Η παράσταση φέρνει στο προσκήνιο τη διφορούμενη εκκρεμότητα του τέλους ενός ήρωα σημαδεμένου από τη μοίρα. Πώς μπορεί να μεταφραστεί σκηνικά αυτή η ταλάντευση ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο, ανάμεσα στην αποδοχή της μοίρας και την άρνησή της;

Ο λόγος του Σοφοκλή, ο λόγος στα χείλη των ηρώων του, του Οιδίποδα, της Αντιγόνης, της Ισμήνης, του Πολυνείκη, του Κρέοντα, δεν επιδέχεται κανέναν οριστικό διαχωρισμό του καλού απ’ το κακό, του ιερού απ’ το βλάσφημο. Αυτός ο λόγος, μέσα από τη μουσική των σωμάτων, γίνεται ένας τόπος αιώνιος, ο αιώνιος χρησμός. Αυτόν τον λόγο και τη βαθιά ποιητική, χρησμική του δύναμη, ζητά να απελευθερώσει η παράσταση του Γιώργου Σκεύα.

«Αγγελικό και μαύρο, φως, / γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόντου, / δακρυσμένο γέλιο, / σε βλέπει ο γέροντας ικέτης/ πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες/ καθρεφτισμένο στο αίμα του/ που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη». Το «αγγελικό και μαύρο φως», που «βλέπει» ο τυφλός Οιδίποδας, ο «γέροντας ικέτης», όπως γράφει στη «Κίχλη» ο Σεφέρης, είναι η συvτριβή και η δικαίωσή του μαζί, το μετέωρο πέρασμά του στον άλλο τόπο, τις αόρατες πλάκες του άλσους των Ευμενίδων, που θα τον υποδεχτούν και θα τον καταπιούν.

Συντελεστές:

Μετάφραση Χρύσα Προκοπάκη, Θάνος Τσακνάκης

Σκηνοθεσία Γιώργος Σκεύας

Δραματουργική επεξεργασία Γιώργος Σκεύας, Χρύσα Προκοπάκη

Σκηνικά-Κοστούμια Λίλη Πεζανού

Μουσική Σήμη Τσιλαλή

Φωτισμοί Λευτέρης Παυλόπουλος

Παίζουν (αλφαβητικά) Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Δημήτρης Καταλειφός, Μάξιμος Μουμούρης, Αγγελική Παπαθεμελή, Χρήστος Σαπουντζής, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου


Η ολοκληρωμένη διανομή και οι υπόλοιποι συντελεστές θα ανακοινωθούν άμεσα.