Ο 25χρονος, σήμερα, Βασίλης Λαζαρίδης αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και για πρώτη φορά αποκάλυψε πώς έμαθε ο ίδιος για τη δολοφονία του πατέρα του το 2008, όταν ήταν μόλις οκτώ ετών.

Σε μια πολύ συγκινητική εξομολόγηση προχώρησε μέσα από τον λογαριασμό του στο Tik Tok, ο γιος της Πόπης Μαλλιωτάκη και του Μπάμπη Λαζαρίδη, Βασίλης Λαζαρίδης.

Ο 25χρονος, σήμερα, Βασίλης Λαζαρίδης αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή του και για πρώτη φορά αποκάλυψε πώς έμαθε ο ίδιος για τη δολοφονία του πατέρα του το 2008, όταν ήταν μόλις οκτώ ετών.

«Story time για πρώτη φορά και να μιλήσω για κάτι που συνέβη στη ζωή μου παλιά, όταν ήμουν 8 χρονών. Για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά θα μιλήσω γι’ αυτό. Πρόκειται για το πιο τραγικό συμβάν που θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή ενός μικρού παιδιού… Θα μιλήσω για τη δολοφονία του πατέρα μου» αναφέρει στην αρχή του βίντεό του ο Βασίλης Λαζαρίδης.

«Έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια που μου έχει δώσει πάρα πολλή αγάπη. Και οι δυο γονείς μου από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα με λάτρευαν, και ο πατέρας και η μητέρα μου μού είχαν τεράστια αδυναμία. Ο γάμος τους μετά από κάποια χρόνια άρχισε να μην πηγαίνει τόσο καλά. Πολλοί από τους λόγους που δεν πήγαινε καλά είναι γνωστοί και δε θα τους αναφέρω γιατί δεν υπάρχει και λόγος.

Όταν ήμουν τεσσάρων χρονών, το 2004, η μητέρα μου που είναι γνωστή τραγουδίστρια, αποφάσισε να πάρει εμένα και την αδελφή μου από τον πρώτο της γάμο και να φύγουμε από το σπίτι, να χωρίσει. Οι δυο τους τυπικά δε χωρίσανε ποτέ, δεν πήραν ποτέ διαζύγιο στα χαρτιά αλλά ουσιαστικά είχαν χωρίσει από το 2004. Αυτά τα τέσσερα χρόνια έβλεπα καθημερινά τον πατέρα μου, είχαμε απίστευτες σχέσεις. Είχε τρέλα μαζί μου κι εγώ μαζί του… Κάθε Παρασκευοσάββατο με έπαιρνε και μέναμε μαζί» περιγράφει ο 25χρονος νεαρός.

Στην εξομολόγησή του ο Βασίλης Λαζαρίδης αποκαλύπτει: «Όταν φύγαμε από το σπίτι, μετά από ένα διάστημα έφυγε κι εκείνος γιατί είχε προχωρήσει τη ζωή του… Είχε νυχτερινό μαγαζί, και κάποιες άλλες επιχειρήσεις αλλά αυτή ήταν η βάση του, στη Λεωφόρο Συγγρού. Σε αυτό το μαγαζί είχα κάνει και τα πρώτα μου γενέθλια… Τέσσερα χρόνια μετά τον χωρισμό των γονιών μου και ενώ ο πατέρας μου είχε δημιουργήσει μια άλλη σχέση που ίσως ξέρετε, φτάνει η μέρα που άλλαξε τη ζωή όλων μας…

Στις 13 Δεκεμβρίου του 2008, εγώ ήμουν 8 ετών, λέει ο πατέρας μου σε έναν από τους μετρ του μαγαζιού να έρθει να με πάρει για να πάω να τον δω – όπως συνέβαινε πολλές φορές – αφού όπως είπα κάθε Παρασκευοσάββατο κοιμόμασταν μαζί. Περίμενα με ανυπομονησία… Εκείνη την περίοδο, ο πατέρας μου ήταν σε φάση μετακόμισης και έμενε σε ένα ξενοδοχείο στην παραλιακή… Ήρθε λοιπόν ο μετρ να με πάει στο ξενοδοχείο αυτό. Αυτό είναι το ξενοδοχείο που τον σκότωσαν…

Καθώς ήμασταν στο δρόμο για το ξενοδοχείο που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μας, ο μετρ έκανε λάθος και αντί να στρίψει σε ένα φανάρι έκανε αναστροφή. Πήρε τον πατέρα μου να τον ενημερώσει και τον ρώτησε αν θέλει να γυρίσει για να με πάει σε εκείνον. Ο πατέρας μου του είπε να μη γυρίσουμε, να πάμε στο μαγαζί και θα μας βρει εκεί… Έτσι κι έγινε».

