Ζ. Π. Σαρτρ ‑ Κεκλεισμένων των Θυρών
Δημοσίευση 23/2/2023 | 10:11
Τρεις διαφορετικοί ανθρώπινοι χαρακτήρες, που συμβολίζουν το τρίπτυχο του ανθρώπινου ψυχισμού (Προεγώ, Υπερεγώ, Εγώ), συνυπάρχουν σ' έναν μεταφυσικό χώρο, άχρονο και αδρανή, ο οποίος συμβολίζει την κόλαση. Εκεί, τους υποδέχεται το «Γκαρσόν», ένα δισυπόστατο πλάσμα που τους οδηγεί διαδοχικά στο συγκεκριμένο δωμάτιο και τους εξηγεί τους «κανόνες λειτουργίας», σχολιάζει, παρεμβαίνει και φυσικά… απολαμβάνει την εξέλιξη.
Η κόλαση όμως δεν είναι αυτό που περίμεναν οι τρείς νεκρoί. Δεν υπάρχουν όργανα βασανιστηρίων παρά μόνο ένα σαλόνι με …ευρωπαϊκή επίπλωση. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σχεδόν άδειο δωμάτιο, με τρεις πολυθρόνες διαφορετικού χρώματος οι οποίες αποτελούν το κεντρικό σετ της σκηνικής σύνθεσης. Οι τρεις προσφάτως αποβιώσαντες χαρακτήρες αναζητούν τον Δήμιο που θα τους υποβάλλει στα βασαvιστήρια που τους αξίζουν, αλλά μάταια. Ο Δήμιος είναι ο κάθε ένας από τους τρείς για τους άλλους δυο και η τιμωρία τους είναι η αναγκαστική συνύπαρξή τους σε αυτό το δωμάτιο για πάντα.
Οι τρεις ήρωες, υπό το άγρυπνο βλέμμα και τις παρεμβάσεις του «Γκαρσόν», σταδιακά εξομολογούνται ο ένας στον άλλον τις αμαρτίες τους, τους λόγους για τους οποίους βρέθηκαν στην κόλαση και όσο γνωρίζονται καλύτερα, αντιλαμβάνονται πως η διαφορετικότητά τους καθιστά τη συνύπαρξή τους αδύνατη, ένα σκέτο βασανιστήριο…
