«Έχω ακούσει αυτό το περί επιστροφής. Κάποιος επιστρέφει όταν από κάπου φεύγει, εγώ δεν έχω φύγει από κάπου. Δύο χρόνια που δεν έχω παίξει στο θέατρο, τον πρώτο χρόνο ήταν η καραντίνα που δεν έπαιζε κανείς και τον δεύτερο χρόνο ήταν η ταινία μου. Ολοκληρώθηκε η ταινία και αποφάσισα να κάνω αυτό το οποίο θα έκανα πριν μας κλείσουν τα θέατρα», είπε αρχικά ο Γιώργος Κιμούλης

«Η συλλογικότητα είναι ίσως το πιο αναγκαίο σε αυτή τη δουλειά. Η συλλογικότητα όμως είναι δύσκολο να επιτευχθεί, ιδίως στη σημερινή εποχή που ο άνθρωπος πιστεύει ότι το συλλογικό σχεδόν κονιορτοποιεί το ατομικό του. Έχει πειστεί ο σύγχρονος άνθρωπος ότι η συλλογικότητα διαλύει την προσωπικότητά του, την αυτονομία του. Λάθος, και ελπίζω οι καινούριες γενιές να το καταλάβουν αυτό και να ανατρέψουν αυτή τη νοοτροπία».