O Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν ένας Ιταλός πολυμαθής της Αναγέννησης, γνωστός εξίσου για το εξαιρετικά του έργα τέχνης όσο και για την επιστημονική του ιδιοφυΐα.

Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν σχετικά με αυτόν είναι ότι είναι ένας από τους πρώτους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ζώων στην ιστορία, που πήρε θέση ενάντια σε εκείνους που τα εκμεταλλεύονται για φαγητό, ρούχα και διασκέδαση.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η συμπόνια του ντα Βίντσι για τα ζώα ήταν ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο ξεχώριζε μεταξύ των συνομηλίκων του τού 16ου αιώνα. Εντελώς μπροστά από την εποχή του, υποστήριξε ότι οι άνθρωποι είναι επίσης ζώα, χωρίς κανένα ειδικό θεόδοτο δικαίωμα να αρνηθούν την αυτονομία ενός άλλου όντος. Σε πολλές περιπτώσεις στα γραπτά του, ο ντα Βίντσι καταδίκασε τη στρεβλή έλλειψη ηθικής της ανθρωπότητας προς τα άλλα ζώα, συμπεριλαμβανομένου του να κάνει πράγματα όπως να κλέβει τα μωρά τους και να τα σκοτώνει για φαγητό.

Υπάρχει ένα διάσημο ανέκδοτο στο οποίο λέγεται ότι ο Ντα Βίντσι αγόραζε και απελευθέρωνε συνήθως πουλιά που πωλούνταν ως τροφή και ως «κατοικίδια» στην Ιταλία εκείνη την εποχή. Το 1550 μ.Χ., ο Τζόρτζιο Βαζάρι έγραψε ότι ο ντα Βίντσι έπαιρνε τα πουλιά «με το δικό του χέρι από τα κλουβιά τους και αφού πλήρωνε για αυτά και τα άφηνε να πετάξουν στον αέρα, αποκαθιστώντας τα στη χαμένη τους ελευθερία».

Οι ιστορικοί σημειώνουν ότι προτιμούσε να ντύνεται με λινά, αντί να φοράει ρούχα από γούνες ζώων, και θεωρούσε κάποια εργαλεία που κατασκευάζονταν από ζώα ως τερατώδη. Σχετικά με το θέμα της κλοπής μελιού από τις μέλισσες, έγραψε ότι «πολλοί θα κλέψουν βάναυσα τα αποθέματά τους και την τροφή τους και θα πνιγούν από ανθρώπους που δεν έχουν λογική. Ω δικαιοσύνη του Θεού! Γιατί δεν ξυπνάς για να δεις τα πλάσματα σου που καταχρώνται το ένα το άλλο έτσι;»

Σημείωσε επίσης τη σκληρή και άθλια ύπαρξη ζώων που χρησιμοποιούνται για εργασία. Έγραψε ότι για τη σκληρή δουλειά τους, τα γαϊδούρια «τους ανταποδίδουμε πείνα και δίψα, πόνο και χτυπήματα, κατάρες και ηχηρή κακοποίηση».