Για πολλούς από εμάς, λίγα πράγματα είναι πιο οδυνηρά από το να ακούμε μια ηχογράφηση της δικής μας φωνής. Δεν ακούγονται όπως πιστεύουμε ότι θα έπρεπε.

Η συσκευή δεν λέει ψέματα, ωστόσο, και ο τρόπος που πιστεύουμε ότι ακουγόμαστε δεν είναι όπως πραγματικά ακουγόμαστε σε όλους τους άλλους. Αυτό είναι ένα σκληρό κόλπο που συμβαίνει λόγω των τρόπων που οι ήχοι μπορούν να ταξιδέψουν στο εσωτερικό μας αυτί.

Κάθε ήχος που ακούμε, τα πουλιά που κελαηδούν, οι μέλισσες που βουίζουν, οι άνθρωποι που μιλούν και ηχογραφούν, είναι ένα κύμα πίεσης που κινείται στον αέρα. Τα εξωτερικά αυτιά μας «πιάνουν» αυτά τα κύματα και τα διοχετεύουν στο κεφάλι μας μέσω του ακουστικού πόρου. Χτυπούν το τύμπανο του αυτιού, το οποίο αρχίζει να δονείται, και αυτές οι δονήσεις ταξιδεύουν στο εσωτερικό αυτί, όπου μεταφράζονται σε σήματα που μπορούν να σταλούν μέσω του ακουστικού νεύρου στον εγκέφαλο για ερμηνεία.

Ωστόσο, το εσωτερικό αυτί δεν διεγείρεται μόνο από εξωτερικά ηχητικά κύματα που κατεβαίνουν στον ακουστικό πόρο. Ανιχνεύει επίσης τους κραδασμούς που συμβαίνουν μέσα στο σώμα και είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο πραγμάτων που δημιουργεί τον ήχο που ακούτε όταν μιλάτε.

Όταν μιλάτε, οι δονήσεις από τις φωνητικές σας χορδές αντηχούν στο λαιμό και το στόμα σας και μερικοί μεταδίδονται από τα οστά στο λαιμό και το κεφάλι σας. Το εσωτερικό αυτί ανταποκρίνεται σε αυτές ακριβώς όπως κάθε άλλη δόνηση, μετατρέποντάς τα σε ηλεκτρικά σήματα και στέλνοντάς τα στον εγκέφαλο. Κάθε φορά που μιλάτε, το εσωτερικό σας αυτί διεγείρεται τόσο από εσωτερικές δονήσεις στα οστά σας όσο και από τον ήχο που βγαίνει από το στόμα σας και ταξιδεύει στον αέρα και στα αυτιά.

Αυτός ο συνδυασμός δονήσεων που έρχονται στο εσωτερικό αυτί από δύο διαφορετικά μονοπάτια δίνει στη φωνή σας (όπως την ακούτε συνήθως) έναν μοναδικό χαρακτήρα που δεν έχουν άλλοι ήχοι. Συγκεκριμένα, τα οστά σας ενισχύουν βαθύτερες δονήσεις χαμηλότερης συχνότητας και δίνουν στη φωνή σας μια πληρέστερη, πιο μπάσα ποιότητα που λείπει όταν την ακούτε σε μια ηχογράφηση.