Στη συνέχεια της εξιστόρησής του και εμφανώς συγκινημένος, ο Βασίλης Λαζαρίδης εξομολογείται: «Όπως κάθε φορά, εγώ πήγαινα στο γραφείο του, μπαινόβγαινα στα καμαρίνια, ήμουν πειραχτήρι αλλά καταλάβαινα περισσότερα από όσα μου λέγανε… Είχε πάει 12.30 και ο πατέρας μου δεν είχε έρθει ακόμα στο μαγαζί πράγμα περίεργο γιατί δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ. Ξαφνικά ακούω κάποιον από τους καλλιτέχνες να λέει στο μικρόφωνο ότι υπάρχει ένα τεχνικό θέμα και θα παρακαλούσε όλους τους πελάτες να βγουν έξω, παρόλο που ήμουν μικρός καταλάβαινα ότι δε μπορεί να έχει συμβεί κάτι τέτοιο και ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ήρθε ο μετρ που με είχε πάει στο μαγαζί και βγήκαμε όλοι έξω από το μαγαζί. Ο πατέρας μου είχε ήδη δολοφονηθεί. Είχε γαζωθεί με πάρα πολλές σφαίρες. Την ώρα που έβγαινε από το ξενοδοχείο για να μπει στο αυτοκίνητό του, τον σκότωσαν, πέθανε αμέσως… Έξω από το μαγαζί ήταν όλα τα κανάλια… Πήρε ο μετρ τη μητέρα μου τηλέφωνο, η οποία βρισκόταν σε άλλο μαγαζί για να κλείσει μια συμφωνία. Δε γνώριζε ακριβώς τι έχει συμβεί γιατί την έπαιρναν κάποια τηλέφωνα αλλά, δε της λέγανε τι ακριβώς έχει συμβεί, μόνο ένας άνθρωπος το τόλμησε… Ήταν σε ημιλυπόθυμη κατάσταση…

Είχα αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά, δε γνώριζα τι έχει γίνει… Ήρθε η μητέρα μου να με πάρει. Έκλαιγε με λυγμούς, δεν την έχω ξαναδεί έτσι… Με πήγε στο σπίτι με μια κοπέλα που με πρόσεχε και έφυγε. Μου είπε απλά ότι κάτι έχει γίνει με τον μπαμπά, ότι είχε ένα τροχαίο και είναι στο νοσοκομείο. Δεν το πολυπίστεψα, είχα αρχίσει να υποψιάζομαι ότι ο πατέρας μου δεν είναι στη ζωή. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν τραγικές».

«Λίγο πριν έρθει η μέρα της κηδείας έπρεπε να μου το πουν. Η μητέρα μου μαζί με δυο ψυχολόγους ήρθε στο σπίτι και με έβαλε σε ένα δωμάτιο. Κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και προσπαθούσε να μου το πει “κλαίγοντας”, μέχρι που της είπα “πες το μου, ό,τι είναι πες το μου” και μου λέει: “ο μπαμπάς δεν είναι πια εδώ, έχει φύγει, έχει πετάξει”. Πάγωσα. Δεν έκλαψα. Οι ψυχολόγοι είπαν στη μητέρα μου ότι η αντίδρασή μου δεν είναι φυσιολογική…

Κηδεύτηκε στην Καβάλα. Πήγαμε στην Καβάλα. Μόλις τον αντίκρισα στο φέρετρο κοκκάλωσα, είπα ότι φοβάμαι να πλησιάσω… Έκατσα πολύ λίγη ώρα και πήγα μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν άντεχα να βλέπω όλο αυτό…. Κάναμε πολλά χρόνια να το χωνέψουμε όλο αυτό. Βρήκαμε όμως τη δύναμη. Με τη μάνα μου γίναμε ένα… Φέτος συμπληρώνονται 17 χρόνια. Την απώλεια αυτή δε θα τη ξεπεράσουμε ποτέ» καταλήγει ο 25χρονος νεαρός.