Ο Θάνος Μικρούτσικος επέλεξε αυτή τη μορφή του Trio για να επισκεφτεί στην φετινή σεζόν τις περισσότερες πόλεις στην ελληνική περιφέρεια. Ο λόγος δεν είναι ότι με αυτή την μορφή είναι εφικτή μια συναυλία σε αυτές τις πόλεις, κάτι που δεν θα ήταν εύκολο να πραγματοποιηθεί με μεγαλύτερο σχήμα, λόγω των κατά κανόνα μικρών διαθέσιμων χώρων αλλά και των άθλιων οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στην χώρα. Οι λόγοι είναι άλλοι, καθαρά μουσικοί και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Μικρούτσικος επέλεξε αυτό το Trio για να πραγματοποιήσει την επόμενη χρονιά (2014-15) περιοδεία στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ο συνθέτης πιστεύει ότι η μορφή αυτή όπως και η περσινή μικρότερη εκδοχή της (για φωνή και πιάνο), έχουν υπό προϋποθέσεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Την δυνατότητα να διεισδύσεις στην ουσία του τραγουδιού απαλλαγμένος από στολίδια και ήχους που μπορεί να την συσκοτίζουν. Ο Σεφέρης το είχε διατυπώσει προσφυώς: «Φορτώσαμε το τραγούδι μας με στολίδια, το βαρύναμε. Καιρός να ξαναβρούμε την ουσία του.»

Η βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί ο στόχος, είναι οι τρεις εκτελεστές να μπορούν να τα δώσουν όλα. ΣΆ αυτό τον μαραθώνιο των 3 και πλέον ωρών, πρέπει να βγάλουν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή, να «πεθάνουν» και να «ξαναγεννηθούν». Απαιτείται μεγάλη δεξιοτεχνία, αντοχή και αμεσότητα.

Ο Θάνος επέλεξε ως συμπαραστάτες του την Ρίτα και τον Θύμιο.

Ο Θύμιος Παπαδόπουλος είναι μακράν ο πιο πολυσύνθετος Έλληνας μουσικός. Συνθέτης και ο ίδιος θεατρικής και κινηματογραφικής μουσικής, παραγωγός των περισσότερων τραγουδοποιών, από τους αδελφούς Κατσιμίχα έως τον Φοίβο Δεληβοριά και δεξιοτέχνης δεκάδων πνευστών οργάνων. Παίζει όλα τα είδη μουσικής με απίστευτη πειστικότητα.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου είναι μακράν η σημαντικότερη ερμηνεύτρια της τελευταίας δεκαετίας. Όπως λέει ο Μικρούτσικος: «Έχω δουλέψει με όλες τις μεγάλες τραγουδίστριες, τις οποίες αγαπώ και για τις οποίες αισθάνομαι σεβασμό και ευγνωμοσύνη, γιατί βοήθησαν νΆ αποκτήσουν τα τραγούδια μου μεγάλη εμβέλεια. Όμως σήμερα, μεγάλες ερμηνείες και μάλιστα σε ολόκληρο σχεδόν το φάσμα του τραγουδιού μου, μόνο η Ρίτα μπορεί να κάνει. Γιατί οι φράσεις, οι λέξεις, οι συλλαβές,
αποκτούν υπόσταση όταν τις εκφέρει, γιατί είναι πολύ δυναμική, λυρική όταν χρειάζεται και η σκηνική της παρουσία κάτι το αδιανόητο. Με ευθυβολία και πολύ φυσικό τρόπο, στέλνει άμεσα τους στίχους και τους ήχους από την σκηνή στην αίθουσα. Σαν να περιέχει ό,τι προηγήθηκε χωρίς να το μιμείται.»

Και σε ό,τι αφορά το πιάνο του Θάνου... τι να πούμε; Αυτό που είπε ένας ¶γγλος κριτικός όταν τον άκουσε στους 7 Νάνους: «Πρόκειται για τον πιο ρυθμικό λευκό που έχουμε ακούσει.»

Το πρόγραμμα χωρίζεται σε 2 ευδιάκριτα μέρη.
Στο πρώτο, τραγούδια με εμφανές πολιτικό πρόσημο, τραγούδια όχι μόνο για το θυμικό, αλλά κυρίως για να οξύνουν την κρίση των ανθρώπων. Η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο. Τον κόσμο τον αλλάζουν οι άνθρωποι. ¶νθρωποι όμως με κρίση και συνείδηση. Και η βαρβαρότητα αυτής της εποχής επιβάλλει αυτή την διαδικασία.
Τραγούδια που γράφτηκαν σε όλες τις δεκαετίες που πέρασαν, αλλά παραμένουν διαχρονικά, όχι όμως μόνο μέσα από τα κείμενα, αλλά κυρίως μέσα από την μουσική φόρμα. Ο Μπρεχτ είναι παρών, ο Αναγνωστάκης είναι παρών, ο Χικμέτ είναι παρών, ο Αλκαίος, ο Ελευθερίου και ο Τριπολίτης είναι παρόντες.
Στο δεύτερο μέρος, ακούγονται τραγούδια που ο κόσμος έχει αγαπήσει και αυτή η αγάπη μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Και αυτά βεβαίως είναι τραγούδια συγκυρίας. Πώς αλλιώς να ονομάσεις την «Ρόζα» ή την «Πιρόγα» ή την «Θάλασσα στη σκάλα»; Και βεβαίως Καββαδίας που παροτρύνει τους νέους να κατακτήσουν το αδύνατο, χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία.

Επιμέλεια Ήχου: Γιώργος Κορρές