O Taylor είναι μία από τις δύο φωνές των λονδρέζων Hot Chip, ενός συγκροτήματος που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στη νέα εναλλακτική dance σκηνή που σχηματίστηκε δυναμικά στα μέσα των ΅00s. Σε αυτό το σχήμα είναι που ο Taylor συνηθίζει να χτίζει ένα άκρως ελκυστικό δίπολο αντιθέσεων με τον Joe Goddard. Το 2008 κυκλοφόρησε την πρώτη του προσωπική δουλειά, το ιδιοσυγκρασιακό “Rubbed Out”, δίσκο που θα έλεγε κανείς ότι λειτούργησε συμπληρωματικά στην δισκογραφία των Hot Chip. Τον περασμένο Ιούνιο πήρε ηχηρή μεταγραφή στην Domino, για λογαριασμό της οποίας κυκλοφόρησε το δεύτερο solo άλμπουμ του, “Await barbarians”.

Διατηρώντας το υψηλό επίπεδο μουσικής αμεσότητας που έχει χτίσει με τους Hot Chip παρέμεινε λιτός στην έκφραση συναισθημάτων με αρκετές δόσεις χιούμορ, ζωντάνιας και μίας γοητευτικής χορευτικής ελαφρότητας.

Παίζοντας ο ίδιος όλα τα όργανα – εκτός από τα έγχορδα – αποπνέει μία αύρα αυτοπεποίθησης που φέρνει στο νου την πρώτη εποχή του σπουδαίου Robert Wyatt. Φυσικά τα synths βρίσκονται στο προσκήνιο για να δώσουν την απαραίτητη συναισθηματικά – αλλά και χορευτικά – ζεστασιά με τα φωνητικά του Taylor να παραμένουν χαρακτηριστικά αναγωρίσιμα, με ελάχιστη χρήση πεταλιών και λοιπών εφέ.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το Await Βarbarians, με πλούσιο υπόβαθρο και απλόχερα δωσμένες εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς, είναι ένας δίσκος ανεπιτήδευτα cool. Γεμάτος ευφυείς μπαλάντες και χορευτικά υπονοούμενα θυμίζει εμφατικά τους λόγους για τους οποίους ο Taylor θεωρείται ένας από τους πιο έξυπνους σύγχρονους indie-pop stars. Η μουσική περιπέτεια που προσφέρει σε αυτό το rollercoaster ήχων και ρυθμών σφύζει χαρακτήρα και τον αναδεικνύει όχι μόνο ως pop ιδιοφυία αλλά και ως χαρισματικό τραγουδοποιό.