Η Κλαιρ κι η Σολάνζ, οι δύο Δούλες από το ομώνυμο έργο του Ζαν Ζενέ, γεννήθηκαν για να υπηρετούν. Δεν έμαθαν να κάνουν κάτι άλλο. Όλη τους η ζωή, όλες τους οι επιθυμίες, όλα τους τα όνειρα, όλες τους οι ορμές ορίζονται από το καθήκον του «υπηρετείν». Δύο αδερφές δεμένες στο άρμα της κοινής τους υπηρεσίας, αναγκασμένες να ανακαλύπτουν διαφυγές ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Σαν άλλοι Σίσυφοι, καταδικασμένοι σε ένα αιώνιο έργο που η μόνη του εξέλιξη είναι να ξαναξεκινά αενάως. Καταφεύγουν στη φαντασία για να εκτονώσουν εκεί τα παράπονά τους, τα απωθημένα τους και την οργή τους για μια «Κυρία» που ακόμη κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουν για να αποκτήσει νόημα η ζωή τους. Μέχρι που η πραγματικότητα ξαφνικά και απροσδόκητα τις καλεί να πράξουν.

Δύο υπηρέτριες σε ένα αστικό σπίτι, παίζουν ένα ιδιότυπο θεατρικό παιχνίδι όσο η Κυρία τους απουσιάζει. Η Κλαιρ παίζει το ρόλο της Κυρίας, ενώ η Σολάνζ το ρόλο της Κλαιρ. Η μία διατάζει μέσα στην αυταρέσκεια και τις λουστρίνι γόβες κι η άλλη υπακούει σκύβοντας δουλοπρεπώς… Οι ρόλοι αλλάζουν, αλλά η κατάληξη είναι πάντα η ίδια. Η δολοφoνία της Κυρίας από την ίδια της την υπηρέτρια. Το ξυπνητήρι χτυπάει ξαφνικά και το παιχνίδι τελειώνει.

Η Κυρία επιστρέφει στο σπίτι. Είναι απεγνωσμένη καθώς ο Κύριος βρίσκεται αδίκως στη φυλακή. Οι υπηρέτριες της με θέρμη σπεύδουν να της συμπαρασταθούν αλλά η κατάσταση περιπλέκεται όταν τα αντικείμενα σιγά τις προδίδουν. Τίποτα δε βρίσκεται στη θέση του. Λάθη και απροσεξίες έρχονται στην επιφάνεια και τις οδηγούν στην απελπισία. Η Κυρία παρόλα αυτά δεν τις μισεί. Τους χαρίζει φορέματα και τις παροτρύνει να ζήσουν ευτυχισμένες στη δούλεψή της. “Η Κυρία είναι καλή και γλυκιά” το αναγνωρίζουν επανειλημμένως, αλλά όσο υπάρχει ως πρόσωπο, αυτές πάντα θα υπηρετούν.

Η δολοφoνία της Κυρίας είναι η μόνη διέξοδος. Με την είδηση της αποφυλάκισης του Κυρίου όμως, η Κυρία φεύγει αστραπιαία. Φεύγει πολύ πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους. Οι ίδιες δεν μπορούν να φύγουν. Μένουν να παίζουν και να ξαναπαίζουν το παιχνίδι από την αρχή μήπως κάποια φορά το φτάσουν ως το τέλος.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού