Ένας ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου Cranfield του Ηνωμένου Βασιλείου χρησιμοποίησε χαρτογράφηση drone για να διερευνήσει ένα «μέγα φρούριο» 3.000 ετών στα βουνά του Καυκάσου.

Ο Δρ Nathaniel Erb-Satullo, Ανώτερος Λέκτορας Αρχιτεκτονικής Επιστήμης στο Cranfield Forensic Institute, ερευνά τον χώρο από το 2018 με τον Dimitri Jachvliani, συνδιευθυντή του από το Εθνικό Μουσείο της Γεωργίας, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες που αναδιαμορφώνουν την κατανόησή μας για τον χώρο και συμβάλλουν σε μια παγκόσμια επανεκτίμηση της ανάπτυξης των αρχαίων οικισμών και της αστικοποίησης.

Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό Antiquity.

Οχυρά οικισμοί στον Νότιο Καύκασο εμφανίστηκαν μεταξύ 1500-500 π.Χ. και αντιπροσωπεύουν μια άνευ προηγουμένου εξέλιξη στην προϊστορία της περιοχής.

Στα σύνορα μεταξύ της Ευρώπης, της ευρασιατικής στέπας και της Μέσης Ανατολής, η περιοχή του Καυκάσου έχει μακρά ιστορία ως πολιτιστικό σταυροδρόμι με ξεχωριστές τοπικές ταυτότητες.

Η έρευνα στο φρούριο - που ονομάζεται Dmanisis Gora - ξεκίνησε με δοκιμαστικές ανασκαφές σε ένα οχυρωμένο ακρωτήριο ανάμεσα σε δύο βαθιά φαράγγια. Μια μεταγενέστερη επίσκεψη το φθινόπωρο, αποκάλυψε ότι η περιοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό, τι αρχικά πιστεύαμε.

Διάσπαρτα σε μια τεράστια περιοχή έξω από το εσωτερικό φρούριο ήταν τα ερείπια πρόσθετων οχυρωματικών τειχών και άλλων πέτρινων κατασκευών. Λόγω του μεγέθους του, ήταν αδύνατο να πάρει μια αίσθηση του χώρου στο σύνολό του από το έδαφος.

«Αυτό ήταν που πυροδότησε την ιδέα της χρήσης ενός drone για την αξιολόγηση της τοποθεσίας από τον αέρα», σχολίασε ο Δρ Erb-Satullo.«Το drone τράβηξε σχεδόν 11.000 φωτογραφίες, οι οποίες πλέχτηκαν μαζί χρησιμοποιώντας προηγμένο λογισμικό για την παραγωγή ψηφιακών μοντέλων ανύψωσης υψηλής ανάλυσης και ορθοφωτογραφιών - σύνθετες εικόνες που δείχνουν κάθε σημείο σαν να κοιτάζετε ευθεία προς τα κάτω.

«Αυτά τα σύνολα δεδομένων μας επέτρεψαν να εντοπίσουμε λεπτά τοπογραφικά χαρακτηριστικά και να δημιουργήσουμε ακριβείς χάρτες όλων των οχυρωματικών τειχών, τάφων, συστημάτων πεδίου και άλλων πέτρινων κατασκευών εντός του εξωτερικού οικισμού. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι η περιοχή ήταν περισσότερο από 40 φορές μεγαλύτερη από ό, τι είχε αρχικά θεωρηθεί, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου εξωτερικού οικισμού που προστατεύεται από ένα οχυρωματικό τείχος μήκους 1 χιλιομέτρου.

Για να γίνει κατανοητό πώς εξελίχθηκε το τοπίο της περιοχής, οι ορθοφωτογραφίες συγκρίθηκαν με φωτογραφίες 50 ετών που ελήφθησαν από έναν κατασκοπευτικό δορυφόρο της εποχής του Ψυχρού Πολέμου που αποχαρακτηρίστηκε το 2013. Αυτό έδωσε στους ερευνητές την απαραίτητη εικόνα για το ποια χαρακτηριστικά ήταν πρόσφατα, ποια ήταν παλαιότερα.

Επέτρεψε επίσης στους ερευνητές να αξιολογήσουν ποιες περιοχές του αρχαίου οικισμού καταστράφηκαν από τη σύγχρονη γεωργία.

"Το Dmanisis Gora δεν είναι μόνο ένα σημαντικό εύρημα για την περιοχή του Νότιου Καυκάσου, αλλά έχει ευρύτερη σημασία για την ποικιλομορφία στη δομή των οικισμών μεγάλης κλίμακας και τις διαδικασίες σχηματισμού τους.

"Υποθέτουμε ότι η Dmanisis Gora επεκτάθηκε λόγω των αλληλεπιδράσεών της με κινητές ποιμενικές ομάδες και ο μεγάλος εξωτερικός οικισμός της μπορεί να επεκτάθηκε και να συρρικνώθηκε εποχιακά.

Τα νέα δεδομένα θα δώσουν στους ερευνητές νέες γνώσεις σχετικά με τις κοινωνίες της Ύστερης Εποχής του Χαλκού και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου και πώς λειτουργούσαν αυτές οι κοινότητες.