Το έργο

«Μπαμπά, κοίτα, κοίτα, κοίτα!», ουρλιάζει ξανά και ξανά ο Εντουάρ Λουί, αφηγούμενος την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση μαζί του, μια σχέση-«ανοιχτή πληγή» λόγω της μην αποδοχής της σεξoυαλικής ταυτότητας του γιου από τον πατέρα. Εκτός, όμως, από μια προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο γιος προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» στους κυρίαρχους της Γης, αυτούς τους λίγους που με μια τους απόφαση μπορούν να προκαλέσουν ασφυξία στους πολλούς, αυτούς «που ξεφεύγουν από την ντροπή χάρη στη λήθη».

Η παράσταση

Δύο αεικίνητοι ηθοποιοί επί σκηνής, ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής, ξεκινούν την ιστορία στο εδώ και τώρα, δανείζονται τη ματιά ανθρώπων που τη βίωσαν, μπαίνουν μέσα στα περιστατικά και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν τις εικόνες, ταξιδεύοντας σε αναμνήσεις από όσα συνέβησαν, όσα δε συνέβησαν και όσα θα μπορούσαν να συμβούν. Βουτώντας στις μνήμες, έρχονται αντιμέτωποι με την ανάγκη αποδοχής, με τη σεξoυαλικότητα και τη βiα, με το ειδικό που γίνεται γενικό, με το προσωπικό που οδηγεί στο κοινωνικό, με το «πολιτικό» στη ζωή μας και την πολιτική που μας αφορά άμεσα και προσωπικά.