακόμη, και έναν ακόμη, και έναν ακόμη.

Για μερικούς, το κρακ των δακτύλων είναι συνήθεια, ενώ για άλλους αυτό φέρνει ανακούφιση. Και δεν προορίζεται μόνο για σκληρούς τύπους πριν χτυπήσουν τους άλλους: Μεταξύ 25% και 54% όλων των ανθρώπων χτυπούν τις αρθρώσεις τους πολλές φορές την ημέρα. Αλλά είναι αλήθεια η ιστορία των γιαγιάδων μας; Είναι αυτοί οι άνθρωποι πιο πιθανό να τραυματίσουν τα χέρια τους και να αναπτύξουν σταδιακά αρθρίτιδα καθώς μεγαλώνουν;

Με λίγα λόγια, όχι! Παρά τις φήμες που ακούν συνεχώς τα παιδιά, αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει επιστημονική συσχέτιση μεταξύ του τραντάγματος των αρθρώσεων και της εμφάνισης αρθρίτιδας στις αρθρώσεις, η οποία συμβαίνει όταν ένα ή περισσότερα από τα σημεία όπου συναντώνται τα οστά σας αναπτύσσουν φλεγμονή.

Όταν τρίζεις τις αρθρώσεις σου, στην πραγματικότητα κάνεις περισσότερο ένα σκάσιμο παρά τράνταγμα. Ο ήχος που ακούτε προκαλείται από μικρές φυσαλίδες που σκάνε στο αρθρικό υγρό σας, μια ουσία που μοιάζει με κρόκο και λιπαίνει τις περιοχές μεταξύ των οστών και μειώνει την τριβή για ευκολία στην κίνηση.

Πώς λειτουργεί: Όταν κάνετε την κίνηση για να τρυπήσετε τις αρθρώσεις σα, είτε τεντώνοντας τα δάχτυλά σας είτε λυγίζοντάς τα προς τα πίσω, εκτείνετε την άρθρωση. Αυτό προκαλεί μείωση της πίεσης μεταξύ της άρθρωσης, καθώς και των συνδέσμων που συνδέουν τα οστά και της αρθρικής κάψουλας που την συγκρατεί. Αυτή η αποσυμπίεση προκαλεί αέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το άζωτο και το οξυγόνο που διαλύονται στο αρθρικό υγρό ώστε να σχηματιστούν σε μικρές φυσαλίδες που ορμούν στον κενό χώρο. Καθώς οι αρθρώσεις επανέρχονται στη θέση τους, το υγρό επιστρέφει επίσης στη σωστή του θέση και σκάει αυτές τις μικρές φυσαλίδες, προκαλώντας αυτόν τον αναγνωρίσιμο ήχο τριξίματος.

Η αίσθηση του κρακ των δακτύλων σας είναι ευχάριστη επειδή το τέντωμα της άρθρωσης διεγείρει επίσης τις νευρικές απολήξεις που βρίσκονται κατά μήκος των δακτύλων. Οι αρθρώσεις δεν μπορούν να υποστούν ρωγμές περισσότερες από μία φορές μέσα σε 15 λεπτά έως μισή ώρα, χρόνος που χρειάζεται περίπου για να διαλυθούν αυτά τα αέρια πίσω στο αρθρικό υγρό σας.

Μεταξύ των επιστημονικών μελετών που διεξήχθησαν για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του κρακ των αρθρώσεων και της οστεοαρθρίτιδας, μία που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Board of Family Medicine το 2010 διαπίστωσε ότι, μεταξύ μιας ομάδας 215 συμμετεχόντων ηλικίας μεταξύ 50 και 89 ετών, η αρθρίτιδα ήταν διαδεδομένη σε περίπου 18% των ανθρώπων που έκαναν κρακ στις αρθρώσεις τους και στο 21,5% που δεν έκαναν, καθιστώντας οποιαδήποτε συσχέτιση ασαφή.

Πιθανώς η πιο διασκεδαστική μελέτη επί του θέματος είναι του Δρ. Ντόναλντ Άνγκερ, ο οποίος, εμπνευσμένος από τις προειδοποιήσεις της μητέρας του ως παιδί για το ότι θα πάθαινε αρθρίτιδα επειδή έκανε κρακ συνεχώς τις αρθρώσεις του, πέρασε περισσότερα από 60 χρόνια τρίζοντας μόνο τις αρθρώσεις του αριστερού του χεριού τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα (στην προκειμένη περίπτωση, το δεξί χέρι χρησίμευε ως χέρι ελέγχου). Το εύρημά του, που δημοσιεύτηκε το 1998 σε ένα περιοδικό με τίτλο Arthritis & Rheumatism, διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κανένα ευδιάκριτο σημάδι αρθρίτιδας στο αριστερό του χέρι σε αντίθεση με το δεξί του.

Μην ακούτε λοιπόν τι λέει η μαμά σας, και μη διστάσετε να ξεσπάσετε!